Saturnin

Przeczytałem na raz. Książka zrobiła na mnie piorunujące wrażenie.

Przeczytałem na raz. Książka zrobiła na mnie piorunujące wrażenie.

To trzecia książka pana Małeckiego, którą czytałem. I ta do mnie trafiła najmniej. Moze przeszkadzały przeskoki czasowe, ciężko mi powiedzieć ale trochę się pomęczyłem.

To trzecia książka pana Małeckiego, którą czytałem. I ta do mnie trafiła najmniej. Moze przeszkadzały przeskoki czasowe, ciężko mi powiedzieć ale trochę się pomęczyłem.

Wiele książek Jakuba Małeckiego za mną. Jedne bardziej do mnie trafiły, inne mniej. Ta, zdecydowanie zalicza się do tej pierwszej kategorii.

Zauważyłam, że jeśli chodzi o jego prozę, to najbardziej podobają mi się te książki, w których jest jednak nieco mniej bohaterów, zwłaszcza tych głównych.

I tak jest w tym przypadku.
Mamy tu Saturnina, którego matka informuje o tym, iż zaginął jego 94 letni dziadek. To oni, ich życie i wspomnienia stanowią główną oś książki.

O czym poza zniknięciem staruszka jest ta książka? To opowieść o samotności i cierpieniu. O tym, jak bardzo dziecko może tęsknić za ojcem, który fizycznie jest w jego zasięgu, a psychicznie jest emocjonalnym wrakiem.
Małecki zwraca w niej uwagę na jeszcze coś bardzo ważnego. Na to, jak często chcemy zadowalać wszystkich wokół. Mówi o ludziach, którzy chcą być lubiani przez innych i z tego powodu przestają patrzeć na to, co sami lubią...
Pochyla się również w stronę tych, którzy ciągle czują się gorsi od innych, niewystarczający. A jedynymi osobami, które tak o nich myślą, są oni sami.

Te fragmenty wyjątkowo mnie poruszyły. Może dlatego, że sama często nie wierzę w siebie i wielokrotnie przekładałam dobro innych nad własne. A to jak wszyscy dobrze wiemy, nie prowadzi do niczego dobrego.

Tak, wiele mnie w tym Satku było.


I mamy jeszcze dziadka, który przeżył wojnę, chociaż uważał, że nie powinien. Dziadka, który nigdy nie pogodził się z tym, że jego siostrę zamordowano. Dziadka, który sam wymierzał sprawiedliwość.

Dziadka, który w realnym świecie nigdy nie został dziadkiem, ponieważ autor ożywił na kartach powieści brata swojej babci, którego zabili w czasie wojny.
Małecki oddał głos tym, którzy dawno go stracili i którym nie dane było przeżyć długiego życia. Bardzo wzruszyło mnie to posłowie.

Wiele książek Jakuba Małeckiego za mną. Jedne bardziej do mnie trafiły, inne mniej. Ta, zdecydowanie zalicza się do tej pierwszej kategorii.

Zauważyłam, że jeśli chodzi o jego prozę, to najbardziej podobają mi się te książki, w których jest jednak nieco mniej bohaterów, zwłaszcza tych głównych.

I tak jest w tym przypadku.
Mamy tu Saturnina, którego matka informuje o...

Wielowymiarowość i opowiadanie historii po kawałeczku, we fragmentach, które na koniec łączą się w historię, która dla Nas nagle nabiera sensu to coś w czym Jakub Małecki jest mistrzem i za to uwielbiam jego książki. Ta nie dołączy do pozostałych które kocham ponieważ była dla mnie za trudna, a posłowie całkiem mnie przybiło. To są moje odczucia i uważam, że warto samemu przeczytać bo napisana jest świetnie.

Wielowymiarowość i opowiadanie historii po kawałeczku, we fragmentach, które na koniec łączą się w historię, która dla Nas nagle nabiera sensu to coś w czym Jakub Małecki jest mistrzem i za to uwielbiam jego książki. Ta nie dołączy do pozostałych które kocham ponieważ była dla mnie za trudna, a posłowie całkiem mnie przybiło. To są moje odczucia i uważam, że warto samemu...

Niestety, to książka nie dla mnie.

Niestety, to książka nie dla mnie.

To jest znakomita, wielowymiarowa xiążka. Nie tylko o traumach, nie tylko o tym, że ludzie nie rozmawiają ze sobą, nie tylko o tym, że małe gesty, trwające sekundę zdarzenia zmieniają bezpowrotnie cały świat, ale także o braku porozumienia wynikającym z niemożności porozumienia.
Bo jak mam opowiedzieć swoim bliskim, że mordowałem z zimną krwią? Jak powiedzieć, że mam depresję, skoro sam nie wiem, że ją mam? Jak powiedzieć, że desperacko łaknę akceptacji innych, że gotów jestem stać się inwalidą aby zwrócić na siebie uwagę ojca?

To jest znakomita, wielowymiarowa xiążka. Nie tylko o traumach, nie tylko o tym, że ludzie nie rozmawiają ze sobą, nie tylko o tym, że małe gesty, trwające sekundę zdarzenia zmieniają bezpowrotnie cały świat, ale także o braku porozumienia wynikającym z niemożności porozumienia.
Bo jak mam opowiedzieć swoim bliskim, że mordowałem z zimną krwią? Jak powiedzieć, że mam...

Kolejna piękna książka. To niesamowite że autor bazując na historii rodzinnej dopisał nową pełną emocji opowieść.

Kolejna piękna książka. To niesamowite że autor bazując na historii rodzinnej dopisał nową pełną emocji opowieść.

Najlepszy Małecki jak do tej pory, a mam wrażenie że będzie tylko lepiej

Najlepszy Małecki jak do tej pory, a mam wrażenie że będzie tylko lepiej

Ig: ksiazki_wloczykija
"Saturnin" to niezwykła podróż przez tkliwe wspomnienia, rodzinne tajemnice i głębokie refleksje nad życiem i naszym istnieniem. Ta opowieść, choć pozornie skromna, ukrywa w sobie bogactwo emocji i filozoficznych rozważań, które prowadzą czytelnika przez labirynt ludzkich losów.

Jednym z najbardziej pociągających elementów tej książki jest jej niezwykła atmosfera melancholii i tajemnicy, która otacza głównego bohatera, Saturnina. Małecki mistrzowsko wykreował postać chłopca, który wierzy w magię codzienności i tkwi w przekonaniu, że świat jest pełen tajemnic, które tylko czekają, by zostać odkryte. To jego wrażliwość i naiwna ufność sprawiają, że czytelnik z łatwością przenosi się w świat Saturnina, odczuwając jego radość i smutek.

Kolejnym niezwykłym aspektem tej książki jest jej wielogłosowa narracja, która pozwala na uchwycenie różnorodnych perspektyw i doświadczeń. Przez pryzmat różnych postaci, czytelnik odkrywa historię rodziny, która tkwi w tajemnicy i bólu, ale także w miłości i nadziei. Małecki zgrabnie splata wątki przeszłości z teraźniejszością, ukazując złożoność relacji między ludźmi oraz wpływ przeszłości na naszą tożsamość i wybory.

Filozoficzna głębia tej książki objawia się w pytaniach o sens życia, pamięć i trwanie. Autor zmusza czytelnika do refleksji nad ulotnością czasu oraz nad tym, jak ważne są nasze relacje z innymi ludźmi i jakie ślady pozostawiamy w ich życiu. "Saturnin" to lekcja pokory i empatii, która skłania do zastanowienia się nad własnymi wyborami i wartościami.

Przejmujący charakter tej książki polega na jej zdolności do dotknięcia najgłębszych strun ludzkiego serca. Jakub Małecki nie unika trudnych tematów, ale to właśnie dzięki temu jego opowieść staje się jeszcze bardziej prawdziwa i autentyczna.

Ig: ksiazki_wloczykija
"Saturnin" to niezwykła podróż przez tkliwe wspomnienia, rodzinne tajemnice i głębokie refleksje nad życiem i naszym istnieniem. Ta opowieść, choć pozornie skromna, ukrywa w sobie bogactwo emocji i filozoficznych rozważań, które prowadzą czytelnika przez labirynt ludzkich losów.

Jednym z najbardziej pociągających elementów tej książki jest jej...

Polecam bardzo. Wszystko mnie w tej książce urzekło. W żadnej innej książce nie spotkałam się z tak ujmującym opisem przeżyć z czasów wojny.

Polecam bardzo. Wszystko mnie w tej książce urzekło. W żadnej innej książce nie spotkałam się z tak ujmującym opisem przeżyć z czasów wojny.