O mojej córce

Dorze słuchało mi się tej książki. Jest zarówno dobrze napisana jak i przeczytana. Historia dotyczy dwóch koreańskich kobiet z różnych pokoleń, matki i córki. Dzięki temu poznajemy zarówno kulturę koreańską, realia a także to jak zmienia się to społeczeństwo, które powiedzmy sobie szczerze nie jest dobrze nastawione do kobiet i zasadniczo jest mało progresywne. Co zaskakujące niektóre mało oczywiste kwestie są wspólne także dla Polski i pewnie dla europy.
Narratorką opowieści jest matka, która czuje się zawiedziona tym, że jej córka nie wpisuje się w normy i nie żyje tak jak "należy". Nie ma umowy o pracę, nie ma męża, ani dzieci ale ma dziewczynę. Co dla starszej z Pań jest nieustanną udręką. Jednak, sama nie jest szczęśliwa, mierzy się z wieloma problemami. Przeciwstawia się temu jak społeczeństwo podchodzi do starszych. A zna te realia doskonale, ponieważ pracuje w domu opieki. Walczy o lepsze traktowanie starszych ludzi u schyłku życia. Niestety nie rozumie córki i jej walki w obronie homoseksualistów, którzy pracę stracili tylko z powodu preferencji seksualnych. Każdą z nich toczy swoją walkę w imieniu tego co im bliższe. Ich światy stykają się, ale niestety brak między nimi porozumienia. A szkoda, bo są sobie bliższe i podobniejsze do siebie niż zdają sobie z tego sprawę.

Książka momentami jest smutna i trudna, ale porusza ważne kwestie, obnaża wpływ naszego myślenia i wyobrażeń o świecie na nasze decyzje życiowe, działanie a ostatecznie życie. Dlatego też uważam, że warto ją przeczytać a te trudniejsze momenty są napisane z pewną intencją czy przesłaniem. Polecam.

Dorze słuchało mi się tej książki. Jest zarówno dobrze napisana jak i przeczytana. Historia dotyczy dwóch koreańskich kobiet z różnych pokoleń, matki i córki. Dzięki temu poznajemy zarówno kulturę koreańską, realia a także to jak zmienia się to społeczeństwo, które powiedzmy sobie szczerze nie jest dobrze nastawione do kobiet i zasadniczo jest mało progresywne. Co...

"Moja córka" to poruszająca i niezwykle ważna książka, która w prosty, ale głęboko wstrząsający sposób podejmuje tematy dyskryminacji osób homoseksualnych oraz starszych w społeczeństwie południowokoreańskim. Ta powieść, napisana oszczędnym językiem, trafia prosto do serca czytelnika, skłaniając do refleksji nad uprzedzeniami i wykluczeniem społecznym.

Fabuła skupia się na relacji między matką a córką, która wyjawia swoją homoseksualność. Matka, przywiązana do tradycyjnych wartości i społecznych norm, zmaga się z akceptacją nowej rzeczywistości, co prowadzi do napięć i bolesnych konfrontacji. Jednocześnie autorka wprowadza wątek starszych ludzi, którzy również doświadczają marginalizacji i samotności w nowoczesnym społeczeństwie.

Autorka z niezwykłą przenikliwością ukazuje, jak głęboko zakorzenione są społeczne uprzedzenia i jak trudne może być ich przezwyciężenie. Postacie w książce są skomplikowane i autentyczne, a ich emocje – od gniewu i strachu po miłość i nadzieję – są ukazane w sposób, który rezonuje z czytelnikiem. To sprawia, że opowieść jest nie tylko przejmująca, ale i uniwersalna.

Jednym z największych atutów ksiazki jest jej prostota. Kim Hye-Jin nie używa zawiłych metafor ani skomplikowanej narracji, zamiast tego opiera się na bezpośrednich dialogach i realistycznych opisach codziennych sytuacji. Dzięki temu książka jest łatwa do zrozumienia, a jednocześnie niezwykle skutecznie przekazuje swoje przesłanie.

"Moja córka" to książka potrzebna, ponieważ rzuca światło na problemy, które są często ignorowane lub niedostatecznie omawiane. Dyskryminacja osób homoseksualnych i starszych to tematy, które wciąż wymagają większej uwagi i zrozumienia, a powieść Kim Hye-Jin jest ważnym głosem w tej dyskusji. Przypomina nam, jak istotne jest wsparcie i akceptacja w rodzinie, oraz jak destrukcyjne mogą być uprzedzenia i nietolerancja.

Podsumowując, "Moja córka" to książka, która wstrząsnęła mną swoją szczerością i prostotą. Autorce udało się stworzyć poruszającą opowieść, która skłania do refleksji nad kondycją współczesnego społeczeństwa i naszym miejscem w nim. To lektura, którą powinien przeczytać każdy, kto pragnie lepiej zrozumieć i zwalczać dyskryminację w każdej jej formie.

"Moja córka" to poruszająca i niezwykle ważna książka, która w prosty, ale głęboko wstrząsający sposób podejmuje tematy dyskryminacji osób homoseksualnych oraz starszych w społeczeństwie południowokoreańskim. Ta powieść, napisana oszczędnym językiem, trafia prosto do serca czytelnika, skłaniając do refleksji nad uprzedzeniami i wykluczeniem społecznym.

Fabuła skupia się na...

Długo zastanawiałam się co o niej napisać. Z jednej strony szybko się ją czyta i jest to krótka historia z drugiej jej tematyka do łatwych nie należy . Miałam kilka momentów gdy rozważałam przerwanie lektury z uwagi na postawę głównej bohaterki. Tem fragment dobrze to oddaje : „Urodziłam się w kulturze, która kazała mi być grzeczną, odwracać wzrok, zamykać usta. W takich warunkach się zestarzałam”
Jest ona przedstawicielką dużej części społeczeństwa biorąc od uwagę jak bardzo kolektywistyczny jest to kraj.
Sięgając po nią bądźcie przygotowani na : gaslighting , manipulacja emocjonalną, traktowanie dorosłej osoby jak dziecko, podejmowanie za kogoś decyzji.
Okropnie denerwowała mnie za to hipokryzja głównej bohaterki przysłowiowo suszy głowę swojej córce za to, że wychodzi przed szereg i zwraca na siebie tym uwagę kiedy powinna trzymać się zasad i się nie wychylać. Lecz kiedy to ona tak postępuje nie karci się sama za to za to jest odwrotnie uważa, że to co robi jest słuszne. Choć kontekst sytuacji jest różny wiąże je jeden i ten sam powód niesprawiedliwość. Tak samo jak troska matki która kryje w sobie strach o to jak sama będzie postrzegana.
Zabrakło mi w niej wypowiedzi tytułowej córki. Jej perspektywy bo jest ona w dużej mierze opowiedziana przez innych.
Lektura ma otwarte zakończenie. Co mnie osobiście nie zadowoliło, liczyłam na jasne pozytywne zaskoczenie choć z każdą stronę coraz mniej w nie wierzyłam.
Książka stanowi pewien wgląd w życie bohaterek, ale nie określa ani ich początku, ani końca Ich losy nie są przesądzone.

Długo zastanawiałam się co o niej napisać. Z jednej strony szybko się ją czyta i jest to krótka historia z drugiej jej tematyka do łatwych nie należy . Miałam kilka momentów gdy rozważałam przerwanie lektury z uwagi na postawę głównej bohaterki. Tem fragment dobrze to oddaje : „Urodziłam się w kulturze, która kazała mi być grzeczną, odwracać wzrok, zamykać usta. W takich...

Ciężka trudna ale jakże potrzebna

Ciężka trudna ale jakże potrzebna

DNF

DNF

zderzenie się społeczne osoby starszej i młodszej, do tego o zupełnie odmiennych wartościach; tak bym to skróciła. jednak! naprawdę polecam, bo może dzięki temu niektórzy zrozumieją, że społeczeństwo koreańskie nieco różni się od naszego wartościami.

zderzenie się społeczne osoby starszej i młodszej, do tego o zupełnie odmiennych wartościach; tak bym to skróciła. jednak! naprawdę polecam, bo może dzięki temu niektórzy zrozumieją, że społeczeństwo koreańskie nieco różni się od naszego wartościami.

O tym jak 184 stron kilkukrotnie doprowadziło mnie do łez.
Prześlina! bezapelacyjnie

O tym jak 184 stron kilkukrotnie doprowadziło mnie do łez.
Prześlina! bezapelacyjnie

Świetna książka. Porusza ważny temat, który jest tabu w Korei Południowej. Warto przeczytać i polecić innym, by ludzie nie widzieli Korei Południowej tylko przez pryzmat Hallyu

Świetna książka. Porusza ważny temat, który jest tabu w Korei Południowej. Warto przeczytać i polecić innym, by ludzie nie widzieli Korei Południowej tylko przez pryzmat Hallyu

Krótka opowieść matki o jej trudnej relacji z córką, która jest lesbijką oraz o jej pracy w domu opieki. Wzruszająca historia, która jest dla mnie ważna w szczególny sposób. Mam jednak wrażenie, że sama historia nie ma solidnego zakończenia, przez co traci na ocenie. Mimo wszystko polecam.

Krótka opowieść matki o jej trudnej relacji z córką, która jest lesbijką oraz o jej pracy w domu opieki. Wzruszająca historia, która jest dla mnie ważna w szczególny sposób. Mam jednak wrażenie, że sama historia nie ma solidnego zakończenia, przez co traci na ocenie. Mimo wszystko polecam.

Całość na: http://www.ksiazkowewyliczanki.pl/2023/10/porozmawiajmy-o-mojej-corce-kim-hye-jin.html


Krótka powieść, jak na literaturę azjatycką przystało, niesie ze sobą całą gamę emocji i przemyśleń. Historia opowiedziana ustami Matki pokazuje jej całkowite niezrozumienie dla wyborów córki. Co więcej przez długi czas nie chce przyjąć do wiadomości prawdziwej natury relacji między córką, a jej partnerką. Matka chciałaby, żeby Green zachowywała się według ustalonych norm społecznych, miała stabilną pracę i męża, bo to pozwoli jej być szczęśliwą. Rozważania Matki mogą bardzo często drażnić podczas lektury. Jej skostniałe podejście, wstyd przed sąsiadami i obwinianie siebie o błędy wychowawcze, a jednocześnie ciągłe spory z Córką, jak również obwinianie jej partnerki, które kobieta uważa za główne źródło całej sytuacji, to wszystko sprawia, że nie pała się sympatią do tej kobiety.

Jednocześnie jednak pojawia się kwestia starości i odrzucenia. Bowiem Matka pracuje w ośrodku opieki nad osobami starszymi, które dożywają w nich kresu swoich dni. Poszczególne sytuacje i rozmowy, a także założenia dyrekcji mogą jeżyć włos na głowie. Doprowadzają również do przemyśleń na temat życia, śmierci i przede wszystkim starości, która jawi się jako czas trwania, kiedy nie jest się już potrzebnym społeczeństwu, a ono odrzuca jednostki nieproduktywne.

Pomimo niewielkiej objętości autorka pokazuje powolną przemianę narratorki, która zaczyna dostrzegać zachowania, z którymi chciałaby walczyć. I choć początkowo biernie stoi z boku, twierdząc, że nie będzie angażować się w coś, co nie dotyczy jej bezpośrednio, to z czasem jej postawa się zmienia, zaczyna rozmawiać i rozumieć pewne kwestie. Odkrywa, że może to nie jej pokolenie ma rację, a właśnie to nowe, które zaczyna walczyć o swoje przekonania.

Całość na: http://www.ksiazkowewyliczanki.pl/2023/10/porozmawiajmy-o-mojej-corce-kim-hye-jin.html


Krótka powieść, jak na literaturę azjatycką przystało, niesie ze sobą całą gamę emocji i przemyśleń. Historia opowiedziana ustami Matki pokazuje jej całkowite niezrozumienie dla wyborów córki. Co więcej przez długi czas nie chce przyjąć do wiadomości prawdziwej natury relacji...