O kocie, który ratował książki

Bardzo wartościowa książka. Polecam wszystkim miłośnikom książek.

Bardzo wartościowa książka. Polecam wszystkim miłośnikom książek.

Właściwie to nudna pozycja. Trudno było mi przez nią przebrnąć. Zaś sposoby pokonywania przeciwników w labiryntach nie były może najgorsze, ale nawet tych kilka lepszych momentów nie wpłynęło pozytywnie na ogólny odbiór treści tej książki. Trudno było mi ją czytać i raczej nie polecam.

Właściwie to nudna pozycja. Trudno było mi przez nią przebrnąć. Zaś sposoby pokonywania przeciwników w labiryntach nie były może najgorsze, ale nawet tych kilka lepszych momentów nie wpłynęło pozytywnie na ogólny odbiór treści tej książki. Trudno było mi ją czytać i raczej nie polecam.

“O kocie, który ratował książki” Sosuke Natsukawy jest kolejną japońską książką, po którą sięgnęłam i mówię jej jednocześnie tak i nie. Historia opowiada o nastolatku, który właśnie stracił swojego opiekuna - dziadka. Chłopak odziedziczył po nim Antykwariat Natsuki, do którego nagle przychodzi rudy kot i prosi go o pomoc w ratowaniu książek.

Bardzo podobały mi się problematyczne książkowe tematy, które były poruszane przy każdej misji, jak chodźby “sprzedawanie książek, które się sprzedają”. Te kontrowersje dotyczą aktualnie polskiego rynku wydawniczego, a ta pozycja skłania do refleksji i zastanowienia się jakie jest nasze stanowisko. Kontrowersyjnych tematów było więcej, ale nie chce im wam tutaj spoilerować - żebyście też się zaskoczyli - bo była to najfajniejsza część książki. I te piękne cytaty! Tak, piękne cytaty o książkach i czytelnictwie też zasługują na wyróżnienie.

Nie może być jednak za dobrze, bo moim zdaniem dialogi między Rintaro, a jego przyjaciółmi były wręcz fatalne. Bardzo nienaturalne i cringe’owe. Najchętniej prawie wszystkie bym wycięła i zostawiła samą fabułę. Co do samej akcji to była ona dobra, ale czegoś w niej zabrakło, taki trochę niewykorzystany potencjał. Niestety mam wrażenie, że bardzo szybko zapomnę o tej książce. Minął dopiero tydzień odkąd ją przeczytałam, a ani razu o niej nie pomyślałam i już trochę zaczęłam zapominać co się działo.

Zapraszam na moje media społecznościowe: raczkuje_w_czytanie

“O kocie, który ratował książki” Sosuke Natsukawy jest kolejną japońską książką, po którą sięgnęłam i mówię jej jednocześnie tak i nie. Historia opowiada o nastolatku, który właśnie stracił swojego opiekuna - dziadka. Chłopak odziedziczył po nim Antykwariat Natsuki, do którego nagle przychodzi rudy kot i prosi go o pomoc w ratowaniu książek.

Bardzo podobały mi się...

Wartość książki

Wartość książki

Książka bardzo wartościowa, ponieważ uświadamia dlaczego i jak czytać książki. Ładna historia z morałem. Chociaż wiemy jak się zakończy, to bardzo emocjonujące są spotkania z przeciwnikiem i siła argumentu. Najbardziej poruszające jest ostatnie spotkanie. Mnie przywróciło wiarę w to, że ludzie będą nadal czytać książki. Według mnie jest to książka, którą warto przeczytać swojemu dziecku w wieku od 10 lat. Potem też warto, nawet dla siebie. Polecam dobrze się czyta

Książka bardzo wartościowa, ponieważ uświadamia dlaczego i jak czytać książki. Ładna historia z morałem. Chociaż wiemy jak się zakończy, to bardzo emocjonujące są spotkania z przeciwnikiem i siła argumentu. Najbardziej poruszające jest ostatnie spotkanie. Mnie przywróciło wiarę w to, że ludzie będą nadal czytać książki. Według mnie jest to książka, którą warto przeczytać...

Bardzo ładna opowieść. Idealna do czytania powoli, a nawet kilkukrotnie. Jeśli ktoś chce przypomnieć sobie czym jest czytanie, a nie pędzenie na wyścigi przez kolejne tytuły, to serdecznie polecam.
Choć w niektórych momentach składnia czy słownictwo potrafią wybić z rytmu swoją niespójnością, to i tak warto.

Bardzo ładna opowieść. Idealna do czytania powoli, a nawet kilkukrotnie. Jeśli ktoś chce przypomnieć sobie czym jest czytanie, a nie pędzenie na wyścigi przez kolejne tytuły, to serdecznie polecam.
Choć w niektórych momentach składnia czy słownictwo potrafią wybić z rytmu swoją niespójnością, to i tak warto.

Przyjemna, "cosy" opowiesc o ksiazkach, choc bardziej literatura dziecieca/ mlodziezowa niz jakas powazna literatura piekna. Napisana dosyc prostym jezykiem, ale to jest akurat calkiem charakterystyczne dla literatury japonskiej, z prosta fabula i moralem, w sumie nic zaskakujacego, ale jednoczesnie swietna pozycja na jeden wieczor, ktora zadziala jak cieplutki otulajacy kocyk. Elementy realizmu magicznego z pewnoscia trafia w gusta tych mlodszych czytelnikow.

Przyjemna, "cosy" opowiesc o ksiazkach, choc bardziej literatura dziecieca/ mlodziezowa niz jakas powazna literatura piekna. Napisana dosyc prostym jezykiem, ale to jest akurat calkiem charakterystyczne dla literatury japonskiej, z prosta fabula i moralem, w sumie nic zaskakujacego, ale jednoczesnie swietna pozycja na jeden wieczor, ktora zadziala jak cieplutki otulajacy...

Fajna książka trochę FANTASTYCZNA A TROCHĘ PRAWDZIWA.💚Trochę smutna ale i tak jest super.

Fajna książka trochę FANTASTYCZNA A TROCHĘ PRAWDZIWA.💚Trochę smutna ale i tak jest super.

Taka japońska bajka, której bohaterem w zasadzie jest młody chłopak z antykwariatu, który mu został po zmarłym dziadku. Czyta się dobrze i bardzo szybko., bo to opowieść pisana prostym językiem (z czym spotkałam się już wielokrotnie w przypadku literatury japońskiej). Może wydawać się naiwna, ale jest pełna symboliki, życiowych wartości i morałów.

Taka japońska bajka, której bohaterem w zasadzie jest młody chłopak z antykwariatu, który mu został po zmarłym dziadku. Czyta się dobrze i bardzo szybko., bo to opowieść pisana prostym językiem (z czym spotkałam się już wielokrotnie w przypadku literatury japońskiej). Może wydawać się naiwna, ale jest pełna symboliki, życiowych wartości i morałów.

„Jeśli coś ci się łatwo czyta, to dlatego, że są tam napisane rzeczy, które już znasz. A jeśli coś czyta się trudno, to dowód na to, że natrafiasz na coś, czego jeszcze nie znasz.”

„Jeśli coś ci się łatwo czyta, to dlatego, że są tam napisane rzeczy, które już znasz. A jeśli coś czyta się trudno, to dowód na to, że natrafiasz na coś, czego jeszcze nie znasz.”