Moje dni w antykwariacie Morisaki

Miejsca pełne książek potrafią uratować życie, sprawić, że dojdziemy do siebie i będziemy lepiej potrafili sami się zrozumieć.

Miejsca pełne książek potrafią uratować życie, sprawić, że dojdziemy do siebie i będziemy lepiej potrafili sami się zrozumieć.

Krótka historyjka o życiu w Japonii. Ani tak dobra jak sugerują jedni, ani tak zła jak drudzy. Wszystko to pisane jest z perspektywy obcej nam kultury i sposobu życia, więc czasami trudno wyczuć czy coś jest głupiutkie czy wynika z różnic.

Młoda, naiwna, stereotypowa pracownica korpo dowiaduje się, że jej chłopak ma inną, w wyniku czego rzuca pracę. Pomocną dłoń wyciąga do niej ekscentryczny wujek, antykwariusz. Dziewczyna poznaje inny światy, stawia czoło problemom, szukając swojej drogi życiowej... Na plus niepopranie polityczny wątek pokazujący przykre konsekwencje kultu aborcji.

Można posłuchać w abonamencie audiobook, lub z biblioteki, ale na zakup szkoda kasy.

Krótka historyjka o życiu w Japonii. Ani tak dobra jak sugerują jedni, ani tak zła jak drudzy. Wszystko to pisane jest z perspektywy obcej nam kultury i sposobu życia, więc czasami trudno wyczuć czy coś jest głupiutkie czy wynika z różnic.

Młoda, naiwna, stereotypowa pracownica korpo dowiaduje się, że jej chłopak ma inną, w wyniku czego rzuca pracę. Pomocną dłoń wyciąga do...

Urocza prostota, za którą kryje się tysiąc znaczeń i jeszcze więcej niedopowiedzeń

Urocza prostota, za którą kryje się tysiąc znaczeń i jeszcze więcej niedopowiedzeń

Jak dla mnie bardzo słaba. Historia o życiu, jego smutkach i blaskach, przedstawiona bardzo prosto i powierzchownie.
Bardzo mi się dłużyła...

Jak dla mnie bardzo słaba. Historia o życiu, jego smutkach i blaskach, przedstawiona bardzo prosto i powierzchownie.
Bardzo mi się dłużyła...

ostatnio wciągnęłam się w nurt literatury japońskiej i koreańskiej. Ta historia prowadzona jest lekkim piórem , łagodnie, wręcz grzecznie ale zawiera wiele cennych myśli . Nawiązuje trochę od idei życia wabi-sabi. Niespiesznie, z kontemplacją małych radości . Kameliowego sklepu papierniczego w moim sercu nie pobije ( gorąco polecam) ale jest przyjemna.

ostatnio wciągnęłam się w nurt literatury japońskiej i koreańskiej. Ta historia prowadzona jest lekkim piórem , łagodnie, wręcz grzecznie ale zawiera wiele cennych myśli . Nawiązuje trochę od idei życia wabi-sabi. Niespiesznie, z kontemplacją małych radości . Kameliowego sklepu papierniczego w moim sercu nie pobije ( gorąco polecam) ale jest przyjemna.

Bardzo ładnie poprowadzona historia. Kilka wspaniałych, dających do myślenia i wartych zapamiętania sentencji wypowiedzianych przez bohaterów. Żałuję, że nie natrafiłam na nią wcześniej, gdy sama przeżywałam podobne rozsterki jak bohaterka.

Ps. Odczarowała moje podejście do literatury azjatyckiej ❤

Bardzo ładnie poprowadzona historia. Kilka wspaniałych, dających do myślenia i wartych zapamiętania sentencji wypowiedzianych przez bohaterów. Żałuję, że nie natrafiłam na nią wcześniej, gdy sama przeżywałam podobne rozsterki jak bohaterka.

Ps. Odczarowała moje podejście do literatury azjatyckiej ❤

Literatura japońska jest odkryciem tego roku dla mnie. Literatura piękna również jest odkryciem. Do tej pory nie wyobrażałam sobie czytać coś innego niż kryminały, horrory, fantastykę aż do niedawna. Ciepła, otulająca powieść, napisana językiem prostym dzięki czemu czuję się zapach książek w antykwariacie, przeżywa rozterki wraz z bohaterami.

Literatura japońska jest odkryciem tego roku dla mnie. Literatura piękna również jest odkryciem. Do tej pory nie wyobrażałam sobie czytać coś innego niż kryminały, horrory, fantastykę aż do niedawna. Ciepła, otulająca powieść, napisana językiem prostym dzięki czemu czuję się zapach książek w antykwariacie, przeżywa rozterki wraz z bohaterami.

Lekka, z przesłaniem. W połowie podobał mi sie zabieg zmiany optyki, co zdynamizowało te niedługą powieść. Podobało mi się subtelne przemycanie ważnych prawd, ale nie nachalne, może nieco brakowało mi konstrukcji postaci, które były sympatyczne, ale .... Miałam minimalne wrażenie ich powierzchowności. Co jednak w oparciu o jeden problem i z focusem na konkretną wartość nie było jakoś wybitnie denerwujące. To lekka opowieść o pokoleniach, relacjach, balansie sw zyciu, świetna do odpoczynku, na lato, pomiędzy trudniejszymi tytułami.

Lekka, z przesłaniem. W połowie podobał mi sie zabieg zmiany optyki, co zdynamizowało te niedługą powieść. Podobało mi się subtelne przemycanie ważnych prawd, ale nie nachalne, może nieco brakowało mi konstrukcji postaci, które były sympatyczne, ale .... Miałam minimalne wrażenie ich powierzchowności. Co jednak w oparciu o jeden problem i z focusem na konkretną wartość nie...

Przeczytałam tę książkę w dobrym momencie. Potrzebowałam takiej spokojnej, ciepłej książki. Sama przyjemność. Wątpię, żeby została ze mną na dłużej, ale ma swój urok.

Przeczytałam tę książkę w dobrym momencie. Potrzebowałam takiej spokojnej, ciepłej książki. Sama przyjemność. Wątpię, żeby została ze mną na dłużej, ale ma swój urok.

Książka z kategorii 'ładne, ale nudne". Moim zdaniem do bestsellera jej daleko i nie ma w niej nic, co mogłoby szczególnie porwać czytelnika.
Oczywiście mamy tu motyw książek, czytania, wpływu lektur na życie, antykwariatu, ba - mowa o całej dzielnicy pełnej księgarni i wyspecjalizowanych antykwariatów. Owszem to stanowi "smaczek", ale to za mało, by się wyróżniać, zwłaszcza, że obecnie mamy istny wysyp azjatyckich powieści o księgarniach/bibliotekach/klimatycznych sklepikach i kawiarniach. Książek o poszukiwaniu i znajdowaniu sensu życia, swojego miejsca na ziemi, o uczuciach, potrzebie zrozumienia, o stracie, nadziei ( itp. itd...) też jest na pęczki.
Fabuła dość prosta, całość jakaś taka pobieżna i powierzchowna.
Głównej bohaterce Takako posypało się życie prywatne i zawodowe, znalazła kąt i pracę u wujka w rodzinnym antykwariacie, stopniowo wyszła z marazmu (dzięki książkom, a jakże!).
W drugiej części poznajemy historię Momoko, żony wujka, która kilka lat temu go opuściła i teraz wróciła. Takako nawiązuje z nią dobre relacje i dowiaduje się przyczyn tajemniczego zniknięcia ciotki. A to dość smutna, traumatyczna historia. Tylko jakoś tak mam wrażenie, że całość rozmyła się w nieciekawym sposobie opowiadania i nieistotnych szczegółach. Niby to krótkie, a bardzo mi się dłużyło.
Podobno drugi tom jest słabszy od tego, więc już podziękuję.

Książka z kategorii 'ładne, ale nudne". Moim zdaniem do bestsellera jej daleko i nie ma w niej nic, co mogłoby szczególnie porwać czytelnika.
Oczywiście mamy tu motyw książek, czytania, wpływu lektur na życie, antykwariatu, ba - mowa o całej dzielnicy pełnej księgarni i wyspecjalizowanych antykwariatów. Owszem to stanowi "smaczek", ale to za mało, by się wyróżniać,...