Grób matki

Kolejna, trzecia część losów komendantki Josie Quinn. Znakomicie napisana, a traktująca o bardzo trudnych tematach. Tak trudnych, że w czytelniku burzy się krew, a w oku pojawia się łza. Łza współczucia, bezsilności, a nawet strachu - bo o ilu cierpiących dzieciach nie wiemy? :(
Toksyczna "matka", jej nienawiść praktycznie do wszystkich, zaburzone ego psychopatki, bezwzględny umysł działający w sposób okrutny i bez najmniejszych skrupułów. Do tego narkomanka i alkoholiczka. Taka kobieta "wychowywała" Jojo. A po latach wraca, aby dokończyć dzieła, zniszczyć cały świat dorosłej już kobiety...
Bardzo trudną przeszłość Josie mamy dawkowaną w retrospekcjach, widzimy niezwykle udręczone dziecko żyjące w biedzie, najczęściej głodne, a przede wszystkim doświadczające ciągłego strachu.
Josie odkryje prawdę o sobie, lecz musi się zmierzyć z traumami dzieciństwa. Dobrze, że ma bliskie, dobre i życzliwe jej osoby.
I w zasadzie tyle, więcej trudno pisać. Trzeba przeczytać...
Polecam.
💔

Kolejna, trzecia część losów komendantki Josie Quinn. Znakomicie napisana, a traktująca o bardzo trudnych tematach. Tak trudnych, że w czytelniku burzy się krew, a w oku pojawia się łza. Łza współczucia, bezsilności, a nawet strachu - bo o ilu cierpiących dzieciach nie wiemy? :(
Toksyczna "matka", jej nienawiść praktycznie do wszystkich, zaburzone ego psychopatki,...

Josie nie miała łatwej przeszłości. Wychowała się w nędzy i biedzie, będąc przy tym nękana i krzywdzona, przez okrutną matkę alkoholiczkę, która w swej agresji nie miała żadnych pohamowań. Codziennie musiała niepokoić się o swój spokój, a nawet swoje życie.
Teraz Josie jest silną, niezależną kobietą. Ma poukładane życie; grono bliskich sobie osób ; ukochaną, wymarzoną pracę jako komendantka policji ; wymarzony, przepiękny dom, w którym czuje się bezpiecznie i co najważniejsze zerwane stosunki z swoją prześladowczynią z dzieciństwa - matką.
Jej ułożony z trudem życiowy ład i spokój, zostaje jednak zachwiany, kiedy zaczyna zauważać, że coraz więcej nie śmiesznych, dokuczliwych żartów, ktoś wystosowuje w jej stronę. Miarka przebiera się, kiedy żarty te zaczynają bezpośrednio zagrażać jej bezpieczeństwu.
Równocześnie Josie prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa, jakiego dokonano ponad 30 lat wcześniej, okazuje się, że imieniem i nazwiskiem ofiary, po dziś dzień posługuje się jej okrutna matka.
Nadchodzi czas, kiedy Josie musi zmierzyć się ze swoją przeszłością, i wymierzyć swojej oprawczyni sprawiedliwość. Kiedy musi stanąć twarzą w twarz, z uśpionym w niej strachem z przeszłości, z wychodzącymi na jaw, coraz to gorszymi historiami, zabójstwami, zdradami, kradzieżami, uprowadzeniami dzieci, które zachwieją jej tożsamością, a co za tym stoi, całym jej światem.
"Grób matki" to opowieść, którą połyka się jednym tchem, trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Jest to jednak opowieść bardzo ciężka, o wielkiej krzywdzie dziecka, i mierzeniu się z przeszłością, o zaburzeniu tożsamości, która ma olbrzymie znaczenie dla nas, choć nie zawsze chcemy tą myśl do siebie dopuścić.
"Grób matki" wyciska wiele łez i łamie serce. Zdajemy sobie sprawę, że tacy okrutni rodzice, istnieją na prawdę, żyją wokół nas, i wiemy o tym, lecz nie dopuszczamy tych myśli do siebie. Nie przejmujemy się czyimś losem, czyimiś dziećmi, nie chcemy się wtrącać, mieszać, angażować w problemy. Opowieść ta widziana oczyma dziecka, zmienia nasze myślenie, ponieważ pokazuje, ile warte jest choć jedno spojrzenie, które dostrzeże ból, jak niewiele wystarczy zrobić, powiedzieć by pomóc komuś, na prawdę znacząco.
Samotność to najstraszniejsza choroba współczesności. Nie ma nic gorszego, od bycia zdanym samemu na siebie w przerastających sprawach, ale i w ważnych, spokojnych chwilach, w których mogłaby być czułość i miłość, ale jest pustka. Każdy ma prawo do miłości, każdy powinien móc kochać i być kochanym. Niestety często ludzie skreślani są przez swoje problemy, czasami niezależne od nich. Ktoś, kto mógłby coś zrobić nie chce pomóc, nie chce się angażować, wtrącać, woli żyć spokojnie w zaciszu własnych spraw. Tym kimś jesteśmy my wszyscy jako społeczeństwo, ale też i jako osobne jednostki. Na szczęście człowiek ma sumienie, które nigdy nie pozostaje obojętne, a takie historie doskonale je uwrażliwiają na los innych, otwierają oczy na to co dookoła. Dlatego uważam, że choć jest momentami ciężko czytać te wszystkie opisy, gdzie matka tak bardzo nienawidzi swojego dziecka i okazuje to, te momenty grozy, strachu i największej podłości, to jednak warto to przeczytać i otworzyć swoje serce, oraz oczy. Zawsze warto żyć w zgodzie z własnym sumieniem i wyzbywać się strachu.
Główna bohaterka Josie, mierzy się ze swoją przeszłością pokonując największe lęki. Jest to nie równa i bardzo ciężka walka, która może całkowicie ją załamać, jeśli nie wytrzyma. Mimo to komendantka dzielnie walczy sama z sobą by rozwiązać zagadkę i raz na zawsze zażegnać przykre wspomnienia. To udowadnia nam to, że przeszłości nie da się po prostu skreślić, może wrócić do nas w każdym momencie i wymagać, abyśmy stanęli z nią twarzą w twarz. To prawda nie powinniśmy żyć przeszłością, ale powinniśmy godzić się z nią i skupiać na chwili codziennej, nie możemy zamykać się w klatce przed tym co nas boli, tylko wychodzić temu na przeciw. Jest to trudne, ale Josie się opłaca i uwalnia ją od demonów przeszłości. Warto przyjrzeć się temu bliżej i rozważyć, jak u nas wygląda ta kwestia, czy my jesteśmy świadomi swojej przeszłości, rozliczeni z nią i zgodni? Są to bowiem takie sprawy, które prędzej czy później do nas wrócą, im później tym z większym impetem. Często bagatelizujemy sprawy własnej tożsamości, nie interesując się, wierząc że dzięki temu będziemy mogli żyć jak chcemy, nie przyjmujemy jednak do świadomości tego, że tożsamość to część nas, której nie da się wyzbyć, tak jak ręki, oka czy nogi.
Warto również, zwrócić uwagę na tą cześć, w którym mamy przedstawiony świat z perspektywy dziecka. Dziecka, którego potrzeby miłości, czułości, wsparcia, zrozumienia, towarzystwa są o wiele większe niż dorosłych, a przemoc i agresja tak nie zrozumiałe i straszne. Dziecko odczuwa emocje o wiele intensywniej niż dorosła osoba, nie odbiera pewnych zachowań, spraw tak jak dorosły i jest emocjonalnie powiązane z matką. Nastroje i zachowania matki bezpośrednio oddziałują na dziecko. Dostrzeżenie tego, pozwala nam spojrzeć na siebie, jako na rodziców. Oczywiste jest to, że w książce przedstawiona jest skrajnie patologiczna sytuacja, która mało kogo realistycznie dotyczy, jednak myślę że i tak, te opisy mogą wpłynąć korzystnie na analizę naszych własnych zachowań. Czy zawsze zachowujemy się wystarczająco odpowiednio, czy nie mamy sobie nic do zarzucenia, nawet mimo że bezpośrednio nie robimy, dziecku krzywdy własnym zachowaniem i nie jesteśmy złymi rodzicami? Może warto to rozważyć i trochę ulepszyć własne domowe relacje, dążenie do poprawy, samo udoskonalanie siebie, zawsze jest dobrym kierunkiem, a czasami wystarczy na prawdę niewiele, np.: skorzystać z pomocy babci czy drugiego rodzica, zostawić dziecko pod opieką tej osoby na kilka godzin, dni i po prostu samemu przepracować z sobą swoje problemy, wypłakać się czy najzwyczajniej w świecie odpocząć, samemu - nie na widoku, kochającej nas pociechy.
"Grób matki" to jest część serii powieści o przygodach Josie, jednak ja czytałam ją osobno. Przez to, że historia jednak była bardzo pośrednio związana z główną bohaterką, uważam że warto poznać całą serię. Z pewnością można wyciągnąć z całej serii, wiele więcej rozważeń, a poza tym sama w sobie książka jest po prostu intrygująca i ciekawa.

Josie nie miała łatwej przeszłości. Wychowała się w nędzy i biedzie, będąc przy tym nękana i krzywdzona, przez okrutną matkę alkoholiczkę, która w swej agresji nie miała żadnych pohamowań. Codziennie musiała niepokoić się o swój spokój, a nawet swoje życie.
Teraz Josie jest silną, niezależną kobietą. Ma poukładane życie; grono bliskich sobie osób ; ukochaną, wymarzoną...

Po lekturze drugiej części cyklu o Josie Quinn po prostu musiałam od razu przeczytać kolejny tom!
Już wiem, że cykl o Josie Quinn jest jednym z moich ulubionych.

Tym razem Josie Quinn musi się zmierzyć przede wszystkim ze swoją przeszłością.

Dwóch chłopców odkrywa ludzkie szczątki zakopane niedaleko parkingu dla przyczep kempingowych. Jako dziecko Josie nierzadko bawiła się w tej okolicy, gdy uciekała przed swoją agresywną matką.
Kim była nieznajoma ofiara? Okazuje się, że to kości nastoletniej wychowanki domu zastępczego zamordowanej trzydzieści lat temu. Dziewczyna zaś nazywała się Belinda Rose – tak samo jak niewidziana od lat matka Josie…
Wraz z kolejną ofiarą staje się jasnym, że ktoś bliski Josie chce zniszczyć jej życie. Czy pani detektyw uda się powstrzymać zabójcę? Czy odkryje zagadki swojej przeszłości? I przede wszystkim, czy to pomoże jej odzyskać spokój?

Autorka stworzyła ciekawą historię, pełną tajemnic, kłamstw i niewiadomych, z intrygującymi zwrotami akcji. Bardzo polubiłam panią detektyw Quinn, bo jest dociekliwa i nie kieruje się politycznymi układami, a twardo dąży do rozwikłania zagadki. Autorka nie ucieka też od trudnych tematów, takich jak przemoc domowa, alkoholizm, walka z DDA...

Jestem przekonana, że ta książka Was zaintryguje, chociaż nie jest to łatwa lektura. Z przyjemnością sięgnę też po kolejny tom.

Po lekturze drugiej części cyklu o Josie Quinn po prostu musiałam od razu przeczytać kolejny tom!
Już wiem, że cykl o Josie Quinn jest jednym z moich ulubionych.

Tym razem Josie Quinn musi się zmierzyć przede wszystkim ze swoją przeszłością.

Dwóch chłopców odkrywa ludzkie szczątki zakopane niedaleko parkingu dla przyczep kempingowych. Jako dziecko Josie nierzadko bawiła...

Bez bicia przyznam się, że poprzednich tomów autorki jeszcze nie czytałam, a ten jest trzeci. I kompletnie mi to nie przeszkadzało. Oczywiście mamy nawiązania do poprzednich tomów, ale wszystko jest tak napisane, że wiadomo o co chodzi. Natomiast sama sprawa jest odrębna.

W książce przeplata się teraźniejszość i przeszłość życia Josie. Bardzo na plus, że postacie nie są płytkie i każda ma coś, co ja wyróżnia i łatwo zapamiętać. Ciekawym doświadczeniem było poznać dzieciństwo naszej pani detektyw. Zdecydowanie chwyta za serce.

Może i sama historia jest mało prawdopodobna, ale jest zrobiona świetnie. No i pamiętajmy, że to tylko fikcja literacka, więc autorka mogła wymyślić co tylko chciała. Praktycznie do samego końca nie potrafiłam sama wytypować winnych, chociaż miałam swoje pewne podejrzenia.

Zdecydowanie polecam, jeżeli jeszcze nie czytaliście.

Bez bicia przyznam się, że poprzednich tomów autorki jeszcze nie czytałam, a ten jest trzeci. I kompletnie mi to nie przeszkadzało. Oczywiście mamy nawiązania do poprzednich tomów, ale wszystko jest tak napisane, że wiadomo o co chodzi. Natomiast sama sprawa jest odrębna.

W książce przeplata się teraźniejszość i przeszłość życia Josie. Bardzo na plus, że postacie nie są...

Kolejna świetna powieść z cyklu z Josie. Dobra historia i styl pisania, który bardzo przypadł mi do gustu... podobny do Lisy Gardner.

Kolejna świetna powieść z cyklu z Josie. Dobra historia i styl pisania, który bardzo przypadł mi do gustu... podobny do Lisy Gardner.

"Grób matki" to trzecia już powieść Lisy Regan z detektyw Josie Quinn w roli głównej. Tym razem znajdujemy tu wiele na temat samej głównej bohaterki. W związku z najnowszym śledztwem wypływa temat matki Josie, dzięki czemu mamy okazję dowiedzieć się więcej na jej temat. W licznych retrospekcjach wracamy też do dzieciństwa śledczej, przez co stajemy się niemal naocznymi świadkami mających wówczas miejsce wydarzeń. Niestety młodość bohaterki nie należała do najszczęśliwszych, aż trudno uwierzyć, że po tym wszystkim kobieta potrafiła tak wysoko wspiąć się w dorosłym życiu.

Opisy scen z przeszłości wywołały we mnie wiele emocji. Choć często słyszy się o podobnych przypadkach, przemoc wobec dzieci zawsze zdumiewa.
Co kieruje człowiekiem, że drzemie w nim tyle agresji i to skierowanej w kierunku młodych, niczemu niewinnych ludzi? Myślę, że nawet psychologia pozostaje bezradna wobec niektórych zachowań, a umysł ludzki wciąż stanowi niezbadane terytorium. Choć książka nie epatuje w nadmierny sposób przemocą, niektóre sceny są tak sugestywne, że włosy jeżą się człowiekowi na głowie. Najwięcej emocji wzbudziły we mnie końcowe fragmenty, zwłaszcza informacje w pewien sposób tłumaczące zachowanie matki Josie.

W odniesieniu do tych wiadomości pojawia się odwieczne pytanie dotyczące tego, skąd bierze się zło.
Czy można odziedziczyć pewne predyspozycje do niewłaściwego postępowania? A może za skłonność do zła odpowiada wychowanie, zwłaszcza w pierwszych latach życia dziecka? Choć autorka nie rozwija tego zagadnienia, wnikliwy czytelnik może sam zgłębiać problem zasygnalizowany w powieści. Myślę, że jest to temat-rzeka, który nie podlega wyczerpaniu, natomiast można go analizować na wiele różnych sposobów.

Przyznam, że poznanie szczegółów dotyczących dzieciństwa Josie mocno przybliżyło mi tę postać. Dzięki tym wszystkim informacjom łatwiej jest zrozumieć postępowanie bohaterki oraz jej predyspozycje do pewnych rzeczy. Z tomu na tom kobieta wzbudza moją coraz większą sympatię, a jej przygody wydają się jeszcze bardziej interesujące. Myślę, że dzieje się tak dzięki temu, że z reguły losy bohaterów, z którymi sympatyzujemy, mocniej nas poruszają i angażują emocjonalnie. Niełatwo jest śledzić życie kogoś zepsutego, kogo zachowanie wzbudza nasze moralne wątpliwości.

"Grób matki" zaskakuje nas swoją fabułą, która dużo wnosi do prywatnego życia bohaterki. Można powiedzieć, że w świetle informacji ujętych w tym tomie, los Josie uległ diametralnej zmianie.
Jak bohaterka poradzi sobie z tym wszystkim? Tego dowiemy się już w kolejnym tomie. Dobrze, że jest już wydany i wkrótce będę mogła zapoznać się z jego treścią.

Moja ocena 8/10.

"Grób matki" to trzecia już powieść Lisy Regan z detektyw Josie Quinn w roli głównej. Tym razem znajdujemy tu wiele na temat samej głównej bohaterki. W związku z najnowszym śledztwem wypływa temat matki Josie, dzięki czemu mamy okazję dowiedzieć się więcej na jej temat. W licznych retrospekcjach wracamy też do dzieciństwa śledczej, przez co stajemy się niemal naocznymi...

Dobrze się czyta jak zwykle.Tym razem historoa bardziej osobista dla pani komendant ,nawet badzo osobista i przynosząca ogromne zmiany w jej życiu.

Dobrze się czyta jak zwykle.Tym razem historoa bardziej osobista dla pani komendant ,nawet badzo osobista i przynosząca ogromne zmiany w jej życiu.

Generalnie ok

Generalnie ok

Rewelacyjny thriller! To już trzeci tom tej autorki z detektyw Queen a każdy jest świetny i coraz lepszy! Świetnie skonstruowana i wymyślona fabuła. Z niecierpliwością siadam do czwartej części :)

Rewelacyjny thriller! To już trzeci tom tej autorki z detektyw Queen a każdy jest świetny i coraz lepszy! Świetnie skonstruowana i wymyślona fabuła. Z niecierpliwością siadam do czwartej części :)

Kolejny tom świetnej serii, a dokładnie trzeci.
Detektyw Quinn- a w sumie komendant, po raz kolejny ma nielada zagadkę do rozwiązania. Mocne śledztwo przeplatane bolesnymi wspomnieniami bohaterki z dzieciństwa. Czy przeszłość jest kłamstwem? Co wspólnego z jej matka mają znalezione zwłoki? O co tu chodzi?

Ksiązka wciąga od pierwszych stron, autorka porusza sporo ważnych treści, ukazuje mroczne oblicze codziennego życia. Mamy przemoc domową, mamy alkoholizm, mamy walkę z DDA, pokazuje znieczulicę ludzką... niektóre fragmenty książki czyta się ciężko, są dość brutalne, ale wszystko to jest na swoim miejscu.
Książkę wchłonęłam w jeden wieczór i dała mi do myślenia. Kolejną książka którą musi znaleźć się na liście każdego kto kocha kryminały. Raz jeszcze dziękuję i polecam 😁

Kolejny tom świetnej serii, a dokładnie trzeci.
Detektyw Quinn- a w sumie komendant, po raz kolejny ma nielada zagadkę do rozwiązania. Mocne śledztwo przeplatane bolesnymi wspomnieniami bohaterki z dzieciństwa. Czy przeszłość jest kłamstwem? Co wspólnego z jej matka mają znalezione zwłoki? O co tu chodzi?

Ksiązka wciąga od pierwszych stron, autorka porusza sporo ważnych...