Mszczuj

Miło spotkać starych znajomych, choć wciąga powoli.

Miło spotkać starych znajomych, choć wciąga powoli.

Polubiłam Jarogniewę jeszcze bardziej w tomach napisanych z jej perspektywy! Ta seria to dla mnie zawsze dobra zabawa, czekam na kolejne tytuły ✨️

Polubiłam Jarogniewę jeszcze bardziej w tomach napisanych z jej perspektywy! Ta seria to dla mnie zawsze dobra zabawa, czekam na kolejne tytuły ✨️

Jarogniewa to zdecydowanie najlepsza bohaterka całej serii Kwiat Paproci. Mam nadzieję, że jej przygody będą stanowić jeszcze kilka kolejnych książek cyklu.
Jeżeli chodzi o samą książkę to czyta się wspaniale - jest lekka, naszpikowana humorem i pozwala oderwać się od rzeczywistości. Mszczuja jest tutaj niewiele i to faktycznie trochę nietrafiony tytuł, ale nie ma czego żałować - Baba Jaga opowiada wspaniale swoją historię. :-)

Jarogniewa to zdecydowanie najlepsza bohaterka całej serii Kwiat Paproci. Mam nadzieję, że jej przygody będą stanowić jeszcze kilka kolejnych książek cyklu.
Jeżeli chodzi o samą książkę to czyta się wspaniale - jest lekka, naszpikowana humorem i pozwala oderwać się od rzeczywistości. Mszczuja jest tutaj niewiele i to faktycznie trochę nietrafiony tytuł, ale nie ma czego...

Radosny powrót do przeszłości Baby Jagi z Bielin.

To siódmy tom cyklu fantasy " Kwiat paproci", który można czytać niezależnie od przeczytania poprzednich. Ja czytałam po kolei i osobiście całość polecam.
___________________
Wiele lat musiało upłynąć aby Baba Jaga, szeptucha z Bielin poczuła, że starczy jej sił na opowieść o swojej przeszłości.
O perypetiach w związku Jarogniewy i Mszczuja czytamy na osnowie historii z piekła rodem opowiedzianej Gosławie, czyli następczyni szeptuchy z Bielin.
Mszczuj, choć był już na Welesowych Wzgórzach to wciąż pozostał żywy w pamięci Jarogniewy i wciąż budził wyrzuty sumienia.
__________________
★Gdy bóg podziemi Weles porzuca swój tron, z czeluści puszczy wychodzą demony.
Tymczasem Jaga w szczodry wieczór zostaje porwana przez Swarożyca, boga ognia. Do Bielin w tym czasie przybywa Dziad Mróz szukając zagubionej dawno temu małżonki Zimy.
Czy szeptucha znów znajdzie się w centrum wydarzeń?
Czy zdoła ocalić siebie i mieszkanki swojej wsi?
Przeczytajcie, bo warto.
________________
Interesująca fabuła oparta na wierzeniach słowiańskich, lekkie pióro autorki, plus pomysł z dodaniem nowej wersji opowiadania " Czterej Bracia " na końcu sprawiają, że chce się więcej. Czekam na kontynuację.
_________________
Jeśli jeszcze nie znacie cyklu "Kwiat Paproci" nadeszła pora aby to zmienić. Książkę polecam.

Radosny powrót do przeszłości Baby Jagi z Bielin.

To siódmy tom cyklu fantasy " Kwiat paproci", który można czytać niezależnie od przeczytania poprzednich. Ja czytałam po kolei i osobiście całość polecam.
___________________
Wiele lat musiało upłynąć aby Baba Jaga, szeptucha z Bielin poczuła, że starczy jej sił na opowieść o swojej przeszłości.
O perypetiach w związku...

Niestety, kolejne moje rozczarowanie w tym roku.
Tak, jak uwielbiam serię Kwiat Paproci, tak ta jej odsłona mnie zmęczyła. Obawiam się, że czytam ją już jedynie z przyzwyczajenia i sentymentu - z tego samego powodu przeczytam też pewnie kolejną część, która, jak rozumiem, jest w przygotowaniu.

Gdzieś ta lekkość i humor, za które tak polubiłam książki Katarzyny Miszczuk, zniknęły w tej książce, lub po prostu mnie nie cieszą już tak, jak kiedyś. Czytając kolejne odsłony przygód Jagi odnoszę wrażenie, że Miszczuk, wertując mitolgię słowiańską i odnajdując nowe bóstwo/upira, stwierdza, że jest na tyle ciekawe, że może stać się główną osią fabularną nowej powieści. Niektóre rozwiązania jednak powoli stają się już powtarzalne, a tak świeżemu niegdyś pisarstwu Autorki przyda się chyba kolejny zwrot ku nowej historii i nowym bohaterom, ponieważ najzwyczajniej można wyczuć tu zmęczenie materiału. Jeśli pisanie tej sagi sprawia Autorce radość - wspaniale! Ja jednak, jak już tu podkreśliłam, odczuwam z czytania jej coraz mniejszą przyjemność. Językowo i humorystycznie "Mszczuj" odstaje od poprzednich części. Samego Mszczuja w powieści też jak na lekarstwo. Mam nadzieję, że to, co się wydarzyło w tej części, jest jedynie chwilowym kryzysem warsztatowym.

Niestety, kolejne moje rozczarowanie w tym roku.
Tak, jak uwielbiam serię Kwiat Paproci, tak ta jej odsłona mnie zmęczyła. Obawiam się, że czytam ją już jedynie z przyzwyczajenia i sentymentu - z tego samego powodu przeczytam też pewnie kolejną część, która, jak rozumiem, jest w przygotowaniu.

Gdzieś ta lekkość i humor, za które tak polubiłam książki Katarzyny Miszczuk,...

Troszkę podobnie poprowadzona do Gniewy, przez co niewiele zaskoczeń, jednak całe uniwersum Kwiatu Paproci to moje quilty pleasure więc przymykam oko ;) Czyta się szybko i wciąga jak zwykle.

Troszkę podobnie poprowadzona do Gniewy, przez co niewiele zaskoczeń, jednak całe uniwersum Kwiatu Paproci to moje quilty pleasure więc przymykam oko ;) Czyta się szybko i wciąga jak zwykle.

Powroty do Bielin na kartach tej serii zawsze napełniają mnie nostalgią i dobrą energią. Lubię te historie i cieszę się, że autorka nadal raczy nas dalszymi losami mieszkańców podnóża Gór Świętokrzyskich.
Okazuje się, że Weles znika i zostawia pusty tron świata podziemi. W całej puszczy pojawiają się demony, które są żądne krwi i wolności. Jaga, jak zwykle, nie narzeka na nudę i w szczodry wieczór zostaje porwana przez Swarożyca. Mszczuj zaczyna wątpić w magię i bogów, co tym bardziej nie ułatwia Jarogniewie zachowania zdrowego rozsądku. A na dodatek do Bielin przybywa tajemnicza postać ze wchodu, a wraz z nią ogromny śnieg i mróz. Czy szeptucha po raz kolejny ocali mieszkanki swojej wsi? Czy ocali siebie?
Jak zwykle podczas powrotu do Bielin bawiłam się cudownie w towarzystwie Jagi! I jak zawsze trochę się bałam, a trochę śmiałam! Do miejscowości przybywa Dziad Mróz w poszukiwaniu swojej żony. Bohaterowie starają się go pozbyć, ale on uparcie szuka swojej ukochanej i chciałby dokładnie sprawdzić, czy któraś z kobiet na pewno nie jest jego zaginioną żoną. Pomysł na fabułę bardzo dobry i trzyma poziom pozostałych części sagi. Dodatkowo dowiadujemy się, że Weles zniknął. Pojawia się też postać matki Gosławy, a więc mamy ciekawe nawiązanie do początku tej serii oraz dodatkowe rozwinięcie historii pochodzenia Gosi. Myślałam, że w tym „Mszczuju” więcej będzie Mszczuja, a my dowiemy się coś więcej o uroczym kapłanie, ale autorka i tak skupia się praktycznie w całości na postaci Jagi. Oczywiście jest jeszcze Swarożyc oraz coraz śmielsze wizyty u Jagi, aby zaspokoić swoje żądze! Uwierzcie, że w te zimowe noce w Bielinach jest naprawdę gorąco! Mam ogromny sentyment do tej serii i jak zawsze dobrze się bawiłam podczas czytania. Z ogromną niecierpliwością czekam na kolejną część!

Powroty do Bielin na kartach tej serii zawsze napełniają mnie nostalgią i dobrą energią. Lubię te historie i cieszę się, że autorka nadal raczy nas dalszymi losami mieszkańców podnóża Gór Świętokrzyskich.
Okazuje się, że Weles znika i zostawia pusty tron świata podziemi. W całej puszczy pojawiają się demony, które są żądne krwi i wolności. Jaga, jak zwykle, nie narzeka na...

Trzyma poziom. Trochę straszna, trochę zabawna, z całkiem zaskakującym zakończeniem. No i Jaga, będąca poniekąd przeciwieństwem tępawej i strachliwej Gosławy to moja ulubiona postać z całej serii <3

Trzyma poziom. Trochę straszna, trochę zabawna, z całkiem zaskakującym zakończeniem. No i Jaga, będąca poniekąd przeciwieństwem tępawej i strachliwej Gosławy to moja ulubiona postać z całej serii <3

6/7 jeszcze się pani Miszczuk nie zdarzyło u mnie ale jakoś tak czuję niedosyt po „Miszczuj”. Niby klimat jest i tajemnica całkiem niezła. Nadal bryka Swarożyc równie seksowny jak zawsze, ale jakoś tak brak tej magii poprzednich części. Czekam w napięciu na historię, którą i tak znamy z drugoplanowej historii Jagi jeszcze w cyklu z Gosią, czekam gdzieś podświadomie na najgorsze co może nadejść a tu w tej części jeszcze nie nadchodzi. Jest zima stulecia (a ja czytam to w wyjątkowo ciepłym maju 😊 może to też trochę nie pomogło) i co dziwne jest tylko jeden wątek – co chyba jest wyjątkowe dla przygód zarówno Gosi jak i Jagi do tej pory. Mam nadzieję ze następna część przyniesie więcej, mam nadzieję że jakoś zamknie się historia Jagi (odnoszę wrażenie że Pani Miszczuk chciała po prostu tak jak dla Gosi dla Jagi też 5cio ksiąg wydać 😊i teraz tak trochę rozciągamy się jeszcze na dwie części. Czekam na więcej… oczekując troszkę więcej !

6/7 jeszcze się pani Miszczuk nie zdarzyło u mnie ale jakoś tak czuję niedosyt po „Miszczuj”. Niby klimat jest i tajemnica całkiem niezła. Nadal bryka Swarożyc równie seksowny jak zawsze, ale jakoś tak brak tej magii poprzednich części. Czekam w napięciu na historię, którą i tak znamy z drugoplanowej historii Jagi jeszcze w cyklu z Gosią, czekam gdzieś podświadomie na...

Super książka, dla fanów serii, dorównuje poprzednim częściom :)

Super książka, dla fanów serii, dorównuje poprzednim częściom :)