Kamogawa. Tropiciele smaków

Książka ledwie ledwie letnia, a to wielka szkoda, bo pomysł świetny. Jest to wina albo tłumaczenia, albo już oryginał miał wady (koszmarne dialogi, dziwna narracja).

Książka ledwie ledwie letnia, a to wielka szkoda, bo pomysł świetny. Jest to wina albo tłumaczenia, albo już oryginał miał wady (koszmarne dialogi, dziwna narracja).

Panie i Panowie, przedstawiam wam zwycięzcę w kategorii "najgorzej napisana/przetłumaczona/zredagowana* (*niepotrzebne skreślić) książka roku". Książka ta jest moim największym zawodem ostatnich dwunastu miesięcy. Oczekiwania co do niej miałam spore, bo uwielbiam książki o jedzeniu, kocham literaturę japońską, okładka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, opis wydawcy był bardzo zachęcający i w końcu dostałam ją w prezencie od moich dzieci. No lepszego nastawienia mieć nie mogłam. I tak mój entuzjazm gasł z każdym kolejnym zdaniem. Pomysł na powieść spodobał mi się bardzo. Nawet bardzo, bardzo. Rozdziały zostały podzielone na, właściwie, odrębne opowiadania. Niestety schemat każdego z nich był taki sam i dla mnie niewystarczający, bo nie zawierał tego co istotne, ale ok, to było jeszcze do przeżycia. Może autor miał taki pomysł i to jest w porządku. To, co najbardziej zraniło moją duszę w przypadku tego "dzieła", to język. Zastanawiałam się o co w tym chodzi. Czy to jest tak źle napisane czy też tak fatalnie przetłumaczone. Bo to, że nie zostało to zredagowane, to widać. Ciekawa jestem, czy Wydawnictwo Relacja zdaje sobie sprawę, co wypuściło na rynek? Czy w wydawnictwie ktoś to przeczytał przed wydaniem, czy tylko obejrzał okładkę, która, swoją drogą, jest piękna? Rany... nie spodziewałam się, że w dobie tak dużej konkurencji na rynku wydawniczym, taka sytuacja jest możliwa. Jest mi bardzo przykro po lekturze, złego języka w książce już dawno nie widziałam. Ocena jest podwyższona za pomysł i okładkę.

Panie i Panowie, przedstawiam wam zwycięzcę w kategorii "najgorzej napisana/przetłumaczona/zredagowana* (*niepotrzebne skreślić) książka roku". Książka ta jest moim największym zawodem ostatnich dwunastu miesięcy. Oczekiwania co do niej miałam spore, bo uwielbiam książki o jedzeniu, kocham literaturę japońską, okładka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, opis wydawcy był...

Sympatyczna

Sympatyczna

Kolejne opowiadania w stylu „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchiego, napisane w łatwy i przystępny sposób, można by uznać że wręcz naiwnym i infantylnym językiem. I porównując z tamtymi, detektywi smaku są dużo mniej ciekawe i jakieś takie płytkie. Ponieważ uwielbiam gotować i jestem fanem kuchni japońskiej, to największą moją ciekawość i zainteresowanie wzbudziły jedynie opisy dań i szczegóły dotyczące wyjątkowej zastawy w której były podawane. Pewnie sama chciałabym mieć takie perełki w swojej kolekcji.

Kolejne opowiadania w stylu „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchiego, napisane w łatwy i przystępny sposób, można by uznać że wręcz naiwnym i infantylnym językiem. I porównując z tamtymi, detektywi smaku są dużo mniej ciekawe i jakieś takie płytkie. Ponieważ uwielbiam gotować i jestem fanem kuchni japońskiej, to największą moją ciekawość i zainteresowanie wzbudziły...

Cieplej na serduszku mi było, jak to czytałam, a poza tym opis jedzenie jest po prostu wyśmienity

Cieplej na serduszku mi było, jak to czytałam, a poza tym opis jedzenie jest po prostu wyśmienity

Niesamowicie urocza lektura! Ma cudowny klimat, emanuje łagodnością, spokojem i jest tak apetyczna, że od samego czytania „ślinka cieknie”!
*Bardzo dobrze czytało mi się ją przed snem. Koi zmęczony umysł i dobrze nastraja na odpoczynek.

Niesamowicie urocza lektura! Ma cudowny klimat, emanuje łagodnością, spokojem i jest tak apetyczna, że od samego czytania „ślinka cieknie”!
*Bardzo dobrze czytało mi się ją przed snem. Koi zmęczony umysł i dobrze nastraja na odpoczynek.

Pomysł uroczy ale czegoś zabrakło .

Pomysł uroczy ale czegoś zabrakło .

Bardzo smaczna opowieść. Naprawdę ciekawy pomysł na śledztwo dań, chociaż wolałabym dostać trochę więcej opisów tej pracy śledczej.
Prawdziwa gratka dla fanów kuchni japońskiej.
Językowo troszkę mi kulało, niektóre momenty były strasznie sztywne i nienaturalne, ale poza tym przyjemna lektura.
Tylko... Człowiek się od niej robi strasznie głodny 😅

Bardzo smaczna opowieść. Naprawdę ciekawy pomysł na śledztwo dań, chociaż wolałabym dostać trochę więcej opisów tej pracy śledczej.
Prawdziwa gratka dla fanów kuchni japońskiej.
Językowo troszkę mi kulało, niektóre momenty były strasznie sztywne i nienaturalne, ale poza tym przyjemna lektura.
Tylko... Człowiek się od niej robi strasznie głodny 😅

Sama fabuła była ciekawa, ale dialogi strasznie nienaturalne. Jak dla mnie tłumaczenie książki jest nieudane, dużo zwrotów brzmiało jak kalki językowe i przez to ciężko było się wczuć w postacie.

Sama fabuła była ciekawa, ale dialogi strasznie nienaturalne. Jak dla mnie tłumaczenie książki jest nieudane, dużo zwrotów brzmiało jak kalki językowe i przez to ciężko było się wczuć w postacie.

Pyszne azjatyckie jedzonko, filiżanka herbaty ryżowej i spokojna, schematyczna książeczka o poszukiwaniu smaków z dawnych lat...
Ta książka nie porusza żadnych ważnych wątków, ale wydaje mi się, że jej powtarzalność i sentymentalność może pomóc się wyciszyć czytelnikowi, który akurat tego potrzebuje. Rozumiem zarzut, że książka jest o niczym, ale smakoszom kuchni azjatyckiej może się spodobać.

Pyszne azjatyckie jedzonko, filiżanka herbaty ryżowej i spokojna, schematyczna książeczka o poszukiwaniu smaków z dawnych lat...
Ta książka nie porusza żadnych ważnych wątków, ale wydaje mi się, że jej powtarzalność i sentymentalność może pomóc się wyciszyć czytelnikowi, który akurat tego potrzebuje. Rozumiem zarzut, że książka jest o niczym, ale smakoszom kuchni...