Park Jurajski: Zaginiony Świat

Na drodze Iana Malcolma staje bogaty paleontolog, Richard Levin. Wierzy on, że gdzieś na świecie dinozaury mogły przetrwać wielkie wymieranie. Prosi on Malcolma o pomoc, na co ten niechętnie się zgadza. Wkrótce do Levina docierają informacje o dziwnych znaleziskach nietypowych zwierząt na wybrzeżu Kostaryki. Wyrusza on w podróż, a gdy zostaje ogłoszone jego zaginięcie, jego współpracownik wyrusza mu na pomoc.

Niewiele jest książek, które czyta się tak, jakby oglądało się film sensacyjny. Taki, który przynosi rozrywkę, pozwala wciągnąć się w historię i naprawdę wejść w ten „kinowy” świat, nawet jeśli nie ma tam jakiejś szczególnej głębi. A jednak Michael Crichton zrobił to skutecznie zarówno w swoim „Parku Jurajskim”, jak i w jego kontynuacji, w „Zaginionym świecie”.
To dla mnie książka, która nie przywiązuje mnie może jakoś szczególnie do bohaterów, nie zachwyca głębią, czy pięknym słowem, ale sprawia, że po prostu chce się ją czytać dalej, choćby przez względy czysto rozrywkowe. To historia, która weszła do popkultury już tak mocno, że dzisiaj nie powinna wzbudzić większych zaskoczeń u osób, które przynajmniej kątem oka widziały ekranizację książek Crichtona, ale w dalszym ciągu zaskakująco dobrze się ją czyta.
Książka jest opisywana jako techno-thriller, czy też akcyjna powieść SF i osobiście zgadzam się z obydwoma tymi stwierdzeniami. Warto tylko dodać, że to jest dreszczowiec właśnie na poziomie wysokobudżetowego kina akcji. Wiemy, że bohaterowie trafiają do niebezpiecznej sytuacji, pojawiają się tu ataki wielkich dinozaurów i scenki, w których występuje krew, jednak autor nie epatuje opisami krwi, czy śmierci. Wszystko jest raczej zachowane w dość przygodowym tonie, przyjaznym dla tych, którzy nie chcą czytać zbyt dużo o drastycznych czy dołujących szczegółach.
Jeśli jednak chciałabym od „Zaginionego świata” trochę więcej to chciałabym, aby książka nieco więcej powiedziała mi o bohaterach. Oczywiście Ian Malcolm jest bohaterem, który (częściowo przez wzgląd na ekranizację) stał się ikoniczny. Jest też raczej jednym z lepiej napisanych bohaterów Crichtona z tego cyklu, który po prostu jest dość wyrazisty i zapada w pamięć. Pozostali bohaterowie jednak trochę zlewają się w jedną masę, która musi poradzić sobie z sytuacja, w której się znalazła. Nie mają szczególnie wyrazistych relacji, czy charakterów, a wydaje mi się, że gdyby autor skupił się na nic trochę bardziej, „Zaginiony świat” mógłby mieć na mnie większy wpływ emocjonalny,
Warto tu dodać, że autor zdawał się odrobić tu pracę domową, jeśli chodzi o warstwę naukową książki. Oczywiście, jak to z fantastyką bywa, pewne zawieszenie niewiary jest potrzebne, a że książka została wydana po raz pierwszy w 1995 roku to jestem przekonana, że część z wiedzy w niej zawarta jest już przeterminowana. Niemniej, pojawia się tu trochę monologów bohaterów o popularnonaukowym charakterze, które w naprawdę dość zrozumiały sposób poruszają ciekawe zagadnienia. I zdecydowanie jest to pewna warstwa dodana do tej książki. Nie mówię, że „Zaginiony świat” należy traktować jako jakiś podręcznik do nauki, ale na pewno pojawiające się w nim zagadnienia mogą zainteresować czytelnika i zachęcić do dalszego pogłębienia wiedzy w jakimś temacie, czy też po prostu rozpocząć pewne dyskusje.
Naprawdę cieszę się, że dałam Crichtonowi szansę. Ta dylogia była dla mnie przyjemną przygodą i wydaje mi się, że dla wielu innych też taką może w dalszym ciągu być. W końcu kto nie ma ochoty na podróż do świata pełnego dinozaurów?

Na drodze Iana Malcolma staje bogaty paleontolog, Richard Levin. Wierzy on, że gdzieś na świecie dinozaury mogły przetrwać wielkie wymieranie. Prosi on Malcolma o pomoc, na co ten niechętnie się zgadza. Wkrótce do Levina docierają informacje o dziwnych znaleziskach nietypowych zwierząt na wybrzeżu Kostaryki. Wyrusza on w podróż, a gdy zostaje ogłoszone jego zaginięcie, jego...

Rozpoczynając lekturę "Zaginionego świata" trzeba się przyszykować niczym na prawdziwą wyprawę. Należy spakować plecak i uwzględnić wszystkie niezbędne przedmioty, które mogą się przydać przy ewentualnym zderzeniu z dinozaurami. Zdaję sobie sprawę, że takiej listy na żadnym blogu nie znajdziecie, ale po przeczytaniu tej lektury staniecie się specjalistami w kontakcie z tymi stworzeniami. A raczej w ucieczce przed nimi.

Dlatego też prawdziwe wyrazy uznania należą się autorowi. Pan Michael Crichton do swojego dzieła wprowadza wiele zaskakujących ciekawostek o świecie roślin, jak i zwierząt. Pomimo tego, że akcja książki momentami zwalnia swoje tempo, to i tak można na tym skorzystać zapamiętując i skrupulatnie notując liczne nowinki. Bardzo szczegółowe opisy natury oraz zachodzących w niej zjawisk mogą stać się momentami nużące, a już na pewno nastąpi to wtedy, gdy będzie toczył się wątek, w którym ze zniecierpliwioniem będziecie czekać na jego zakończenie. Jednak nie dajcie się zwieść pozorom. Autor prawie za rękę oprowadza czytelników po wyspie Isla Sorna, na której to niegdyś istniało owiane tajemnicą laboratorium służące do "produkcji" dinozaurów. W poszukiwaniu prawdy na Sornę wyrusza nieco ekscentryczny paleontolog Levine. Dla niego liczy się tylko ta najszczersza prawda, aby zebrać wszelkie możliwe dane na temat stworzeń, których istnienie zostało już dawno zagłuszone. Po dotarciu na miejsce ślad po nim ginie, dlatego też z pomocą wyrusza między innymi Ian wraz kilkorgiem swoich towarzyszy. Mają ze sobą niezawodny sprzęt, wszelkie programy oraz ogromną wiedzę. A jednak... dzieją się tam rzeczy, o których nawet im się nie śniło.

Okazuje się, że przed niebezpieczeństwami może ich uratować trzeźwe myślenie, czasami gwałtownie podjęte decyzje staną się tymi najtrafniejszymi, a w tym wszystkim nie zabraknie również sprzyjającego im szczęścia.

Wyprawa przygotowana przez autora jest bardzo wymagająca i męcząca fizycznie. Ah tak, ponieważ czytając książkę mamy wrażenie, że na polu bitwy jesteśmy razem z nimi. Delikatnie i nieśmiale otwieramy drzwi laboratorium, których przez ponad 500 stron nie będziemy w stanie zamknąć. I nie będzie to się działo z naszej winy. Może wyłamie je jakiś dinozaur? Przecież to się (chyba) zdarza...

Myślę, że stworzony świat, w którym żyją dinozaury jest niewyobrażalnie zaskakujący, a do tego książka jest niezwykle pouczająca. Dlatego śmiało mogę Wam polecić. Oczywiście książkę, a nie spotkanie z opisanymi tam stworzeniami.

Rozpoczynając lekturę "Zaginionego świata" trzeba się przyszykować niczym na prawdziwą wyprawę. Należy spakować plecak i uwzględnić wszystkie niezbędne przedmioty, które mogą się przydać przy ewentualnym zderzeniu z dinozaurami. Zdaję sobie sprawę, że takiej listy na żadnym blogu nie znajdziecie, ale po przeczytaniu tej lektury staniecie się specjalistami w kontakcie z tymi...

Pierwsza część zwaliła mnie z nóg, czym wskoczyła szybko do moich 5-gwiazdkowych ulubieńców. Natomiast druga jest po prostu dobra. Nie trzymała w napięciu tak jak pierwsza i szczerze mówiąc mam wrażenie, że autor sam nie do końca wiedział co zrobić z bohaterami. Ale były dinozaury, więc czego chcieć więcej!

Pierwsza część zwaliła mnie z nóg, czym wskoczyła szybko do moich 5-gwiazdkowych ulubieńców. Natomiast druga jest po prostu dobra. Nie trzymała w napięciu tak jak pierwsza i szczerze mówiąc mam wrażenie, że autor sam nie do końca wiedział co zrobić z bohaterami. Ale były dinozaury, więc czego chcieć więcej!

"Park Jurajski Zaginiony Świat" to drugi tom kultowej serii "Park Jurajski" autorstwa Michaela Crichtona, który świetnie rozwija wydarzenia zapoczątkowane na Isla Nublar. Sklonowane dinozaury żyjące na odciętej od świata wyspie ponownie zagrażają ludzkości, natomiast rząd Kostaryki oraz Richard Levine decydują się zachować jak najwięcej informacji na temat tych prehistorycznych zwierząt, więc na wyspę wyrusza ekspedycja. Kiedy po pewnym czasie nikt nie daje znaku życia, znany z pierwszej części nieustraszony Ian Malcolm, wraz z grupą znajomych, wyrusza z misją ratunkową. Koszmar powraca, na wyspie Isla Sorna nikt nie może czuć się bezpiecznie, a żyjące tam od lat dinozaury są jeszcze bardziej nieprzewidywalne niż te, które zamieszkiwały Park Jurajski.

"Zaginiony świat" znacznie różni się od tomu pierwszego i tą część czytało mi się zdecydowanie lepiej. Michael Crichton tym razem niebezpieczną i dynamiczną przygodę okrasił ogromna ilością ciekawej wiedzy przyrodniczej, naukowej i medycznej, skupiając się na tajemnicach ewolucji. Bardzo interesują mnie takie tematy i chociaż nie jestem w stanie ocenić, jak bardzo, to co przeczytałam w książce, jest spójne z tym, co mówią badania naukowe, to cały czas czułam, że Crichton zna się na rzeczy.
Akcja "Zaginionego Świata" toczy się kilka lat po wydarzeniach opisanych w tomie pierwszym, ale na odciętych od świata wyspach Isla Nublar i Isla Sorna czas zatrzymał się, a natura zajęła się sama sobą.

To był bardzo przyjemny powrót do Parku Jurajskiego i chociaż kiedyś widziałam ekranizację, a podczas lektury miałam przebłyski wielu scen, to jednak abym mogła ocenić to, jak książka i ekranizacja różnią się lub są do siebie podobne, musiałabym wrócić ponownie do filmu.
Bardzo podobało mi się tempo, opisy były w punkt, a ciekawostki przyrodnicze zdecydowanie dodawały wszystkiemu autentyczności, jednak przy moich kłopotach z szybkim męczeniem się wzroku znalazłam jeden ogromny minus- bardzo mała czcionka, która była dla mnie utrapieniem.

"Park Jurajski Zaginiony Świat" to drugi tom kultowej serii "Park Jurajski" autorstwa Michaela Crichtona, który świetnie rozwija wydarzenia zapoczątkowane na Isla Nublar. Sklonowane dinozaury żyjące na odciętej od świata wyspie ponownie zagrażają ludzkości, natomiast rząd Kostaryki oraz Richard Levine decydują się zachować jak najwięcej informacji na temat tych...

Nie była tak zaskakująca jak część 1, ale równie przyjemnie się czytało. Literatura dobrej próby. Niestarzejąca się.

Nie była tak zaskakująca jak część 1, ale równie przyjemnie się czytało. Literatura dobrej próby. Niestarzejąca się.

Druga część nie różni się zbytnio od poprzedniej a co najważniejsze trzyma poziom. Mamy tutaj dużo zagadnień naukowych i rozważań filozoficznych na temat ewolucji ale to wcale nie nudzi a wręcz dodaje smaczku, oczywiście musimy je brać z przymrużeniem oka, nie bez przyczyny książka jest w kategorii sf. Momentami jest też dosyć obrzydliwie ale to też zaliczamy na plus. Jak w poprzedniej części występują też złe charaktery które dla zysku zrobią dosłownie wszystko. No i oczywiście są dinozaury, inteligentne i przerażające, opisy ich wyglądu i zachowania są świetne, ogólnie mamy tutaj dużo przygody i o to chodzi w tego typu pozycjach.

Druga część nie różni się zbytnio od poprzedniej a co najważniejsze trzyma poziom. Mamy tutaj dużo zagadnień naukowych i rozważań filozoficznych na temat ewolucji ale to wcale nie nudzi a wręcz dodaje smaczku, oczywiście musimy je brać z przymrużeniem oka, nie bez przyczyny książka jest w kategorii sf. Momentami jest też dosyć obrzydliwie ale to też zaliczamy na plus. Jak w...

Kiedy czytałam opinie drugiej części Parku Jurajskiego przeważające były zdania, że druga część jest gorsza niż pierwsza. Jakieś było moje zdziwienie, kiedy dla mnie okazało się zupełnie na odwrót! Uwaga w mojej recenzji mogą znaleźć się spoilery do pierwszej części.

Ponownie akcja odbywa się w Kostaryce. O Isla Nublar nikt nie opowiada, plotki o wyspie, dinozaurach i InGen skutecznie są tłamszone. Zapalony paleontolog Richard Lewine jest jednak zmotywowany, żeby poznać prawdę i dowiedzieć się czegoś więcej o tych prehistorycznych stworzeniach.

Początkowo średnio byłam zadowolona, że Ian Malcolm jako jedyny z głównych bohaterów pierwszej części i tutaj wpleciony jest w fabułę. Wcześniej irytował mnie nieco swoimi naukowymi monologami na parę stron. Na całe szczęście Malcolm w “Parku Jurajskim. Zaginiony Świat’ jest bardziej znośny, a nawet zyskał moją sympatię.

Wiele schematów powtarza się tutaj z pierwszej części (a nawet są identyczne): dwójka dzieci na wyspie, paleontolog, Pani Naukowiec, Ian Malcolm i poboczne męskie postaci. Dla mnie jednak było tu dużo więcej akcji przygodowej, a mniej fizyki czy biologii, chociaż ich też nie zabraknie. Bardziej zaangażowałam się w fabułę i zżyłam się z bohaterami. Jestem w stanie powiedzieć, że nikt mnie tu nie irytował, czego nie mogę powiedzieć o poprzedniej części.

Wielkim plusem jest to, że mamy tutaj więcej różnych dinozaurów! Nie skupiamy się już tylko w głównej mierze na Tyranozaurach. Na początku książki mamy nawet rysunki z wizerunkami poszczególnych gatunków, co dużo bardziej ułatwia czytanie (w końcu nie trzeba nic wpisywać w wyszukiwarkę).

Nie porównujcie tylko książki do filmu! Zdecydowanie nie jest to książka skupiona głównie na przygodzie i akcji!

Współpraca barterowa. Zapraszam na mojego instagrama: raczkuje_w_czytanie

Kiedy czytałam opinie drugiej części Parku Jurajskiego przeważające były zdania, że druga część jest gorsza niż pierwsza. Jakieś było moje zdziwienie, kiedy dla mnie okazało się zupełnie na odwrót! Uwaga w mojej recenzji mogą znaleźć się spoilery do pierwszej części.

Ponownie akcja odbywa się w Kostaryce. O Isla Nublar nikt nie opowiada, plotki o wyspie, dinozaurach i...

7/10

7/10

Mam wrażenie, że książka napisana głównie po to, by wyłożyć poglady autora na niektóre tematy. Pierwsza część była fenomenalna, tutaj - coś tam się niby dzieje, ale po łebkach. Dygresje natomiast interesujące.

Mam wrażenie, że książka napisana głównie po to, by wyłożyć poglady autora na niektóre tematy. Pierwsza część była fenomenalna, tutaj - coś tam się niby dzieje, ale po łebkach. Dygresje natomiast interesujące.

Na pewno spodziewałem się więcej po książce. Seria filmowa była zrobiona z ogromnym rozmachem i liczyłem właśnie na nieco więcej, niż kilka osób znów zamkniętych na kolejnej wyspie z dinozaurami.

Oczywiście wsyzstko było składne, innowacyjne i typowo critchtonowe - pełne wiedzy i solidnych podstaw dla zgoła fantastycznych pomysłów.

Książka nie zeszła poniżej poziomu autora i czytało się ją nieźle, ale w sumie bywała czasami lekko nużąca. Zamierzam zmierzyć się ze wszystkimi książkami autora i jak na razie żadną mnie jednak nie zniechęcił, ale wiem, że stać go na więcej.

Na pewno spodziewałem się więcej po książce. Seria filmowa była zrobiona z ogromnym rozmachem i liczyłem właśnie na nieco więcej, niż kilka osób znów zamkniętych na kolejnej wyspie z dinozaurami.

Oczywiście wsyzstko było składne, innowacyjne i typowo critchtonowe - pełne wiedzy i solidnych podstaw dla zgoła fantastycznych pomysłów.

Książka nie zeszła poniżej poziomu...