Star Wars: Jedi: Wojenne blizny

Chyba najgorsza książka jaka czytalam od wielu lat. Oprocz lesbijskiego trojkata milosnego nie wnosi nic. Postacie są płytkie, nie mamy nawet możliwości nikogo polubić/nielubic bo po prostu nic o nikim nie wiemy. Dialogi to dno. Nie polecam.

Chyba najgorsza książka jaka czytalam od wielu lat. Oprocz lesbijskiego trojkata milosnego nie wnosi nic. Postacie są płytkie, nie mamy nawet możliwości nikogo polubić/nielubic bo po prostu nic o nikim nie wiemy. Dialogi to dno. Nie polecam.

Jak jednym słowem podsumować tę książkę, a raczej ten wytwór książko podobny?
Gniot.
Nie mam w zwyczaju pisać takich recenzji. Na ogół w książkach zawsze znajduję jakieś pozytywy.
Jednak tutaj nie znalazłem żadnego i czuję, jakby ktoś pokazał mi środkowy palec. Na wstępie chciałbym odradzić to "dzieło" każdemu. Lepiej nie psuć sobie odbioru historii Cala tak mierną, żałosną historią, która nie zmienia nic, więc dla własnego zdrowia nie sięgajcie po tę książkę.
To jest syf i inaczej tego się nazwać nie da. Autorka pokazała całkowity brak szacunku wobec czytelnika. Sam Maggs nie rozumie gwiezdnych wojen.
Nie potrafi stworzyć dobrej historii, ciekawych relacji. Relacje o zgrozo! Nie wiem, co komu strzeliło do łba. Nigdy na oczy nie widziałem tak źle stworzonych relacji.
Początek tej książki już pokazał, że mamy do czynienia z kretyńskim fanfiction. Jedna z bohaterek dosłownie mówi, że zna załogę modliszki i ona jest dezerterem. Hej Merin! Ten dialog był tak okropny, że aż wstyd, a potem nieudolne próby pokazywania tego, że nikt jej nie ufa, a oczywiście kuźwa, że jej zaufają.
Reasumując ta książka to obraza dla czytelnika. Traktuje nas jak bezmózgi i autorka spełnia swoje niewyżyte fantazje.
Całkowicie odradzam. Szczerze to była najgorsza książka, jaką okazję miałem czytać.
Ściek!

A nie znalazłem pozytyw, ale to rola naszych wspaniałych tłumaczów i nawiązanie do misia!

Jak jednym słowem podsumować tę książkę, a raczej ten wytwór książko podobny?
Gniot.
Nie mam w zwyczaju pisać takich recenzji. Na ogół w książkach zawsze znajduję jakieś pozytywy.
Jednak tutaj nie znalazłem żadnego i czuję, jakby ktoś pokazał mi środkowy palec. Na wstępie chciałbym odradzić to "dzieło" każdemu. Lepiej nie psuć sobie odbioru historii Cala tak mierną, żałosną...

Moje największe książkowe rozczarowanie. Książka ta miała być uzupełnieniem gier. Gier, w których biega się i macha mieczem. A tymczasem pierwsza połowa książki jest zdominowana przez romans. Autorka chyba pomyliła grę zręcznościową z simsami. Nie dość że ten romans jest ważniejszy niż główna fabuła - na stornę fabuły, opisu miejsc, postaci przypadają chyba 3 strony opisu romansu - to jeszcze jest tak nieudolnie opisany. Naprawdę nie trzeba co 3 zdanie czytać, że jedna postać na widok drugiej się zarumieniła. Albo jeszcze teksty w stylu "zgniotła by jej głowę udami, gdyby ta się między nimi znalazła". Nigdy tego nie było w SW i po co to pchać na siłę. A że jest to romans między kobietami, to nie zdziwiłbym się, jakby Disney powiedziało autorce "najważniejsze lgbt, fabuła nieistotna". Po raz kolejny poprawność polityczna jest ważniejsza od treści. Dodajmy do tego niejeden błąd logiczny, przykładowo najpierw informacja, że stracili łączność, po czym kilka stron dalej rozmawiają jakby nigdy nic. Na szczęście w drugiej połowie książki już dominuje akcja, a romans jest dodatkiem. Nie ratuje to niestety książki, która przy tym wszystkim jest jeszcze krótka i jednowątkowa. Z zalet można jedynie wymienić to, że tłumaczy skąd wzięły się różnice w zespole i dlaczego się rozdzielili, co widać na początku drugiej gry.

Moje największe książkowe rozczarowanie. Książka ta miała być uzupełnieniem gier. Gier, w których biega się i macha mieczem. A tymczasem pierwsza połowa książki jest zdominowana przez romans. Autorka chyba pomyliła grę zręcznościową z simsami. Nie dość że ten romans jest ważniejszy niż główna fabuła - na stornę fabuły, opisu miejsc, postaci przypadają chyba 3 strony opisu...

,,Wojenne blizny" to dla mnie jedno z największych rozczarowań tego roku, mimo iż bardzo chciałem, aby powieść mi się podobała. Niestety jest kolejnym produktem Disneya, w którym ktoś wysoko postawiony wyznaczył kilka punktów, które mają się pojawić w książce, a dopiero później wymyślono do nich szczątkową fabułę. Nie ma wątków LGBT w filmach i serialach ? Wrzućmy je do książek! Może jakieś nawiązania do gry? Wspomnijmy o personalizacji miecza i skórkach, przecież po co wspominać ważne wydarzenia fabularne. Takich decyzji w książce jest kilka, ogólnie mam wrażenie, że autorka albo nie grała w grę, albo dostała bardzo okrojone jej streszczenie.
Najbardziej drażni wątek romantyczny Merrin. Jego opisy zajmują blisko połowę powieści, nie wnoszą nic do fabuły, a poza tym często powielają się. Już bardziej romantyczne były teksty Anakina o piasku w ,,Ataku klonów" niż opisy uniesień bohaterek tej powieści.
Kompletnie zaprzepaszczono możliwość rozwoju historii Sióstr Nocy. Merrin jest w książce główną bohaterka na równi z Calem, jednakże o jej przeszłości nie dowiadujemy się niczego nowego.
Jedynym plusem jaki dostrzegam jest polskie tłumaczenie. Krzysztof Kietzman wykonał kawał dobrej roboty serwując nawiązania do popkultury m. in. do ,,Misia".
Ostatnio nie czytałem wielu pozycji z tego uniwersum, ale dostrzegam wyraźny zjazd względem początku nowego kanonu, nie wspominając już legend. Poważnie zastanowię się, zanim sięgnę po kolejną, gwiezdnowojenną pozycję.

,,Wojenne blizny" to dla mnie jedno z największych rozczarowań tego roku, mimo iż bardzo chciałem, aby powieść mi się podobała. Niestety jest kolejnym produktem Disneya, w którym ktoś wysoko postawiony wyznaczył kilka punktów, które mają się pojawić w książce, a dopiero później wymyślono do nich szczątkową fabułę. Nie ma wątków LGBT w filmach i serialach ? Wrzućmy je do...