Kameleon

Słowo „matka” wywołuje wiele pięknych skojarzeń. Skojarzeń pełnych ciepła, czułości… Choć zapewne wszyscy mamy świadomość, że nie tylko takie bywają. Czasem te relacje z matką bywają różne. Niekiedy są zwyczajnie trudne, a niekiedy wręcz toksyczne… i takie właśnie ma główna bohaterka ze swoją matką. Mimo że od zawsze marzyła o wielopokoleniowej rodzinie pełnej ciepła, to dopiero teściowa okazała się tą, z którą nawiązała prawdziwą więź i dzięki której doświadczyła matczynych uczuć. Mieszkają zatem z mężem i dwójką dzieci we wspólnym domu. Czy jest to zatem „modelowe”, wielopokoleniowe miejsce pełne ciepła? Cóż, możesz mieć pewność co do tego, że gdy przekroczysz jego próg, będzie Ci duszno. Bardzo duszno. Autorka utkała bowiem niezwykle gęstą atmosferę, mieszając chwile szczęścia z domagającymi się niemal nieustannej uwagi traumami z przeszłości. A teraz jeszcze zaginięcie córki, śmierć matki… Czy to jest przypadkowa seria przykrych zdarzeń? Czy spełnione marzenie może stać jednocześnie największym koszmarem?
Mimo że z każdą przewracaną stroną bohaterka odkrywa kolejne karty swojego życia, to jednocześnie z każdą nową informacją miałam większy mętlik w głowie. Miśkiewicz z mistrzowską precyzją dawkuje i stopniuje emocje. Naprawdę ciężko jest złapać oddech, mimo tego, że akcja toczy się powoli. Tu wszystko musi wybrzmieć w swoim czasie. Ponadto klaustrofobiczny klimat czterech ścian robi swoje. Widzisz jak sekrety z przeszłości chowają się w zakamarkach i wychodzą z cienia.
Ciekawe dla mnie było to, że mimo iż nie polubiłam jakoś specjalnie głównej bohaterki, to jej opowieść, wzbudzając współczucie i pewien dyskomfort, była tak angażująca, że po prostu musiałam jej „wysłuchać” do końca. Co ważne - końca niezwykle zaskakującego i fundującego wręcz eksplozje, kumulujących się w trakcie lektury, emocji. Dlatego jeśli lubisz thrillery psychologiczne, w których możesz wnikać w psychikę bohaterów, lubisz kiedy autorka wodzi Cię za nos, a ponadto odkrywanie tajemnic z przeszłości działa na Ciebie jak wabik - to jest to książka dla Ciebie!

Intrygująca, trzymająca w napięciu i skłaniająca do refleksji opowieść o tym, jak spełnione marzenia konfrontują się z rzeczywistością, którą ścigają widma przeszłości.

Słowo „matka” wywołuje wiele pięknych skojarzeń. Skojarzeń pełnych ciepła, czułości… Choć zapewne wszyscy mamy świadomość, że nie tylko takie bywają. Czasem te relacje z matką bywają różne. Niekiedy są zwyczajnie trudne, a niekiedy wręcz toksyczne… i takie właśnie ma główna bohaterka ze swoją matką. Mimo że od zawsze marzyła o wielopokoleniowej rodzinie pełnej ciepła, to...

Komedie kryminalne Marka Stelara są na prawdę przyjemne i dobrze spędza się przy nich czas. Jest dość prosto, ale wciągająco i zaskakująco. Nic więcej do relaksacyjnej lektury mi nie potrzeba :) Nadal niedoścignionym hitem pozostaje dla mnie "Góra kłopotów" tego autora

Komedie kryminalne Marka Stelara są na prawdę przyjemne i dobrze spędza się przy nich czas. Jest dość prosto, ale wciągająco i zaskakująco. Nic więcej do relaksacyjnej lektury mi nie potrzeba :) Nadal niedoścignionym hitem pozostaje dla mnie "Góra kłopotów" tego autora

"Robię swoje, a potem zni­kam. Je­stem jak ka­me­le­on".

Rodzice Mikołaja Borzyma "byli zwy­kły­mi zło­dzie­ja­mi i to miało for­ma­cyj­ny wręcz wpływ" na jego przy­szłe życie. "Wy­star­czy zadać sobie pro­ste py­ta­nie: kim może zo­stać mały czło­wiek w przy­szło­ści, gdy jak nie­mal każde dziec­ko sta­wia sobie za wzór ro­dzi­ców? Od­po­wiedź jest oczy­wi­sta". Tak więc i on para się złodziejskim fachem. Tyle, że z niego nie jest zwykły złodziej, bardziej "czyściciel i artysta falsyfikator".

"Po­sta­no­wi­łem sobie, że w życiu za­wo­do­wym wznio­sę się na wy­ży­ny. Że z pro­fe­sji tej uczy­nię nie­omal sztu­kę, którą będę upra­wiał z kunsz­tem, mi­ło­ścią i za­an­ga­żo­wa­niem, rów­nym tym, które dają z siebie wybitni pisarze czy naukowcy". Tak też robi. Mistrzowsko się kamufluje. Stara się być niewidoczny. Robi swoje, po czym znika. Jest jak kameleon.

"Wzo­rem Tatki („w końcu nie­da­le­ko pada cień ja­bło­ni”, jak rów­nież mawiał) i w myśl zasady, że "strzeżonego Pan Bóg strzeże", zawsze miał plan awaryjny, a czasami asa w rękawie. Do czasu kiedy, przyjmując nietypowe zlecenie daje się wplątać w skomplikowaną intrygę. Wrzucony w szambo, nauczył się w nim pływać. Ale nie zamierza tak bez końca. Wykaże się niebywałym sprytem, żeby wykaraskać się z tarapatów. Następnie zamierza "wrócić do swojego życia i życzy sobie, żeby nikt więcej się w nie nie wypierdalał".

"Kameleon" to historia złodzieja i jego zabawnych perypetii. To komedia sensacyjna, której dynamiczna akcja i inteligentny humor zapewniają świetną rozrywkę. Mikołaj to dobry człowiek, chociaż złodziej. Zapałałam do niego sympatią, mimo jego niechlubnego zawodu.

Marek Stelar umie w historie intrygujące i angażujące uwagę czytelnika. Znakomicie połączył elementy kryminału i komedii. Opowieść bawi, uczy i wzrusza. Jest niebanalna i zaskakująca. Nie chciałam się rozstawać z szeregiem barwnych postaci. Było mi smutno, że to "ko­niec tej dziw­nej, po­krę­co­nej i nie­wia­ry­god­nej hi­sto­rii". Liczę, że Borzym powróci, bo bawiłam się wyśmienicie.

"Robię swoje, a potem zni­kam. Je­stem jak ka­me­le­on".

Rodzice Mikołaja Borzyma "byli zwy­kły­mi zło­dzie­ja­mi i to miało for­ma­cyj­ny wręcz wpływ" na jego przy­szłe życie. "Wy­star­czy zadać sobie pro­ste py­ta­nie: kim może zo­stać mały czło­wiek w przy­szło­ści, gdy jak nie­mal każde dziec­ko sta­wia sobie za wzór ro­dzi­ców? Od­po­wiedź jest oczy­wi­sta". Tak...

Nie jest to wprawdzie Szwagier z "Góry kłopotów", ale Mikołaja też da się polubić. Lekki, momentami zabawny kryminałek.

Nie jest to wprawdzie Szwagier z "Góry kłopotów", ale Mikołaja też da się polubić. Lekki, momentami zabawny kryminałek.

Całkiem przyjemne, lekkie czytadełko. Trochę raziło "ukomediowienie" na siłę, bo i bez tych "mamusiów i tatusiów" byłoby OK, a tak miejscami robi się drewniano. Niestety intryga mało intrygująca, jakby autor nie dał rady pociągnąć jednocześnie i kryminału i komedii kryminalnej. W zasadzie jedno i drugie trochę na pół gwizdka "dowoziło" emocje. Największy zarzut to chyba to, że w pewnym momencie czułam się jakbym przeniosła się do starej kreskówki Scooby Doo Where Are You do finałowej sceny ze zdejmowaniem masek.
Ale żeby nie marudzić - spodziewałam się czegoś znacznie słabszego, jestem miło zaskoczona, choć do zachwytów jeszcze daleko.
Na lato jak znalazł.

Całkiem przyjemne, lekkie czytadełko. Trochę raziło "ukomediowienie" na siłę, bo i bez tych "mamusiów i tatusiów" byłoby OK, a tak miejscami robi się drewniano. Niestety intryga mało intrygująca, jakby autor nie dał rady pociągnąć jednocześnie i kryminału i komedii kryminalnej. W zasadzie jedno i drugie trochę na pół gwizdka "dowoziło" emocje. Największy zarzut to chyba to,...

Mikołaj Borzym – urodzony 6 grudnia, przekornie nazwany przez rodziców imieniem dobrodusznego dziadka z siwą brodą i czerwonym wdzianku, który co roku przychodzi i daje prezenty. Przekornie, bo jego rodzice - „biegli” w sztuce złodziejskiej, raczej brali niż dawali.
Jak przystało na syna zawodowych złodziei, Mikołaj przejął fach po swoich staruszkach, obiecał sobie, że w sztuce złodziejskiej wejdzie na wyższy level. I udawało mu się to do pewnego momentu…. Dał się wciągnąć w między narodowy spisek, aferę, w centrum której znajdował się pewien bardzo cenny i tajemniczy artefakt. Właśnie Mikołaj ma za zadanie ukraść go i przekazać w odpowiednie ręce.
Stop!! Nie będzie tak łatwo i prosto. To dopiero początek zakręconej, pełnej zwrotów akcji i co najważniejsze potwornie śmiesznej historii.
Książka Marka Stelara to pierwsza, którą miałem przyjemność czytać. Już po kilku stronach wiedziałem, że komedia kryminalna to coś dla mnie. Wartka akcja i duża dawka humoru autora powodowała, że mój „ryjek” cieszył się praktycznie przed cały czas. Wierzcie mi – moja mina wystająca znad książki wyglądała naprawdę komicznie. To opinia mojej żony.
„Kameleon” to taki trochę „Mision Impossible” osadzony w świecie komediowym. Jest tu dużo szpiegowsko – złodziejskiego klimatu okraszonego dawką soczystego humoru. Po przeczytaniu niezliczonej ilości brutalnych kryminałów miło było przeczytać coś lekkiego, co wywoływało uśmiech na mojej twarzy.
Polecam gorąco.

Mikołaj Borzym – urodzony 6 grudnia, przekornie nazwany przez rodziców imieniem dobrodusznego dziadka z siwą brodą i czerwonym wdzianku, który co roku przychodzi i daje prezenty. Przekornie, bo jego rodzice - „biegli” w sztuce złodziejskiej, raczej brali niż dawali.
Jak przystało na syna zawodowych złodziei, Mikołaj przejął fach po swoich staruszkach, obiecał sobie, że w...

Cieszę się, że ta książka powstała. Borzym jest rozbrajający i skradł moje serducho. Mam nadzieję, że opowie nam swoje dalsze losy, bo to świetna odskocznia od ciężkich kryminałów.

Cieszę się, że ta książka powstała. Borzym jest rozbrajający i skradł moje serducho. Mam nadzieję, że opowie nam swoje dalsze losy, bo to świetna odskocznia od ciężkich kryminałów.

Rewelacyjna, zabawna i świetna językowo komedia kryminalna. Pierwszy raz czytałam coś takiego - uśmiałam się i podziwiałam kunszt słowny autora. Polecam!

Rewelacyjna, zabawna i świetna językowo komedia kryminalna. Pierwszy raz czytałam coś takiego - uśmiałam się i podziwiałam kunszt słowny autora. Polecam!

Fajna odskocznia, komedia pomyłek, może to nie Gang Olsena, ale bohater w pojedynkę też nieźle namieszał w przestępczym światku.

Fajna odskocznia, komedia pomyłek, może to nie Gang Olsena, ale bohater w pojedynkę też nieźle namieszał w przestępczym światku.

I choć trup ściele się dosyć gęsto to jednak nie krwawi, nie ma modnych opisów zmasakrowanych ciał. to lekki kryminał, którego bohaterem jest złodziej kultywujący tradycje swojej pechowej złodziejskiej rodziny..

I choć trup ściele się dosyć gęsto to jednak nie krwawi, nie ma modnych opisów zmasakrowanych ciał. to lekki kryminał, którego bohaterem jest złodziej kultywujący tradycje swojej pechowej złodziejskiej rodziny..