Państwo

"Państwo to wieka fikcja, dzięki której każdy usiłuje żyć kosztem innych." -definicja Bastiata z przed 175 lat.
Książka ta jest krótką rozprawką o tym czym jest, czym nie jest, czym powinno być, a czym nie.

"Państwo to wieka fikcja, dzięki której każdy usiłuje żyć kosztem innych." -definicja Bastiata z przed 175 lat.
Książka ta jest krótką rozprawką o tym czym jest, czym nie jest, czym powinno być, a czym nie.

Dla tych, którzy znają twórczość Frédérica Bastiata wystarczy powiedzieć, że to kolejne typowe dla niego dzieło. Krytyka socjalizmu i podnoszenie kwestii na ile państwo powinno wtrącać się w życie społeczeństwa, jak i czy w ogóle powinno być pośrednikiem w relacjach między poszczególnymi jednostkami w społeczeństwie.

"Państwo" Bastiata uosabia jego całą naturę zarówno jako ekonomisty, polityka i filozofa. Każda jego cecha jest zawarta w tym, krótkim dziele [w tym wydaniu dwujęzycznym].

Na początku autor stawia pytanie czym jest państwo, informując, że tak naprawdę nikt nie potrafi podać jednej zwięzłej definicji tego słowa.

Później autor stawia tezę, że państwo jest tak naprawdę abstrakcyjnym bytem, które powinno być podporządkowane ludziom, a nie odwrotnie. Podporządkowane w tym sensie, że ma opierać się na zasadzie wolności gospodarczej. Pięknie pokazuje różnice na przykładzie konstytucji amerykańskiej i wówczas obowiązującej we Francji. Pokazuje, że w tej pierwszej to Naród jest tym skąd wywodzi się ów byt jakim jest państwo; w tej drugiej to państwo staje się czymś nadrzędnym wobec społeczeństwa.

Czytając "Pańtwo" Bastiata i jego opis socjalistów, a nawet cytaty z nich samych każdy dojdzie do wniosku, że pomimo upływu ponad 150 lat ich program się nie zmienił, a oto postulaty Rządu Tymczasowego francuskiego z 1848 roku:
"Zwiększona opieka socjalna, skrócenie godzin pracy, bezpieczeństwo, kredyt, darmowe szkolnictwo, osady rolnicze, rekultywacja gruntów[...]"
Cytat za F. Bastiat, "Państwo", wyd. Fijorr Publishing, Warszawa 2006 str. 37

Jednak 2 według mnie najistotniejsze informacje [nie mówię, że poprzednie nie są istotne] są to:

1. Definicja "państwa" autora ze strony 27, która brzmi:

"Państwo to wielka fikcja,
dzięki której
każdy usiłuje żyć,
kosztem innych."

2. Wiąże się z pierwszym. Mianowicie, społeczeństwo - co jest do dziś widoczne, wystarczy przypomnieć sobie tegoroczną kampanię wyborczą - w większości chce, aby państwo realizowało dwa cele wzajemnie z sobą sprzeczne. Mianowicie obniżało podatki, jednocześnie uprawiając coś co nazwalibyśmy dziś rozdawnictwem.

Jak mawiała Margaret Thatcher "Jeżeli rząd mówi, że komuś coś da, to znaczy, że zabierze tobie, bo rząd nie ma żadnych własnych pieniędzy."

Bastiat stawia sprawę jasno albo idziemy w stronę, że państwo będzie dystrybuować pieniądze według swojego uznania i będzie dużo zabierać społeczeństwu w podatkach, albo nie będzie rozdawać pieniędzy, ale i też nie będzie zabierać. Chcąc połączyć te dwie sprzeczne idee, dochodzi do sprzeczności, którą można rozwiązać poprzez kredyty, co doprowadzi w konsekwencji do katastrofy, gdyż kredyt zawsze trzeba spłacić.

Nie wdając się w szczegóły chciałbym tylko powiedzieć, że ta cieniutka książeczka, właściwie broszura otwiera oczy na bardzo wiele aspektów funkcjonowania państwa, oraz tego czym ono jest i co powinno [a czego nie powinno]robić. Zachęcam do jej przeczytania.

**************************************
str. 25, 27, 29
"Co zrobić, żeby ich obu uniknąć? Póki co człowiek znalazł tylko jeden sposób, a innego nigdy nie znajdzie: korzystać z pracy bliźniego. Chodzi o to, by tak ustawić sprawy, żeby trud i satysfakcja nie stały się udziałem każdego wedle naturalnej proporcji, lecz by cały wysiłek był podejmowany przez jednych, a wszelka satysfakcja przypadła drugim. Stąd bierze się niewolnictwo i grabież w każdej formie: wojny, szalbierstwa, akty przemocy, ograniczenia, oszustwa itd. -monstrualne nadużycia, choć przecież będące konsekwencją myślenia, które do tych rzeczy doprowadziło. Należy nienawidzić ciemięzców i walczyć przeciwko nim, ale nie wolno mówić, że są absurdalni.
Dzięki Bogu, niewolnictwo się kończy, a nasza inklinacja, by bronić swojej własności sprawia, iż bezpośrednia i prymitywna grabież już nie jest taka łatwa. Niemniej pozostała jedna rzecz. Jest nią owa nieszczęsna i prymitywna skłonność, którą noszą w sobie wszyscy ludzie, by dzielić swoje życie na dwie części -zrzucić trud na drugiego, a zachować satysfakcję dla siebie samych.

Pozostaje nam tylko zobaczyć, w jakiej nowej postaci ta żałosna skłonność się objawi. Ciemięzca już nie wykorzystuje bezpośrednio swojej siły, by uciskać. Nie, nasze sumienie stało się zbyt delikatne, byśmy mogli tak postępować. Nadal wszelako istnieje tyran i ofiara, ale pomiędzy nimi znajduje się pośrednik, którym jest państwo, czyli samo prawo.
Cóż bardziej odpowiedniego, by uciszyć nasze skrupuły, cóż cenniejszego, by zniweczyć nasz opór? Wszyscy zatem, z tego czy innego tytułu, pod takim lub innym pretekstem, zwracamy się do państwa.

Mówimy mu: - Nie znajduję zadowalającej proporcji pomiędzy moim korzystaniem z życia a moją pracą. Chciałbym, w celu osiągniecia pożądanej równowagi, uszczknąć nieco z własności bliźniego. Lecz jest to niebezpieczne. Czy nie moglibyście mi tej sprawy trochę ułatwić? Nie moglibyście mi znaleźć dobrej pracy? A może lepiej przeszkodzić pomysłowości moich konkurentów? Albo jeszcze lepiej udzielić mi nie oprocentowanej pożyczki z kapitału, który odebraliście jego właścicielom? A może by tak wykształcić moje dzieci na koszt społeczeństwa lub przyznać mi jakieś premie motywacyjne?

Albo zapewnić mi spokojne życie, kiedy dożyję pięćdziesiątki? Tym sposobem dojdę do celu, zachowując spokój sumienia, ponieważ samo prawo będzie działało na moją korzyść i zachowam wszelkie korzyści z grabieży bez ryzyka i bez uczucia wstrętu!

Oczywiście, skoro z jednej strony zwracamy się do państwa z tego rodzaju prośbą, a z drugiej strony wiadomo, że państwo nie może zadowolić jednych bez obciążania pracą drugich, to czekając na inną definicję państwa, czuję się upoważniony do przedstawienia mojej własnej. Kto wie, może zdobędzie ona nagrodę? Oto moja definicja:

Państwo to wielka fikcja,
dzięki której każdy
usiłuje żyć
kosztem innych.

Tak dzisiaj jak i w przeszłości każdy z nas, jeden mniej, drugi więcej, chciałby skorzystać z pracy drugiego człowieka.

Tego pragnienia nikt nie ośmiela się ujawniać publicznie, ukrywa je przed samym sobą. I cóż wówczas się czyni? Wyobraża się sobie pośrednika, zwraca się do państwa. Każda klasa, po kolei, przychodzi do niego i mówi:
- Możesz zabierać legalnie i uczciwie; zabierz społeczeństwu, a my podzielimy.
Niestety! Państwo aż nadto skwapliwie korzysta z takiej diabelskiej rady. Składa się ono przecież z ministrów, urzędników, jednym słowem ludzi, którzy - tak jak wszyscy - noszą w sercu pragnienie i za każdym razem gorliwie chwytają okazję, by zobaczyć, jak rośnie ich własne bogactwo i wpływy. Państwo szybko się uczy, w jaki sposób może skorzystać na powierzonej mu przez społeczeństwo roli. Będzie arbitrem, panem wszelkich dążeń. Weźmie dużo, tak że i dla siebie zostanie mu niemało. Pomnoży zastępy swoich urzędników, poszerzy zakres swych prerogatyw. W konsekwencji osiągnie przytłaczające rozmiary."

Dla tych, którzy znają twórczość Frédérica Bastiata wystarczy powiedzieć, że to kolejne typowe dla niego dzieło. Krytyka socjalizmu i podnoszenie kwestii na ile państwo powinno wtrącać się w życie społeczeństwa, jak i czy w ogóle powinno być pośrednikiem w relacjach między poszczególnymi jednostkami w społeczeństwie.

"Państwo" Bastiata uosabia jego całą naturę zarówno...

Moja opinia tej rewelacyjnej książki idealnie określi cytat:

"Otóż jakaż jest wartość aksjomatu, którego podmiot i dopełnienie mogą być zamienione bez szkody? Wszyscy przecież rozumieją, kiedy się powiada: matka nakarmi piersią dziecko. Byłoby wszakże rzeczą śmieszną powiedzieć: dziecko nakarmi piersią matkę."

Można wyciągnąć z tego wnioski :)

Moja opinia tej rewelacyjnej książki idealnie określi cytat:

"Otóż jakaż jest wartość aksjomatu, którego podmiot i dopełnienie mogą być zamienione bez szkody? Wszyscy przecież rozumieją, kiedy się powiada: matka nakarmi piersią dziecko. Byłoby wszakże rzeczą śmieszną powiedzieć: dziecko nakarmi piersią matkę."

Można wyciągnąć z tego wnioski :)

Klasyka myśli liberalnej.
Pisma F. Bastiata to skuteczna szczepionka przeciwko socjalizmowi.

Wszyscy wiedzą, że socjalizm nie działa.
Więc może zamiast próbować wcielać tę utopię w życie i prowadzić do nieszczęść całych państw, warto przeczytać dzieła Bastiata i dać sobie spokój z socjalizmem?

Klasyka myśli liberalnej.
Pisma F. Bastiata to skuteczna szczepionka przeciwko socjalizmowi.

Wszyscy wiedzą, że socjalizm nie działa.
Więc może zamiast próbować wcielać tę utopię w życie i prowadzić do nieszczęść całych państw, warto przeczytać dzieła Bastiata i dać sobie spokój z socjalizmem?

Autor książki prowadzi rozważania na temat różnych ustrojów politycznych pokazując ich wady oraz zalety, mówi czym jest władza, moc ustawodawcza i co jakie niesie za sobą konsekwencje. Pomimo, że książka wartościowa, dość ciężka moim zdaniem, niektóre fragmenty musiałem czytać 2-3 razy, żeby zrozumieć sens. Jednak sam przekaz jest ponadczasowy i bardzo wartościowy, polecam, szczególnie, że nie jest to długa lektura.

Autor książki prowadzi rozważania na temat różnych ustrojów politycznych pokazując ich wady oraz zalety, mówi czym jest władza, moc ustawodawcza i co jakie niesie za sobą konsekwencje. Pomimo, że książka wartościowa, dość ciężka moim zdaniem, niektóre fragmenty musiałem czytać 2-3 razy, żeby zrozumieć sens. Jednak sam przekaz jest ponadczasowy i bardzo wartościowy, polecam,...

Napisze to w ten sposób, jest to książka po pierwsze obowiązkowa, dla osób którzy zaczynają się interesować ekonomia, i polityka. Po drugie, myślę, że ta książka przydała by się naszym politykom może troche by zrozumieli, że nie tylko oni się, liczą. Po trzecie książka świetnie opisuje właśnie to czym jest Państwo ? Gorąco polecam. 😊

Napisze to w ten sposób, jest to książka po pierwsze obowiązkowa, dla osób którzy zaczynają się interesować ekonomia, i polityka. Po drugie, myślę, że ta książka przydała by się naszym politykom może troche by zrozumieli, że nie tylko oni się, liczą. Po trzecie książka świetnie opisuje właśnie to czym jest Państwo ? Gorąco polecam. 😊

Świetna pozycja dla początkujących z ekonomią i filozofią polityczną. Napisana prostym językiem. Jedyny problem jaki mam z tym dziełem to wydanie. Początkowe strony to wywód innego autora, który jest niepotrzebny i mógłby być skrócony. Po za tym strony treści właściwej są raz w francuskim oryginale, a raz w polskim przekładzie. Może jest to fajne dla osób uczących się francuskiego, ale dla mnie jest to zbędne. Sama treść jest warta przeczytania. Autor ukazuje podstawy działania państwa i udowadnia, że proszenie rządu o spełnianie życzeń i wiara w słuszność podatków to absurd. Niby oczywiste, a jednak tak wiele osób tego nie wie. Polecam.

Świetna pozycja dla początkujących z ekonomią i filozofią polityczną. Napisana prostym językiem. Jedyny problem jaki mam z tym dziełem to wydanie. Początkowe strony to wywód innego autora, który jest niepotrzebny i mógłby być skrócony. Po za tym strony treści właściwej są raz w francuskim oryginale, a raz w polskim przekładzie. Może jest to fajne dla osób uczących się...

Jeżeli ktoś nie wie czy przeczytać, zachęcam do zapoznania się ze zrobionym przeze mnie podsumowaniem książki na YT

CZY RZĄD MOŻE COŚ "DAĆ"? | Państwo - Frederic Bastiat | Podsumowania książek
https://youtu.be/XS5kfBf8EDs


Z góry dziękuję za obejrzenie :)

Jeżeli ktoś nie wie czy przeczytać, zachęcam do zapoznania się ze zrobionym przeze mnie podsumowaniem książki na YT

CZY RZĄD MOŻE COŚ "DAĆ"? | Państwo - Frederic Bastiat | Podsumowania książek
https://youtu.be/XS5kfBf8EDs


Z góry dziękuję za obejrzenie :)

Polecam każdemu politykowi.

Polecam każdemu politykowi.

Książka w ciąż aktualna mimo, że była pisana w XIX wieku. Bardzo dobra podstawa do tego szerokiego tematu.

Książka w ciąż aktualna mimo, że była pisana w XIX wieku. Bardzo dobra podstawa do tego szerokiego tematu.