Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno mnie tak nic nie rozczarowało, jak ta książka. Pomysł miał potencjał, nawet z tym nieszczęsnym romansem, ale wykonanie było tragiczne. Dokończyłam tylko dlatego, bo chciałam poznać motywację Złego - przedstawienie jej w postaci rzewnej historyjki, to nie na moje siły. Bo to dobry chłopak, ale został skrzywdzony i miał ciężko w życiu, więc robi znacznie gorsze rzeczy innym, bo tak, bo może, bo jest silniejszy dzięki swojej magii, bo jego musi być na wierzchu. A główna bohaterka, która jak nic ma mocne zaburzenia psychiczne (i ta cała firma, serio nie dostaliśmy absolutnie żadnej przekonywującej motywacji, by przy nim trwało tylu ludzi) tylko mu w tym przyklaskuje, bo jest ładny i najchętniej by go przeleciała. Na litość bogów skończmy z tym przyzwoleniem na zło dla pięknych ludzi. Światotwórstwo szczególnie magia leży i boli. Ogólnie w całej historii jest tyle nielogiczności, że dziwnie się, że oryginalni redaktorzy na to pozwolili.

Dawno mnie tak nic nie rozczarowało, jak ta książka. Pomysł miał potencjał, nawet z tym nieszczęsnym romansem, ale wykonanie było tragiczne. Dokończyłam tylko dlatego, bo chciałam poznać motywację Złego - przedstawienie jej w postaci rzewnej historyjki, to nie na moje siły. Bo to dobry chłopak, ale został skrzywdzony i miał ciężko w życiu, więc robi znacznie gorsze rzeczy...

Szkoda, że książka jest taka krótka. Chętnie przeczytałabym więcej. Szczególnie, że płynie z niej prosty wniosek - ludzie w roli pacjentów nie zmienili się ani trochę.

Szkoda, że książka jest taka krótka. Chętnie przeczytałabym więcej. Szczególnie, że płynie z niej prosty wniosek - ludzie w roli pacjentów nie zmienili się ani trochę.

Rozumiem potrzebę wydawania takich książek, jednak powinny być na lepszym poziomie niż średniej jakości fanfik. Poruszajmy trudne tematy, ale z głową.
Główny bohater dostał traumatyczne dzieciństwo i milion problemów psychicznych, a jego przyszły partner z charakteru jest typowym optymista i tylko tyle o nim wiemy, bo jego życie prywatne to uganianie się za obiektem nowego zauroczenia i rodzina, która staje się tłem. Dlaczego nikt nie pisze o nudnawym przeciętniaku?
Zauroczenie od pierwszego spojrzenia? Ok, ale niech to później rozwija się realnie. Tych chłopców oprócz matury i bycia gejem nic nie łączy. Aspekty prawne i medyczne w tej książce leżą. Jak można sobie rozciąć brew spadając tyłem ze schodów? no jak? A później go tykają i prowadzą do pielęgniarki, bo to nastolatki, oni nie wiedzą, że mógł sobie poważnie rozwalić kręgosłup, a to że się rusza to wynik adrenaliny i stresu (i piszę to jako osoba doświadczona w spadaniu ze schodów). Lub ta scena z wypadkiem samochodowym -.- Jak to wszystko opierało się na luźnym budowaniu relacji było ok. Dramatyczne nagłe zdarzenia były irytujące przez swój bezsens.
Czekam na opinię geja o tej książce. W moim odczuciu to typowa historia napisana przez kobietę dla kobiet lubiących shonen ai i yaoi. A szkoda, bo mogło być dobrze.

Rozumiem potrzebę wydawania takich książek, jednak powinny być na lepszym poziomie niż średniej jakości fanfik. Poruszajmy trudne tematy, ale z głową.
Główny bohater dostał traumatyczne dzieciństwo i milion problemów psychicznych, a jego przyszły partner z charakteru jest typowym optymista i tylko tyle o nim wiemy, bo jego życie prywatne to uganianie się za obiektem nowego...