Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Leżąc, oddawałam się niezbyt eleganckiej manierze bębnienia pięściami po brzuchu i szczypania się po śladowych ilościach tłuszczu na udach. Wierzyłam, że im mniej mnie będzie, tym mniej będę mieć zmartwień.”

Eileen. Ottessa Moshfegh
@wydawnictwo_pauza

Historia życia młodej dziewczyny mieszkającej z ojcem alkoholikiem opowiedziana po latach przez samą bohaterkę. Nieszczęśliwa, przygnębiona nastolatka z zaburzeniami odżywiania, szukająca swojego miejsca, pałająca wstrętem do samej siebie, nosząca ubrania po swojej zmarłej matce, spotyka na swojej drodze swoje przeciwieństwo Rebeccę, piękna, zadbaną, roztaczającą urok gdzie tylko się pojawi. Czy ta znajomość/przyjaźń odmieni życie Eileen?

Brzydota i bieda w tej prozie występują na porządku dziennym, smutek i obrzydzenie, wielka samotność, marazm i realizm sytuacji, turpizm w połączeniu z poczuciem humoru. Tematyka trudna, odpychająca ale autorka prowadzi tak tę historię, że nie można odłożyć książki.

Historia Eileen to historia nie dla wszystkich czytelników przez naturalistyczny język i opisy wydarzeń, zachowań. Dla mnie ten strumień świadomości młodej kobiety przyciągał, nie oczywistość sytuacji i opisów oraz świetny portret psychologiczny bohaterki sprawiły że czytałam z zaangażowaniem i zaciekawieniem. Bezpruderyjna, wielopłaszczyznowa, klaustrofobiczna, antypatyczna i mroczna proza. Mnie się podobało.

„Leżąc, oddawałam się niezbyt eleganckiej manierze bębnienia pięściami po brzuchu i szczypania się po śladowych ilościach tłuszczu na udach. Wierzyłam, że im mniej mnie będzie, tym mniej będę mieć zmartwień.”

Eileen. Ottessa Moshfegh
@wydawnictwo_pauza

Historia życia młodej dziewczyny mieszkającej z ojcem alkoholikiem opowiedziana po latach przez samą bohaterkę....

„Musisz zrozumieć, którym końcem igły chcesz być. Tym przywiązanym do nici czy tym, który przebija tkaninę”.

„-Zachowanie milczenia w obliczu zła również jest złem samym w sobie.”

„-Może i ciałem jestem niewolnicą, ale nie umysłem. Z tobą jest na odwrót.”

„Człowiek idealizuje życie, którego nie wybrał”

Czarne skrzydła. Sue Monk Kidd

„Dwie kobiety, dwie walki o wolność, jedna niezwykła przyjaźń…” promowana jest książka takim zdaniem historia białej córki właściciela ziemskiego i jej czarnej niewolnicy. Przyciągnęła mnie do książki osoba autorki, gdyż „Sekretne życie pszczół” oczarowało mnie stylem i swoją niezwykłą historią.

Niewolnictwo, cierpienie, niedola ludzka, walki i zmagania ludzi pokazane w tej książce przeplatają się z determinacją i niezwykłą siłą kobiet. Tematy trudne a jednak podane w przystępny sposób przez autorkę.

Losy obu dziewczyn inspirowane są prawdziwymi wydarzeniami z życia pierwszych abolicjonistek, sióstr Grimke, prowadząc czytelnika do korzeni stanów południowych Ameryki.

Akcja książki toczy się na przestrzeni wielu lat, do momentu aż obie bohaterki stają się kobietami w średnim wieku. Śledząc ich losy, przeżywając wzloty i upadki autorka skupia się przede wszystkim na problemach społeczno- obyczajowych na tle niewolnictwa.

Madra, poruszająca proza, dająca nadzieję i ukazująca niezwykłą siłę i odwagę kobiet.

„Musisz zrozumieć, którym końcem igły chcesz być. Tym przywiązanym do nici czy tym, który przebija tkaninę”.

„-Zachowanie milczenia w obliczu zła również jest złem samym w sobie.”

„-Może i ciałem jestem niewolnicą, ale nie umysłem. Z tobą jest na odwrót.”

„Człowiek idealizuje życie, którego nie wybrał”

Czarne skrzydła. Sue Monk Kidd

„Dwie kobiety, dwie walki o...

Najpierw książka czy film ? Czy ktoś z Was może jeszcze nie zna Forresta Gumpa ? ( z książki czy z filmu? )

„Powiem wam jedno: bycie idiotą to nie pudełko czekoladek. Ludzie śmieją się, denerwują, poszturchują. Teraz gadają, że trzeba być miłym dla zapóźnionych, ale powiem wam tyle - nie zawsze jest tak. W każdym razie ja się nie skarżę, bo jak to się mówi, mam kawał ciekawego życia.”

„Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co dostaniesz…”

„Wiem, że je­stem idio­tem i dla­te­go nigdy nie będę miał żad­nej swo­jej filozofii, ale może tylko dla­te­go, że nikt nigdy nie miał czasu, żeby o tym ze mną porozmawiać.”

Forrest Gump. Winston Groom
@zysk_wydawnictwo
Tłumacz: Jerzy Leliwa

Przeczytałam „Forresta Gumpa” w ramach sentymentalnego powrotu do czasów młodzieńczych. Kilkakrotnie oglądałam film, podobnie z czytaniem dawno temu książki. Historia dalej mnie bawi, zadziwia i porywa swoją szaloną fabułą.

Wersja książkowa różni się od filmu ale to w książce znajduję więcej wytchnienia, zaskoczenia i świeżości choć książka wydaje mi się mniej realistyczna i prawdopodobna. Film zdecydowanie u mnie wygrywa ( ze wspaniałą grą aktorską Toma Hanksa)

Najpierw książka czy film ? Czy ktoś z Was może jeszcze nie zna Forresta Gumpa ? ( z książki czy z filmu? )

„Powiem wam jedno: bycie idiotą to nie pudełko czekoladek. Ludzie śmieją się, denerwują, poszturchują. Teraz gadają, że trzeba być miłym dla zapóźnionych, ale powiem wam tyle - nie zawsze jest tak. W każdym razie ja się nie skarżę, bo jak to się mówi, mam kawał...