Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że niejedna z nas, będąc małą dziewczynką marzyła, by być księżniczką, wyobrażając sobie którąś z postaci bajek Disneya. Gdyby zestawiono nas z prawdą, ciemniejszą stroną życia, jakie niósł za sobą owy tytuł, z pewnością byśmy się zastanowiły, czy chciałybyśmy takiego życia. Choć status arystokraty i pieniądz otwierał wiele możliwości, wiązał się też z niemałą ceną, jaką było trzeba ponieść.

Sylwia Winnik przedstawia nam kulisy takiego życia, zapraszając do podążania życiowymi ścieżkami wraz z Marianną Orańską. Postacią, która bez wątpienia może stanowić autorytet odwagi i walki o własne marzenia. Jednym z nich, było pozostanie sobą w surowym świecie narzucającym sztywne zasady etykiety. W tej powieści biograficznej odnajdziemy silną kobietę, która pomimo wielu ciosów i cierpienia, odnajdywała w sobie wręcz niesamowitą siłę, by iść naprzód, a przy tym wciąż pamiętającą o innych, dostrzegającą potrzeby drugiego człowieka, zwłaszcza tych z niższych klas, dążąc do poprawy ich bytu.

Czytając książkę trzeba docenić ogrom pracy, jaką autorka wykonała przy tworzeniu książki oraz kształt jaki nadała słowom. Nie mam poczucia czytania suchych faktów z życia, mogę odczuć emocje i wczuć się w postać głównej bohaterki. Mam ochotę przenieść się do opisywanych domów, ujrzeć te urzekające widoki, które i królewna Marianna miała przed sobą.

Piękna to książka i choć wiele się nie mówi o Mariannie Orańskiej to cieszy mnie, że Sylwia Winnik przybliża jej postać, postać która może stać się inspiracją dla wielu. Choć wstęp może sugerować, że to będzie bardziej kolejna książka dla kobiet, myślę, że odnajdzie się w niej także niejeden czytelnik, lubujący zgłębiać historię.

Myślę, że niejedna z nas, będąc małą dziewczynką marzyła, by być księżniczką, wyobrażając sobie którąś z postaci bajek Disneya. Gdyby zestawiono nas z prawdą, ciemniejszą stroną życia, jakie niósł za sobą owy tytuł, z pewnością byśmy się zastanowiły, czy chciałybyśmy takiego życia. Choć status arystokraty i pieniądz otwierał wiele możliwości, wiązał się też z niemałą ceną,...

Czy kryminał/thriller mogą czegoś uczyć? Czy mogą nam coś uświadamiać?

Oczarowana lekturą książki "Osada" Michała Śmielaka od momentu zapowiedzi "Wilcza chata" czułam, że chcę ją przeczytać, więc właśnie z ową ciekawością wgryzłam się w jej lekturę, dałam się pochłonąć dusznej atmosferze Bieszczad, w których nie da się przewidzieć warunków pogodowych, które ostatnio mam wrażenie są bardzo w modzie.

Agata szykująca się do maratonu postanawia zrobić rundkę po górach. Wbiegając po raz wtóry na Dwernik Kamień zauważa mężczyznę, którego zachowanie wzbudza jej niepokój. Rozgrzana podczas biegu postanawia uciec, jednak mężczyzna podąża za nią. Chwilę później dziewczyna spada z góry i cała poobijana próbuje się ratować, mężczyzna jednak ją odnajduje. Kiedy po uderzeniu, w wyniku którego traci przytomność, budzi się w łóżku w domu mężczyzny, nie wie, czy to jej oprawca czy wybawiciel. Troska i pomoc jakiej jej udziela sprawia, że dziewczyna zaczyna czuć się bezpiecznie. Piotr, który udzielił jej pierwszej pomocy medycznej, okazuje się samotnikiem, zamieszkującym chatkę umieszczoną na odludziu. Warunki pogodowe się pogarszają uniemożliwiając sprowadzenie pomocy.
Tymczasem zaniepokojona brakiem dziewczyny właścicielka pensjonatu postanawia zawiadomić służby. Nim GOPR ruszy na jej poszukiwania, muszą czekać na poprawę warunków atmosferycznych. Kiedy pierwszego dnia ruszają w trasę, spotykają Piotra, który wyszedł w góry z zamiarem sprowadzenia pomocy - jak poinformował Agatę, jednak przy spotkaniu z ratownikami, twierdzi, że nie widział dziewczyny.

Dokąd może doprowadzić ciekawość?

Książka jest pełna zagadek, trzyma w napięciu, a kolejne poszlaki i wydarzenia z chaty w której przebywa Agata, budzą niepokój i dezorientację. Przerzucając kolejne strony nie szybko zyskujemy odpowiedzi, co może w pewnym momencie nieco znudzić czytelnika, ale zarazem rozbudza ciekawość.

Książka sprawia, że współodczuwamy strach z główną bohaterką, która wciąż ma wątpliwości czy została ocalona, czy, jak wskazują niektóre zdarzenia, ofiarą, niczym Jaś i Małgosia w domu Baby Jagi, czekając na pożarcie. Która nie wie czy nie jest główną bohaterką kryminału, który właśnie czyta.

Choć nie wpadłam w sidła tej fabuły jak w przypadku wspomnianej "Osady" uważam, że książka jest jak najbardziej warta polecenia i poznania. Dzieje się w niej aż do samego końca, a i w samym zakończeniu nie brakuje elementów zaskoczenia. Myślę że lektura usatysfakcjonuje zwolenników thrillerów i będzie cudownym urozmaiceniem urlopów, niekoniecznie w Bieszczadach.

Czy kryminał/thriller mogą czegoś uczyć? Czy mogą nam coś uświadamiać?

Oczarowana lekturą książki "Osada" Michała Śmielaka od momentu zapowiedzi "Wilcza chata" czułam, że chcę ją przeczytać, więc właśnie z ową ciekawością wgryzłam się w jej lekturę, dałam się pochłonąć dusznej atmosferze Bieszczad, w których nie da się przewidzieć warunków pogodowych, które ostatnio mam...

Jak pisze o sobie Autorka: "Piszę takie książki, jakie sama chciałabym przeczytać". Muszę przyznać, tą książkę chciało się czytać!

"Panny na wydaniu" rozpoczynające Sagę warszawską uważam za znakomity start. Książka, będąca połączeniem powieści historycznej z nutką romansu, została poprowadzona w bardzo gustownym stylu. W sposób wręcz malowniczy przenosi nas w czasie w lata dwudzieste XIX wieku, pobudza wyobraźnię, zaskakuje zwrotami akcji, zachęca ukrytymi w jej środku kolejnymi wątkami, które mogłyby stanowić osobne tematy na długą powieść, (mam tu na myśli historię opowiedzianą przez tajemniczego mężczyzny). Ukazuje nastroje społeczeństwa, jego podział na klasy, konwenanse oraz wiele wydarzeń, jakie miały miejsce w historii. Wyprostowuje na bieżąco małe zmiany na poczet fabuły i, no właśnie! Sposób w jaki przedstawione zostały przypisy - majstersztyk - niby mała rzecz, a mnie zachwyciła, takie objaśnienia chce się widzieć w tekście.

Jeżeli chodzi o fabułę, spotkacie w tej książce wielu barwnych bohaterów, zdecydowanie przypadających do mojego gustu. Po śmierci Marii Walewskiej "o pardon, Marii hrabiny d'Ornano", marginesem mówiąc sławnej kochance Napoleona Bonapartego, oddana jej Florentyna Glińska wraca do Polski, do posiadłości hrabiego Hieronima Żarskiego, by dokonać formalności pochówku zmarłej. Mniej więcej w tym samym czasie do domu wraca Helenka, która dotąd kształciła się w Warszawie celem wstąpienia do klasztoru, w którym samotny ojciec postanowił ją umieścić, nie wiedząc jak postępować z piękną córką, a obawiając się powtórki skandalu z udziałem Marii, jaki miał miejsce przed laty.
Jak się pewnie domyślacie obecność panny Florentyny, jak i przekazane przez nią wieści, sporo zmienią w życiu mieszkańców Kiernozi.

Z całą pewnością będę wypatrywała kolejnego tomu, mając nadzieję na rozwinięcie wątków, w których odczułam niedosyt, a coś czuję były specjalnym zabiegiem przed kolejną częścią.

Mam nadzieję, że osoby lubiące przenosić się w czasie, skuszą się na tą pozycję oraz tak jak ja się w niej odnajdą.

Jak pisze o sobie Autorka: "Piszę takie książki, jakie sama chciałabym przeczytać". Muszę przyznać, tą książkę chciało się czytać!

"Panny na wydaniu" rozpoczynające Sagę warszawską uważam za znakomity start. Książka, będąca połączeniem powieści historycznej z nutką romansu, została poprowadzona w bardzo gustownym stylu. W sposób wręcz malowniczy przenosi nas w czasie w...