Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wierzyć sie nie chce. Piramida naiwności w masowym wydaniu, i to niekoniecznie samych blondynek.
I to podobno na faktach.
Jednak poszukiwanie uzania, akceptacji, uczucia jest czasem tak potężne, że ogłupia do immentu, zaciera jakikolwiek krytycyzm wobec najbardziej oczywistej bzdury...

Wierzyć sie nie chce. Piramida naiwności w masowym wydaniu, i to niekoniecznie samych blondynek.
I to podobno na faktach.
Jednak poszukiwanie uzania, akceptacji, uczucia jest czasem tak potężne, że ogłupia do immentu, zaciera jakikolwiek krytycyzm wobec najbardziej oczywistej bzdury...

Dużą część powieści trzeba czytać ze slownikiem. Słownikiem grypsery. Zamysł ciekawy ale zdecydowanie utrudniający czytanie, dziwne gdy wielu innych autorów, w trosce o czytelnika, by umożliwić mu łatwiejsze zrozumienie, unowocześnia np. stare zwroty, słowa... Poza tym osoboście nie jestem zwolennikiem tego slownictwa, które tak szczodrze panuje w części tekstu.
Nie pasjonuje mnie też oowieść o zatwardzialym przestepcy, z uporem wracającym do ulubionej działalnosci - okradanie ludzi przy kazdej okazji (usprawiedlianej przy końcu nieśmiało jednym zdaniem: "Przecież nie okradalem dobrych ludzi...").
Oprócz grypsery zwykłe wulgaryzmy. I alkohol, wódka na każdą okazję. Dobrze, ze w końcu, po latach, zmienił upodobania i zrezygnowal z dzialalności kryminalnej, warto to odnotować i przyjąć z zadowoleniem ale mój bohater - niekoniecznie.,

Dużą część powieści trzeba czytać ze slownikiem. Słownikiem grypsery. Zamysł ciekawy ale zdecydowanie utrudniający czytanie, dziwne gdy wielu innych autorów, w trosce o czytelnika, by umożliwić mu łatwiejsze zrozumienie, unowocześnia np. stare zwroty, słowa... Poza tym osoboście nie jestem...

Rozwiń

Zwiń

Podziwiać ogrom wiedzy o zasobach militarnych , którymi kierował Stalin. Jednak przebrniecie przez taką "pracę naukową" jest niezmiernie trudne a ustawiczne, co pare stron, podkreślanie, powtarzanie odkrytwj przez autora jedynej, niepodważalnej prawdy o zamiarach despoty też jest w pewnym momencie nużące...

Podziwiać ogrom wiedzy o zasobach militarnych , którymi kierował Stalin. Jednak przebrniecie przez taką "pracę naukową" jest niezmiernie trudne a ustawiczne, co pare stron, podkreślanie, powtarzanie odkrytwj przez autora jedynej, niepodważalnej prawdy o zamiarach despoty też je...

Rozwiń

Zwiń

Opis draństwa i zła firmowanego nazwiskiem rosyjskiego despoty, znany przecież z szeroko rozpowszechnionych świadectw ofiar i obserwatorów, przyblizanych raz jeszcze na kanwie osobistej relacji jednego z amerykańskich (angielskich?) finansistów, który odkrył a później stracił złotą żyłę biznesu w Rosji. Niestety, trochę infantylnie opowiadany; co i raz narrator, a też i inne wystepujące z nim osoby, jakoś nieuzasadnienie czulą się, ronią łzy nad - rzeczywistą -tragedią prześladowanego człowieka. I czasem odnosi się wrażenie, że spora część opowieści wypełniona jest, między faktami znanymi mu osobiscie, domniemaniami na bazie wiedzy powszechnej. Wszystko co zostało opowiedziane mogło, i pewnie naprawdę się zdarzyło, jednak czasem nie wiadomo jak autor wszedl w posiadanie takiej wiedzy osobistej,,,

Opis draństwa i zła firmowanego nazwiskiem rosyjskiego despoty, znany przecież z szeroko rozpowszechnionych świadectw ofiar i obserwatorów, przyblizanych raz jeszcze na kanwie osobistej relacji jednego z amerykańskich (angielskich?) finansistów, który odkrył a później stracił złotą żyłę bi...

Rozwiń

Zwiń

Owszem, czyta sie z zainteresowaniem ale - jakaś ta opowieść "taka kobieca". Oczywiście - kobieta jest główną bohaterką a i w rolach pobocznych też przeważają kobiety. Może przez to ta narracja, choć intrygująca, jednak taka wydelikacona...?

Owszem, czyta sie z zainteresowaniem ale - jakaś ta opowieść "taka kobieca". Oczywiście - kobieta jest główną bohaterką a i w rolach pobocznych też przeważają kobiety. Może przez to ta narracja, choć intrygująca, jednak taka wydelikacona...?