Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Druga część serii „Pajęczyna czasu” zaczyna się w miejscu zakończenia poprzedniego tomu, czyli Gina i Markus zostają wyłowieni z morza i wciągnięci na statek turystyczny. Z tego miejsca rozpoczynają swoją przygodę w 1899 roku. W tym romansie historycznym wstawki o wydarzeniach z ubiegłych czasów były bardzo ciekawe i przystępne w odbiorze. Tę książkę mogłabym podzielić na dwie połowy, bo nie umiem jej do końca ocenić. Pierwsza połowa była dobra, interesująca fabuła i sam motyw - początkowa podróż w czasie z jej następstwami mi się podobały, jednak od połowy zaczęło mi coś już nie grać.

🪻 współpraca reklamowa @wydawnictwo_mieta 🪻

Akcja pędziła, była bardzo zawiła, ale jednocześnie zbyt prosta. Pojawiały się zawirowania i plot twisty, w których niestety czegoś mi zabrakło. Coś po prostu się zdarzało i już, a ja potrzebowałam rozwinięcia. Zamysł powiązania różnych postaci był świetny, jednak chciałabym przeczytać o tym więcej. Losy bohaterów też były ciekawe i skomplikowane, ale niestety również przedstawione bardzo powierzchownie. Jak już mówiłam, większość wydarzeń była jak pstryknięcie palcami - pojawiały się w sumie znikąd. Zapanował chaos.
Niektóre sytuacje wydawały mi się niepotrzebne, a zachowania przede wszystkim Reginy zbyt lekkomyślne i przypadkowe.
Najbardziej tajemnicza część tej historii to matka Reginy. Jestem potwornie ciekawa, o co z nią chodzi. Wspomnienia stają się coraz bardziej niejasne, a może wręcz przeciwnie?
Wątek księdza Antoniego i Adeli był przekonujący, wniósł coś nowego do historii i mógł być bardziej pogłębiony właśnie na rzecz innych sytuacji. Czarna morzyca to też zdecydowanie postać z potencjałem, ale niestety, mocno nie pasowały mi jej wypowiedzi. Były drażniące i irytujące.

Z zaciekawieniem płynęłam przez tę książkę, jednak szkoda, że nieoczekiwane zwroty akcji zostały przedstawione w jednym lub dwóch zdaniach. W „Śpiewie morzycy” wychwyciłam również jeden z ważniejszych aspektów, którymi kierowała się Gina, a mianowicie feminizm. Mimo czasów, w jakich przyszło jej żyć, Regina starała się chociaż troszkę zmienić pozycję kobiet i zaopiekować się każdą napotkaną. Mimo wszystko, zakończenie książki sprawia, że natychmiast musimy poznać kontynuację.
Drugi tom cyklu „Pajęczyna czasu” z pewnością nie zapewni wam nudy. Pełno zawirowań i intrygujących bohaterów to idealne określenie „Śpiewu morzycy”.

Druga część serii „Pajęczyna czasu” zaczyna się w miejscu zakończenia poprzedniego tomu, czyli Gina i Markus zostają wyłowieni z morza i wciągnięci na statek turystyczny. Z tego miejsca rozpoczynają swoją przygodę w 1899 roku. W tym romansie historycznym wstawki o wydarzeniach z ubiegłych ...

Rozwiń Zwiń

„𝐍𝐢𝐞 𝐠𝐨𝐧́ 𝐭𝐞𝐠𝐨, 𝐜𝐨 𝐧𝐢𝐞 𝐠𝐨𝐧𝐢 𝐂𝐢𝐞𝐛𝐢𝐞. 𝐍𝐢𝐞 𝐣𝐞𝐬𝐭𝐞𝐬́ 𝐭𝐮𝐭𝐚𝐣 𝐩𝐨 𝐭𝐨, 𝐳̇𝐞𝐛𝐲 𝐳𝐚𝐝𝐨𝐰𝐨𝐥𝐢𝐜́ 𝐢𝐧𝐧𝐲𝐜𝐡 𝐢 𝐭𝐨 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐓𝐰𝐨𝐣𝐚 𝐦𝐨𝐜.”

Joanna Majchrzak w swojej książce pragnie dać nam do zrozumienia, że nie jesteśmy sami w obliczu trudów życia codziennego. Mogłoby się wydawać, że zostaliśmy opuszczeni i tylko my zmagamy się ze swoimi problemami, emocjami, uczuciami - prawda jest zupełnie inna. Każda osoba na świecie w jakimś procencie jest w tym samym miejscu, co my.

🌷 współpraca reklamowa @wydawnictwo.najlepsze 🌷

„Katalog myśli” to miejsce na słowa, które dają ukojenie, nadzieję i siłę. Uświadamia nam on wszystkie rzeczy, o których w zasadzie wiemy, ale nie chcemy lub nie potrafimy w nie uwierzyć. Złamani doświadczeniami z przeszłości nie dopuszczamy do siebie myśli, że jeszcze będzie pięknie.
Znajdziemy tu przemyślenia na prawie każdy temat natury życiowej. Miło spędziłam czas przy tej lekturze, przyniosła mi uśmiech na twarz w wielu momentach. Rozdziały są tytułowane kluczowymi słowami, więc w każdej chwili możemy sięgnąć po małe wsparcie w konkretnym temacie. „Katalog myśli” jest ponadczasowy i bezterminowy - prawda w nim zawarta będzie trwała do końca świata i o jeden dzień dłużej.
Myślę, że każda osoba, która sięgnie po tę pozycję dostanie coś z niej tylko i wyłącznie dla siebie.

„𝐍𝐢𝐞 𝐠𝐨𝐧́ 𝐭𝐞𝐠𝐨, 𝐜𝐨 𝐧𝐢𝐞 𝐠𝐨𝐧𝐢 𝐂𝐢𝐞𝐛𝐢𝐞. 𝐍𝐢𝐞 𝐣𝐞𝐬𝐭𝐞𝐬́ 𝐭𝐮𝐭𝐚𝐣 𝐩𝐨 𝐭𝐨, 𝐳̇𝐞𝐛𝐲 𝐳𝐚𝐝𝐨𝐰𝐨𝐥𝐢𝐜́ 𝐢𝐧𝐧𝐲𝐜𝐡 𝐢 𝐭𝐨 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐓𝐰𝐨𝐣𝐚 𝐦𝐨𝐜.”

Joanna Majchrzak w swojej książce pragnie dać nam do zrozumienia, że nie jesteśmy sami w obliczu trudów życia codziennego. Mogłoby się wydawać, że zostaliśmy opuszczeni i tylko my zm...

Rozwiń Zwiń

„ - 𝐍𝐢𝐞𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐞 𝐦𝐚𝐫𝐳𝐞𝐧𝐢𝐚 𝐧𝐢𝐞 𝐮𝐦𝐢𝐞𝐫𝐚𝐣𝐚̨, 𝐚 𝐳𝐚𝐬𝐲𝐩𝐢𝐚𝐣𝐚̨. 𝐌𝐮𝐬𝐢𝐬𝐳 𝐩𝐨𝐳𝐧𝐚𝐜́ 𝐰𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐢𝐞 𝐦𝐨𝐳̇𝐥𝐢𝐰𝐨𝐬́𝐜𝐢 𝐢 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐢𝐜𝐡 𝐧𝐢𝐞 𝐛𝐚𝐜́. 𝐓𝐚𝐤, 𝐜𝐡𝐜𝐢𝐚ł𝐛𝐲𝐦 𝐳̇𝐞𝐛𝐲𝐬́ 𝐛𝐲ł𝐚 𝐛𝐥𝐢𝐬𝐤𝐨, 𝐚𝐥𝐞 𝐣𝐞𝐬𝐳𝐜𝐳𝐞 𝐦𝐨𝐜𝐧𝐢𝐞𝐣 𝐩𝐫𝐚𝐠𝐧𝐞̨, 𝐳̇𝐞𝐛𝐲𝐬́ 𝐛𝐲ł𝐚 𝐬𝐳𝐜𝐳𝐞̨𝐬́𝐥𝐢𝐰𝐚.”

💙 współpraca reklamowa @mustread.wydawnictwo 💙

O tej książce czytałam wiele zróżnicowanych opinii. Byłam ciekawa, czy zaliczę się do fanów, czy raczej debiut Yarros mi się nie spodoba. Od pierwszej strony poczułam, że ta książka mnie pochłonie i się nie myliłam. Ta pozycja naprawdę czytała się sama i była po prostu świetna. Główne motywy, czyli w0jna i rodzina wojskowych w książkach Rebecca ma we krwi, dlatego znów jestem zachwycona historią, jaką stworzyła w tym obszarze.
„Każdym skrawkiem duszy” nie zawiodło mnie na żadnej płaszczyźnie. Każdy wątek i motyw mi się podobał, jedynie mogę powiedzieć, że obok slow burna nie stała na pewno. Ale mi to kompletnie nie przeszkadza, więc nie uznaję tego za żaden minus.
Debiut Yarros jest wypełniony emocjami, bólem i cierpieniem. Uwielbiam, gdy historia wyciska ze mnie łzy i tutaj tak się stało. Akcja jest dynamiczna, a sama książka zaczyna się od tragicznego wydarzenia. Przepłakałam pierwsze trzy rozdziały, ale znalazłam ukojenie później. Sama treść porusza ciężkie tematy takie jak w0jna i śmi3rć członka rodziny i nie było tu nic skomplikowanego, mimo szybkiego przebiegu wydarzeń.
Do Ember można byłoby się przyczepić, ale otrzymała moje zrozumienie i współczucie, dlatego nie czułam irytacji przy jej zachowaniu. Polubiłam ją za jej siłę i wytrzymałość w obliczu tragedii. Wprowadzała zamęt, jednak miała to wybaczone z uwagi na okoliczności.

Josh Walker był jej aniołem, który wiedział, czego dziewczyna potrzebuje w każdym momencie. Pojawiał się znikąd w najgorszych momentach, jakby nad nią czuwał, koił swoimi czynami i słowami…

„ - 𝐍𝐢𝐞 𝐦𝐨𝐳̇𝐧𝐚 𝐳𝐠𝐚𝐬𝐢𝐜́ 𝐨𝐠𝐧𝐢𝐚, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐲 𝐰 𝐭𝐨𝐛𝐢𝐞 𝐩ł𝐨𝐧𝐢𝐞. 𝐑𝐨𝐳𝐩𝐚𝐥𝐢 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐧𝐚 𝐧𝐨𝐰𝐨 𝐳 𝐩𝐢𝐞𝐫𝐰𝐬𝐳𝐲𝐦 𝐨𝐝𝐝𝐞𝐜𝐡𝐞𝐦, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐲 𝐰𝐞𝐳́𝐦𝐢𝐞𝐬𝐳, 𝐤𝐢𝐞𝐝𝐲 𝐮𝐩𝐨𝐫𝐚𝐬𝐳 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐳 𝐭𝐲𝐦 𝐰𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐢𝐦. 𝐓𝐨 𝐰ł𝐚𝐬́𝐧𝐢𝐞 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐰 𝐭𝐨𝐛𝐢𝐞 𝐧𝐢𝐞𝐦𝐨𝐳̇𝐥𝐢𝐰𝐢𝐞 𝐩𝐢𝐞̨𝐤𝐧𝐞.”

Istotne tło pełni również motyw hokeja. Pierwszy raz miałam do czynienia z tym sportem w książce i już wiem, dlaczego większość tak uwielbia ten motyw, bo mi też przypadł do gustu.
Z perspektywy czasu myślę, że może książka była przewidywalna, ale w momencie czytania nie miałam pojęcia, czego się spodziewać i nie pomyślałam o takim plot twiście. Ta informacja spadła na Ember jak grom z jasnego nieba, a Josh jak zawsze wiedział, co zrobić i jak się zachować. Anioł stróż.
Zalałam się łzami przy stronach 326-327 - tak, to ważna informacja.
„Każdym skrawkiem duszy” to historia o miłości, stracie, wyborach i nadziei.
Taki mój los niepoprawnej romantyczki, ale mnie ta książka totalnie kupiła. Rebecca Yarros wie, jak zagrać na emocjach, jak zniszczyć duszę i złamać serce czytelnika. Kocham tę powieść i nie mogę się doczekać kolejnej części serii „Flight & Glory”.

„ - 𝐍𝐢𝐞𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐞 𝐦𝐚𝐫𝐳𝐞𝐧𝐢𝐚 𝐧𝐢𝐞 𝐮𝐦𝐢𝐞𝐫𝐚𝐣𝐚̨, 𝐚 𝐳𝐚𝐬𝐲𝐩𝐢𝐚𝐣𝐚̨. 𝐌𝐮𝐬𝐢𝐬𝐳 𝐩𝐨𝐳𝐧𝐚𝐜́ 𝐰𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐢𝐞 𝐦𝐨𝐳̇𝐥𝐢𝐰𝐨𝐬́𝐜𝐢 𝐢 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐢𝐜𝐡 𝐧𝐢𝐞 𝐛𝐚𝐜́. 𝐓𝐚𝐤, 𝐜𝐡𝐜𝐢𝐚ł𝐛𝐲𝐦 𝐳̇𝐞𝐛𝐲𝐬́ 𝐛𝐲ł𝐚 𝐛𝐥𝐢𝐬𝐤𝐨, 𝐚𝐥𝐞 𝐣𝐞𝐬𝐳𝐜𝐳𝐞 𝐦𝐨𝐜𝐧𝐢𝐞𝐣 𝐩𝐫𝐚𝐠𝐧𝐞̨, 𝐳̇𝐞𝐛𝐲𝐬́ 𝐛𝐲ł𝐚 𝐬𝐳𝐜𝐳𝐞̨𝐬́𝐥𝐢𝐰𝐚.”

💙 współpraca reklamowa @mustread.wydawnictwo 💙

O tej książce czytałam wiele zróżnico...

Rozwiń Zwiń

Myślę, że nie ma takiej osoby, która przynajmniej nie słyszałaby o Taylor Swift. Osobiście nie mogę nazwać się switfie, jednak piosenki Taylor znam, bardzo lubię i często słucham. Miło było się zapoznać z jej historią. Tak jak na początku książki autor napisał - po przeczytaniu niezbędnika każdej swiftie będziemy wiedzieć, dlaczego ludzie szaleją na punkcie Taylor. I ja już wiem.

🪩 współpraca reklamowa @znak_literanova 🪩

Ta pozycja jest przeznaczona dla wszystkich, dla wielkich fanów jak i osób, które nie koniecznie znają historię kariery Taylor. Podróż przez wszystkie ery najpopularniejszej piosenkarki naszych czasów była bardzo ciekawa, a co najważniejsze - autor przedstawił jej karierę w świetny sposób, wyjaśniał teksty piosenek i nawiązania do życia. Omówił każdą erę po kolei, od nastoletniej Taylor, pokazującą trudności dorastania, przez wchodzącą w wiek dorosłości, gdzie zachodzą wielkie zmiany i pojawiają się problemy, po dorosłą - opuszczająca kryjówkę po niesłusznym skandalu, w p@ndemii, i w końcu żyjącą swoim najlepszym życiem.
Moją ulubioną erą jest zdecydowanie Midnights 🖤 - najdojrzalsza, najbardziej świadoma siebie i wspierająca.
Samo wydanie książki jest przepiękne, twarda oprawa nadaje powagi całości, brokatowe elementy pięknie się prezentują, a te ilustracje w środku… Bajka! Na następnych kafelkach kilka moich ulubionych ✨
Jednak najbardziej za serce chwyciło mnie miejsce na autograf Taylor na samym początku 🥹 ile ja bym dała, żeby znów mieć 13 lat i beztrosko szaleć za ulubionymi gwiazdami..
„Taylor Swift. Podróż przez wszystkie ery” to nie tylko sentymentalna podróż przez życie samej gwiazdy, ale także nasza własna wyprawa do przeszłości, w której z pewnością każdy dostrzeże wzruszające wspomnienia.

Myślę, że nie ma takiej osoby, która przynajmniej nie słyszałaby o Taylor Swift. Osobiście nie mogę nazwać się switfie, jednak piosenki Taylor znam, bardzo lubię i często słucham. Miło było się zapoznać z jej historią. Tak jak na początku książki autor napisał - po przeczytaniu niezbędnika...

Rozwiń Zwiń

„𝐂𝐳𝐮ł𝐞𝐦, 𝐳̇𝐞 𝐭𝐨, 𝐜𝐨 𝐫𝐨𝐝𝐳𝐢 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐦𝐢𝐞̨𝐝𝐳𝐲 𝐧𝐚𝐦𝐢, 𝐩𝐨𝐰𝐢𝐧𝐧𝐨 𝐛𝐲𝐜́ 𝐭𝐲𝐥𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐬𝐳𝐞. 𝐑𝐨𝐳𝐮𝐦𝐢𝐞𝐬𝐳?”

„Odkryj mnie” to debiut autorstwa @krytykiweroniki, poruszający ważny temat, jakim jest autyzm i zespół aspergera. Dobrze, że powstała taka książka, bo bycie w spektrum jest zamiatane pod dywan.
Historia Klary i Eryka była dobra, byłam bardzo zainteresowana kwestią autyzmu w relacjach międzyludzkich i moja ciekawość została zaspokojona. Zachowania osoby w spektrum były szeroko przedstawione, podobały mi się przykłady właśnie z codziennych, życiowych sytuacji. Relacja dwójki głównych bohaterów, a zwłaszcza świat Eryka były dla mnie najciekawsze, reszta według mnie stanowiła poboczne tło, które nie zapadnie mi w pamięci.

🎨 współpraca reklamowa @wydawnictwo.beya 🎨

Niestety, z początku nie przywiązałam się do postaci (z wyjątkiem Eryka). Książka w ogólnym rozrachunku była lekka, czytało się ją szybko i przyjemnie. Przewidywalność wydarzeń sprawiała, że raczej nie czytałam jej z zapartym tchem, ale była interesująca.
Wpisy z dziennika Eryka zapamiętam na długo, bo w trakcie ich czytania zalewałam się łzami. Były kwintesencją niezrozumienia i bezsilności.
Wspomnę, że Klara i jej matka zostały opuszczone przez ojca lata temu. Jednak ten skontaktował się z nimi z prośbą o spotkanie. Pierwotnie sam powód wizyty ojca po latach wydał mi się bez sensu. Nie widziałam tu głębszego znaczenia, ale później wszystko się wyjaśniło i nie powiem, byłam zaskoczona, wzruszona i zwyczajnie smutna.
Odnoszę wrażenie, jakby pierwsza połowa książki była faktycznie debiutem, co mocno czuć, a druga połowa już o wiele bardziej mi się podobała. Jest więcej emocji, można przyzwyczaić się do bohaterów i lepiej ich poznajemy. Jakby pisanie jednej i drugiej połowy dzieliło parę lat. Dlatego nie zrażajcie się, jeśli coś wam nie zagra w pierwszej połowie 🩵 warto ją dokończyć 🩵
Lektura skierowana jest do dorosłych czytelników ze względu na kilka drastycznych wydarzeń, ale język, jakim została napisana był prosty i łatwy.
Finalnie stwierdzam, że to była dobra książka. Jak mówiłam, druga połowa uratowała całość. Nie zostanie w moich myślach na długo, ale między innymi dla przypadku Eryka warto sięgnąć po tę historię 🩵

„𝐂𝐳𝐮ł𝐞𝐦, 𝐳̇𝐞 𝐭𝐨, 𝐜𝐨 𝐫𝐨𝐝𝐳𝐢 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐦𝐢𝐞̨𝐝𝐳𝐲 𝐧𝐚𝐦𝐢, 𝐩𝐨𝐰𝐢𝐧𝐧𝐨 𝐛𝐲𝐜́ 𝐭𝐲𝐥𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐬𝐳𝐞. 𝐑𝐨𝐳𝐮𝐦𝐢𝐞𝐬𝐳?”

„Odkryj mnie” to debiut autorstwa @krytykiweroniki, poruszający ważny temat, jakim jest autyzm i zespół aspergera. Dobrze, że powstała taka książka, bo bycie w spektrum jest zamiatane pod dywan.
Historia Kl...

Rozwiń Zwiń

Czuliście kiedykolwiek presję lub poczucie winy względem swoich opiekunów bo zrobiliście coś po swojemu, a nie tak jak oni chcieli?

Wydaje mi się, że chyba każdy w życiu tak miał. Jednak kiedy pojedyncze sytuacje urastają do rangi większego problemu, wtedy warto zainteresować się przyczyną naszego poczucia winy.
„Co powie mama?” to pozycja dla osób, które chcą zacząć żyć swoim życiem i podejmować decyzje w zgodzie ze sobą, a nie w celu zadowolenia rodziców.
W tej książce nie tylko znajdziemy wskazówki, jak emocjonalnie uniezależnić się od opiekunów, ale również przeczytamy o źródle, czyli o destrukcyjnych zachowaniach naszych rodziców, które są bardzo obszernie opisane i zrozumiale wyjaśnione. Od razu widać, że autorka swobodnie porusza się w tym temacie i ma wielkie doświadczenie w zakresie zdrowych relacji z rodzicami.

☀️ współpraca reklamowa @wydawnictwoznakpl ☀️

„Co powie mama?” to ogromna kopalnia wiedzy. Przeczytałam w tej książce o każdym moim dotychczasowym „problemie” lub pytaniu natury czysto emocjonalnej względem opiekunów, na które oczywiście znalazłam odpowiedź.
Autorka kładzie nacisk na źródło - rodzice ponoszą odpowiedzialność za nas i kształtują nasze cechy poznawcze oraz obraz świata. Nie ma tutaj miejsca na demonizowanie opiekunów - wręcz przeciwnie, autorka pokazuje wady i zalety zarówno dzieci jak i rodziców. Jeśli czujecie się emocjonalnie zobowiązani względem swoich opiekunów, ta książka w psychologiczny sposób wyjaśnia, że na żadnej płaszczyźnie nie istnieje obowiązek odpowiedzialności wobec rodziców, ich zachowania, wyborów, a także ich jakości życia.
Dr Sandra Konrad podejmuje ważne tematy prowadzące do pełni wolności i samodzielności w dorosłym życiu takie jak zaopiekowanie się swoim wewnętrznym dzieckiem czy kwestia dziedzictwa emocjonalnego. Informacje zawarte w tej książce nie są tylko dla dorosłych dzieci, które pragną być emocjonalnie wolni, ale również dla rodziców, którzy nie wiedzą gdzie być może leży problem i starają się uzdrowić relacje. Osiągnięcie poczucia całkowitej autonomii to główny cel tej pozycji. Podoba mi się sposób przekazania wiedzy przez autorkę - psycholog Sandra Konrad pisze dla nas o tym, jakby to była najprostsza rzecz na świecie. Niestety taka nie jest, chociaż ta forma przekazu jest bardzo motywująca do podjęcia działania. Emocjonalne uwolnienie i uniezależnienie się od rodziców to długotrwały proces, zwłaszcza jeśli w przeszłości wystąpiło dużo problemów składających się na naszą obecną sytuację. Po tej książce będzie nam łatwiej odejść od wątpliwości w podejmowanych decyzjach związanych z tytułowym pytaniem „co powie mama?”.
Pozycja warta uwagi dla osób, które wciąż żyją w poczuciu, że w jakiś sposób są COŚ winne rodzicom. Wy już sami wiecie CO konkretnie ❤️‍🩹

Czuliście kiedykolwiek presję lub poczucie winy względem swoich opiekunów bo zrobiliście coś po swojemu, a nie tak jak oni chcieli?

Wydaje mi się, że chyba każdy w życiu tak miał. Jednak kiedy pojedyncze sytuacje urastają do rangi większego problemu, wtedy warto zainteresować się przyczyn...

Rozwiń Zwiń

✨ „𝐖𝐞𝐬𝐭𝐰𝐞𝐥𝐥. 𝐏𝐢𝐞̨𝐤𝐧𝐨 𝐢 𝐜𝐡𝐚𝐨𝐬” - 𝐋𝐞𝐧𝐚 𝐊𝐢𝐞𝐟𝐞𝐫 ✨

Gdy @wydawnictwootwarte opublikowało zapowiedź tej książki, wiedziałam, że to będzie mocne. Nie myliłam się ani trochę! Zapraszam na recenzję 🩷
Podejrzewam, że wszyscy chociaż trochę kojarzą historię Romea i Julii. Co powiecie na współczesną wersję tego dramatu?
Jeśli lubicie enemies to lovers, slow burn, obrzydliwe bogactwo, zakazaną miłość, łamiące serca zakończenia.. a także serial „Plotkara” - „Westwell. Piękno i Chaos” to strzał w dziesiątkę.

💎 współpraca reklamowa @wydawnictwootwarte 💎

„𝐁𝐨 𝐧𝐚𝐬𝐳𝐲𝐦 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐳𝐧𝐚𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐞𝐦 𝐛𝐲ł𝐨 𝐩𝐨 𝐰𝐬𝐳𝐞 𝐜𝐳𝐚𝐬𝐲 𝐩𝐚ł𝐚𝐜́ 𝐝𝐨 𝐬𝐢𝐞𝐛𝐢𝐞 𝐧𝐢𝐞𝐧𝐚𝐰𝐢𝐬́𝐜𝐢𝐚̨. 𝐉𝐚𝐤𝐛𝐲𝐬́𝐦𝐲 𝐛𝐲𝐥𝐢 𝐠ł𝐨́𝐰𝐧𝐲𝐦𝐢 𝐛𝐨𝐡𝐚𝐭𝐞𝐫𝐚𝐦𝐢 𝐤𝐬𝐢𝐚̨𝐳̇𝐤𝐢, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐞𝐣 𝐳𝐚𝐤𝐨𝐧́𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐞 𝐣𝐮𝐳̇ 𝐝𝐚𝐰𝐧𝐨 𝐳𝐨𝐬𝐭𝐚ł𝐨 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐬𝐚̨𝐝𝐳𝐨𝐧𝐞.”

Cała akcja powieści ma miejsce w Nowym Jorku. Helena Weston wraca z Anglii do swojego rodzinnego domu, aby przywrócić dobre imię swojej zmarłej starszej siostrze, Valerie. Rodzina Coldwellów obwinia starszą Westonkę o tragedię, która spotkała również ich najstarszego syna - Adama, narzeczonego Valerie. Trzy lata temu zostali znalezieni märtwi w hotelowym apartamencie. A te dwa rody to potęga miasta i najwięksi wrogowie.
W książce, zwłaszcza na początku, poświęcone jest wiele uwagi na dokładne poznanie bohaterów i zasad panujących w skłóconych rodzinach. Codzienne życie Westonów i Coldwellów zajmuje dużo miejsca, ale to istotny element lektury, aby poznać dokładnie historię Valerie i Adama.
Jednak misja pobytu Heleny w Nowym Jorku wraz z biegiem czasu zaczyna się troszkę zmieniać. I wtedy ta historia nabrała nowego znaczenia.
Kochałam i jednocześnie nienawidziłam obserwować, jak Helena i Jess powoli się do siebie przekonują mimo ich całkowitej wzajemnej niechęci. To było nie do zniesienia. Te ich przypadkowe spotkania wypadły bardzo dobrze, a samo napięcie było mocno wyczuwalne. Autorka, przedstawiając emocje naszych głównych bohaterów odstawiła kawał dobrej roboty. W tej książce to nie był zwykły zakazany związek, który po cichu obserwujemy i przeważnie wiemy, jak się zakończy. To UDRĘKA, którą sprowadziły na nich dwie rodziny. Wydaje mi się, że Helena i Jess to para, której chyba nie złamie nic…
Brutalny i zimny świat nowojorskich elit ukazany w powieści naprawdę robi wrażenie. Oprócz naszej dwójki, poznajemy pozostałych członków rodzin i.. uwierzcie mi, nie poznacie nigdy nikogo gorszego, niż TA JEDNA OSOBA. Jak już będziecie wiedzieć, o kogo chodzi, to dajcie mi znać, ponarzekamy razem ☠️
„𝐓𝐨 𝐧𝐢𝐞 𝐛𝐨𝐠𝐚𝐜𝐭𝐰𝐨 𝐛𝐲ł𝐨 𝐩𝐫𝐨𝐛𝐥𝐞𝐦𝐞𝐦 - 𝐛𝐲𝐜𝐢𝐞 𝐦𝐚𝐣𝐞̨𝐭𝐧𝐲𝐦 𝐧𝐢𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐜𝐳𝐲𝐧𝐢𝐚 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐝𝐨 𝐳𝐞𝐩𝐬𝐮𝐜𝐢𝐚 𝐜𝐡𝐚𝐫𝐚𝐤𝐭𝐞𝐫𝐮. 𝐀𝐥𝐞 𝐩𝐫𝐚𝐠𝐧𝐢𝐞𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐜𝐢𝐬́𝐧𝐢𝐞̨𝐜𝐢𝐚 𝐤𝐚𝐳̇𝐝𝐞𝐣 𝐨𝐬𝐨𝐛𝐲 𝐰 𝐩𝐫𝐞𝐜𝐲𝐳𝐲𝐣𝐧𝐢𝐞 𝐨𝐤𝐫𝐞𝐬́𝐥𝐨𝐧𝐞 𝐫𝐚𝐦𝐲 𝐩𝐞𝐰𝐧𝐲𝐜𝐡 𝐜𝐞𝐜𝐡 𝐣𝐮𝐳̇ 𝐭𝐚𝐤.”
Ekstrawagancja i przepych, pogardą niższą klasą. Jesteśmy również świadkami tego, jak pieniądze i reputacja mogą wpływać na to, że rodzice okłamują własne dzieci w bardzo ważnych sprawach…
„Westwell” nie ma minusów. Tutaj zagrało wszystko.
O końcówce nie jestem w stanie nic powiedzieć. Rwałam włosy z głowy i do tej pory jestem potężnie zła, a na kogo, to już się dowiecie, jak przeczytacie „Westwell” ❤️‍🩹
To prawdziwa współczesna historia Romea i Julii. Zdecydowanie wisiała nade mną aura dramatyzmu. Czytanie „Westwell” było cudownym literackim doznaniem. Potrzebuję kontynuacji, TERAZ 💔

✨ „𝐖𝐞𝐬𝐭𝐰𝐞𝐥𝐥. 𝐏𝐢𝐞̨𝐤𝐧𝐨 𝐢 𝐜𝐡𝐚𝐨𝐬” - 𝐋𝐞𝐧𝐚 𝐊𝐢𝐞𝐟𝐞𝐫 ✨

Gdy @wydawnictwootwarte opublikowało zapowiedź tej książki, wiedziałam, że to będzie mocne. Nie myliłam się ani trochę! Zapraszam na recenzję 🩷
Podejrzewam, że wszyscy chociaż trochę kojarzą historię Romea i Julii. Co powiecie na współczesną w...

Rozwiń Zwiń

🖤 „𝐒𝐚𝐛𝐚𝐭. 𝐒𝐚𝐛𝐚𝐭 𝐤𝐨𝐬́𝐜𝐢” - 𝐇𝐚𝐫𝐩𝐞𝐫 𝐋. 𝐖𝐨𝐨𝐝𝐬 🖤

Willow Madizza jest oddana rodzinie i zrobi wszystko, żeby chronić swojego młodszego brata Asha. Pech chciał, że Alaric Grayson Thorne - pan dyrektor, we własnej osobie odwiedza Willow i „proponuje” naukę w jego szkole. Z rozsądku i w sumie też z przymusu, dziewczyna udaje się na Uniwersytet Hollow’s Grove, gdzie w końcu nie czuje się oceniana, nikt nie wie kim tak naprawdę jest. Ma plan do zrealizowania, a jej przyszłość jest przesądzona.

🌶️ współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca 🌶️

„𝐉𝐞𝐬́𝐥𝐢 𝐜𝐞𝐧𝐢𝐬𝐳 𝐬𝐨𝐛𝐢𝐞 𝐩𝐨𝐫𝐳𝐚̨𝐝𝐞𝐤, 𝐭𝐨 𝐣𝐚 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐧𝐢𝐨𝐬𝐞̨ 𝐜𝐢 𝐭𝐲𝐥𝐤𝐨 𝐜𝐡𝐚𝐨𝐬.”

Jakże trafny cytat opisujący Willow Madizzę i ogólnie calusieńką książkę. Jeśli szukacie czegoś naprawdę mocnego, a przede wszystkim mrocznego i pikantnego - trafiliście idealnie. Zapraszam w mury Uniwersytetu Hollow’s Grove. Ale zapnijcie pasy, bo to będzie jazda bez trzymanki.
Od początku zostajemy wrzuceni w bardzo dynamiczne wydarzenia i nie ma tu mowy o zwalnianiu. Chwilami naprawdę musiałam cofać się o kilka zdań, żeby nadążyć za akcją. Wkradło się tu trochę chaosu, ale w moim odczuciu to tylko dodało historii określonego nastroju. Że tutaj nie ma czasu na zastanawianie. Willow to przepotężna postać dosłownie i w przenośni. Jest połączona z naturą, bierze z niej, ale również pamięta o dawaniu. Determinacja i wytrwałość w dążeniu do celu to jej główne cechy. Alaric Grayson Thorne… Kwintesencja arogancji, pewności siebie i poczucia władzy. I w dodatku przystojny. Okrutne Naczynie, które dba o własne interesy. Najprawdziwsze, najgorętsze i uzależniające enemies to lovers. Pożądanie okryte nienawiścią, obłuda pod pozorem namiętności, a 🌶️ sceny napisane wyśmienicie. Nie żeby coś, ale wypieki na policzkach to normalna sprawa w trakcie poznawania losów Willow i pana dyrektora.
„Sabat” to bardzo skomplikowana tajemnica, intrygi występują na każdym kroku i raczej nie ma ani chwili wytchnienia dla czytelnika. Nie wiesz gdzie kończy się prawda, a zaczyna kłamstwo.
Złożoność fabuły bardzo mi się podobała, uwielbiam to uczucie, gdy wszystko po kolei się ze sobą łączy, a w tej historii to było wyjątkowo satysfakcjonujące! Akcja leci i nie ogląda się za siebie. Jedyne, czego mi brakowało, to rozwinięcie wątku samej szkoły i nauki. Bardzo lubię książki z miejscem akcji w szkołach/collegach/na uniwersytetach, jednak tutaj według mnie ten wątek pełnił mało widoczne tło. Willow chodziła na zajęcia i tyle. Nie wiemy nic więcej, a szkoda, bo było wiele interesujących rzeczy w kwestii samej szkoły. Ale jednak postać Pana Dyrektora wynagradza wszystko.
Zakończenie? Boże, ostatnie strony czytałam na stojąco. Nie dałam rady siedzieć.
Moim marzeniem jest jak najkrótszy czas oczekiwania na kolejny tom. Bo jeśli „Sabat” był tylko wstępem do historii, to ja nie wiem, jak mój umysł ogarnie kontynuację. Uwielbiam i szczerze polecam!

🖤 „𝐒𝐚𝐛𝐚𝐭. 𝐒𝐚𝐛𝐚𝐭 𝐤𝐨𝐬́𝐜𝐢” - 𝐇𝐚𝐫𝐩𝐞𝐫 𝐋. 𝐖𝐨𝐨𝐝𝐬 🖤

Willow Madizza jest oddana rodzinie i zrobi wszystko, żeby chronić swojego młodszego brata Asha. Pech chciał, że Alaric Grayson Thorne - pan dyrektor, we własnej osobie odwiedza Willow i „proponuje” naukę w jego szkole. Z rozsądku i w sumie też ...

Rozwiń Zwiń