Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja rozumiem, że głównym bohaterem tej książki jest Seattle, ale… żeby The Smashing Pumpkins poświecić tylko jedno zdanie!? Serio, zostają wymienieni jako „zespół z Chicago”, który dużo koncertuje. I tyle. Nic o nagrywaniu „Gish”, bez którego „Nevermind” brzmiałby zupełnie inaczej. Zero informacji o talencie Corgana, który był najzdolniejszy z całej tej ferajny („Mellon Collie…” anyone?). Książka ciekawa i treściwa, ale brak Corgana mocno boli.

Ja rozumiem, że głównym bohaterem tej książki jest Seattle, ale… żeby The Smashing Pumpkins poświecić tylko jedno zdanie!? Serio, zostają wymienieni jako „zespół z Chicago”, który dużo koncertuje. I tyle. Nic o nagrywaniu „Gish”, bez którego „Nevermind” brzmiałby zupełnie inaczej. Zero informacji o talencie Corgana, który był najzdolniejszy z całej tej ferajny („Mellon...

Trochę jak u Lema - wątek naukowy jest tu ważniejszy niż fabuła, przez co czasem historia się rozjeżdża… ale same pomysły autora są dla mnie tak niezwykłe i odkrywcze, że można mu to wybaczyć. Lecę po drugi tom!

Trochę jak u Lema - wątek naukowy jest tu ważniejszy niż fabuła, przez co czasem historia się rozjeżdża… ale same pomysły autora są dla mnie tak niezwykłe i odkrywcze, że można mu to wybaczyć. Lecę po drugi tom!

Lubię kiedy ktoś zaskoczy mnie prostym zdaniem, które otwiera wiele drzwi i skojarzeń w głowie. Honek buduje je zupełnie naturalnie, przez co jej bardzo realistyczne historie o śmierci, rozgrywają się na wielu poziomach. Warto zmierzyć się z tymi krótkimi, gęstymi od znaczeń opowiadaniami.

Lubię kiedy ktoś zaskoczy mnie prostym zdaniem, które otwiera wiele drzwi i skojarzeń w głowie. Honek buduje je zupełnie naturalnie, przez co jej bardzo realistyczne historie o śmierci, rozgrywają się na wielu poziomach. Warto zmierzyć się z tymi krótkimi, gęstymi od znaczeń opowiadaniami.