Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oglądałam anime więc kiedy zobaczyłam, że w PL wychodzi manga skusiłam się od razu na prenumeratę :)

Piękna kreska i sympatyczna historia. Nie ma tu dla mnie zaskoczenia bo fabułę już znałam więc wiedziałam czego się spodziewać. I choć nie przepadam za słabymi bohaterkami tu nie gryzło mnie to ani w oczy ani w serce bo historia od początku wyjaśnia dla czego jest tak a nie inaczej. Miyo poniewierana od dzieciństwa przez rodzinę, owszem mogła się zbuntować jednak byłaby to w tedy zupełnie inna opowieść ;). W tej dziewczyna by przetrwać zamyka się w sobie i potulnieje. Nie odziedziczyła, żadnych mocy, wychowywana w tradycyjnej japońskiej rodzinie z czasów przełomu gdy Japonia zaczęła otwierać się na kulturę zachodu. Do tego wątek fantastyki. I pewien nieprzystępny przystojniak o dobrym serduchu :D Połączenie idealne dla lubiących klasyczne, łagodne love story ;)

Ponieważ oglądałam wersje animowaną wiem jak rozwiną się losy tej dwójki. I choć nadal nie jest to coś zupełnie w "mój gust" czerpie jakąś specyficzną przyjemność z ponownego poznania tej historii. Łagodność i śliczna grafika robi z tego taki balsamik na gorsze dni :)

Oglądałam anime więc kiedy zobaczyłam, że w PL wychodzi manga skusiłam się od razu na prenumeratę :)

Piękna kreska i sympatyczna historia. Nie ma tu dla mnie zaskoczenia bo fabułę już znałam więc wiedziałam czego się spodziewać. I choć nie przepadam za słabymi bohaterkami tu nie gryzło mn...

Rozwiń Zwiń

Świetna manga skierowana do trochę starszej grupy wiekowej. Ale skierowana nie ze wzglądu na 18+ ale dla tego, że by w pełni ją zrozumieć trzeba mieć już za sobą trochę przewalonych pracą godzin ;). Choć i tak polski czytelnik może nie do końca w pełni zrozumieć realia dorosłego życia w Japonii, bo tu gdzie nam się wydaje, że nic innego nie robimy jak tylko chodzimy do pracy, Kraj Kwitnącej Wiśni naprawdę żyje się pracą - od pierwszych dni w szkole społeczeństwo zaczyna być przygotowane do wdrożenia go w "system".

No dobra ale pomijając te realia, a skupiając się na mandze. Co w niej jest takiego "świetnego"? Zwyczajność. Sasaki niemal codziennie wykończony, styrany pracą i mobingiem w korporacji, zagląda do sklepu by zrobić zakupy i przez chwilę po wchłaniać energie pewnej tryskającej niesamowitą, pozytywną energią ekspedientki. Ot takie doładowanie ;). Przypadek sprawia, że szukając miejsca na przysłowiowego dymka, trafia na tył sklepu gdzie poznaje dziewczynę tak diametralnie różniącą się od pozytywnej ekspedientki.

W mandze obserwujemy relacje jaka powstaje między tym dwojgiem. Mamy luźne sytuacyjne żarciki, masę nie przesłodzonego uroku, a na końcu nawet kilka kropel poważniejszych tematów.

Całość jest naprawdę bardzo przyjemna. Przez historię płyniemy wolno, bez pośpiechu, czuć to zmęczenie po całym dniu pracy ;). Seria zapowiada się bardzo przyjemnie i już trafia do mojej TOPki tego roku.
Jedyne co to różnica wieku między bohaterami mogłaby być ciut mniejsza ;) bo jak dobrze zrozumiałam na ten moment jest to 20 lat, a w zupełności nie tracąc klimatu wystarczyłoby to 15 :D

że obserwujemy życie "po godzinach"

Świetna manga skierowana do trochę starszej grupy wiekowej. Ale skierowana nie ze wzglądu na 18+ ale dla tego, że by w pełni ją zrozumieć trzeba mieć już za sobą trochę przewalonych pracą godzin ;). Choć i tak polski czytelnik może nie do końca w pełni zrozumieć realia dorosłego życia w Ja...

Rozwiń Zwiń

Rzadko zdarza mi się porzucać książkę, a taką ze współpracy recenzenckiej raczej nigdy (może dosłownie z dwa razy) zaciskam poślady i choć po opisówkach luźniej przebiegam wzrokiem, to jednak pre do końca. Niestety "Wiatr" zostawiam bez oceny, żeby nie było zafałszowania bo dobrnęłam jedynie do połowy. Podchodziłam kilkakrotnie z nadzieją na rozkręcenie się książki jednak w sytuacji gdy wciąż tak wiele ciekawych czeka na swoją kolej (mam nadzieję, że ciekawych ;p),po wewnętrznej walce ze sobą (wolno mi czy nie wolno...) postanowiłam odłożyć lekturę.

Początek zaczyna się dobrze. Od razu wchodzimy w wydarzenia, a klimat wietrznej nocy stwarza poczucie nie pokoju. Szybko pojawiają się kolejne wątki i w sumie od początku morderca oraz jego motyw zostają nam przedstawieni. Nie musimy długo czekać też na wejście na scenę policjanta, który będzie się sprawą zajmować. Do tego gdzieś w tle widnieje oddział dla skazanych z problemami psychicznymi, co jeszcze bardziej zagęszcza atmosferę.

Czemu więc jednak nie dałam rady skoro można z powyższego wysnuć wniosek, że zapowiadało się nieźle?

Raz - forma. Brak wyraźnych rozdziałów - historia pisana jest jakby cięgiem jedynie oddzielana "***" jak przy pod rozdziałach w typowej książce. Sprawiało to wrażenie "ciągu" i kiedy następowały przeskoki między bohaterami oraz tymi w czasie po prostu się gubiłam. Druga rzecz, że ogólnie w tej formie nie czytało się zbyt wygodnie.

Dwa -duża liczba bohaterów podanych od razu z imienia i nazwiska - od początku musiałam co chwilę się cofać i upewniać , czy ta osoba już się nie pojawiła i jak istotna jest dla sprawy.

Trzy - dłużyzny. Ogrom informacji pobocznych, które rozwlekały całą opowieść i gubiły klimat.

Także ja niestety nie doczytałam i zostawiam książkę bardziej zdecydowanym i wytrwałym ;) . Zostawiam bez oceny bo nie czuję by było ocenianie w porządku przy porzuceniu lektury.

Rzadko zdarza mi się porzucać książkę, a taką ze współpracy recenzenckiej raczej nigdy (może dosłownie z dwa razy) zaciskam poślady i choć po opisówkach luźniej przebiegam wzrokiem, to jednak pre do końca. Niestety "Wiatr" zostawiam bez oceny, żeby nie było zafałszowania bo dobrn...

Rozwiń Zwiń

Książka, która udowadnia, że dobrą treść można zawrzeć spokojnie już na 300 stronach i nie trzeba na siłę wypychać i tworzyć grubaska. Ponad to autorka jest doświadczoną scenarzystką co wyczuwa się w stworzonym przez nią tekście. Pani Yamashita zbudowała niesamowity klimat tworząc opisy miejsc i sytuacji w sposób dokładny, pobudzający wyobraźnię, a przy tym nie przytłaczając opisówką. Na każdym kroku wyczuwamy surowy klimat Alaski, jej zimno przenika do kości, a mróz szczypie w twarz. Do tego poczucie klaustrofobii osacza nas i powili zacieśnia.

Historia osadzona w ogromnym budynku, w którym jest około dwustu mieszkańców, żyjących w trakcie zimy niemal w całkiem odizolowanych od reszty świata warunkach. Typowa mała społeczność ze swoimi małymi mrocznymi sekretami. Jest więc duszący klimat, tajemnice i morderstwo. Nie oczywiste postacie bohaterów, problemy i rozwiązywanie zagadki. Nie mogłam oderwać się od czytanie i wciągnęłam książkę w dwa dni ( tyle szczęścia, że trafiła się sobota :D ).

Polecam i będę wypatrywać kolejnych omów bo zapowiada się seria :). Bardzo dobra seria ;).

Książka, która udowadnia, że dobrą treść można zawrzeć spokojnie już na 300 stronach i nie trzeba na siłę wypychać i tworzyć grubaska. Ponad to autorka jest doświadczoną scenarzystką co wyczuwa się w stworzonym przez nią tekście. Pani Yamashita zbudowała niesamowity klimat tworząc opisy mi...

Rozwiń Zwiń

Świat, w którym płeć ustala się samodzielnie po 12stu pierwszych latach życia i dopiero od tego momentu rozpoczyna się kształtowanie ciała pod tym konkretnym kątem. Koncepcja ciekawa, kontrowersyjna ale i na swój sposób pozornie idealna.

W tym świecie, żyją jednak nieliczne osoby, którym podjęcie decyzji czy będą kobietami czy mężczyznami zajmuje więcej czasu. Wszyscy jednak przed ukończeniem dwudziestu lat mają to ustalone.

W mandze poznajemy Hinase Arima, postać, która w wieku osiemnastu lat wciąż nie może i nie wykazuje potrzeby, opowiedzenia się po stronie, którejś z płci. Do czasu gdy otrzymuje wyznanie miłości od dwójki swoich przyjaciół. Problem w tym, że każde z tej dwójki chciałoby by wybór Hinase dotyczył przeciwległych płci.

Po pierwszym tomie nie wiemy jeszcze czy autorka pójdzie w poważne tematy ewentualnych konsekwencji i psychologii czy zostanie przy lżejszej formie nietypowego romansu. Na pewno na tym etapie jest to mocno wyróżniający się tytuł, który budzi sporo ciekawości. W dodatku kreska jest naprawdę ładna, a dodatkowo wydanie urozmaicają wstawki w turkusie.

Jaka ostatecznie okaże się płeć Mona Lisy?

Świat, w którym płeć ustala się samodzielnie po 12stu pierwszych latach życia i dopiero od tego momentu rozpoczyna się kształtowanie ciała pod tym konkretnym kątem. Koncepcja ciekawa, kontrowersyjna ale i na swój sposób pozornie idealna.

W tym świecie, żyją jednak nieliczne osoby, którym ...

Rozwiń Zwiń

Całe wrażenie o tej książce idealnie zawiera się w tym jednym słowie, które już jako pierwsze w opisie od wydawcy otrzymujemy na skrzydełku okładki.
Surrealizm.

Jeśli miałabym się ustosunkować do tej książki emocjonalnie musiałabym szczerze powiedzieć, że zakochałam się i miałam jej dosyć dokładnie w tych samych nanosekundach czytania.

To jest coś co naprawdę wykracza po za ramy, coś nie do sklasyfikowania. Momentami miałam wrażenie, że napisana była pod wpływem naprawdę dobrych halucynogennych specyfików, że autorka chwyciła pomysł, który wpadł jej do głowy i wypłynęła z nim przed siebie. Pisała rozpisując każdą myśl, rozkładając ją na czynniki pierwsze, definiując, dekodując, rozczłonkowując... i splatając wszystko w jeszcze bardziej pokręconą treść.

I było to na swój sposób genialne. Czuję się sponiewierana, zmęczona i zachwycona jednocześnie. Temat o bałwochwalstwie ikony muzyki, o fanatyzmie i kulcie jednostki, a przy tym poruszanie mocno egzystencjalnych tematów, poszukiwanie tożsamości i zrozumienia.

Nie będę rozpisywać się o czym dosłownie opowiada książka, bo od tego jest opis wydawcy. Powiem tylko, że to książka, która bardzo prawdopodobnie nikogo nie zostawi obojętnym. Wielu poczuje się zniesmaczonych, znudzonych lub kompletnie zagubionym w "co autor miał na myśli". Wielu poczuje zawód z różnych powodów - dla mnie np. było nim zakończenie. Wielu jednak zachwyci każde słowo i zdanie.

Przekonaj się co z Tobą zrobi ta książka.

Zemną na pewno zostanie.

"Jako istota ludzka, wyczerpałam swoje możliwości na tej rozczarowującej planecie. Pytanie nie brzmi już 'kim są ludzie, którzy zaakceptują moją miłość' , lecz raczej 'jak sprawić, by ta miłość była jeszcze bardziej nietypowa i nieakceptowalna'." (str.102)

Całe wrażenie o tej książce idealnie zawiera się w tym jednym słowie, które już jako pierwsze w opisie od wydawcy otrzymujemy na skrzydełku okładki.
Surrealizm.

Jeśli miałabym się ustosunkować do tej książki emocjonalnie musiałabym szczerze powiedzieć, że zakochałam się i miałam jej dosyć...

Rozwiń Zwiń

Mocno zaciekawiło mnie tutaj zapowiadane połączenie opowieści detektywistycznej w klimacie fantasy. Brzmiało to dość dobrze i intrygująco.

Niestety nie było to to na co miałam nadzieję. Niby o ten "detektywizm" zahaczało ale nie w sposób, który mógłby satysfakcjonować fana gatunku. Na szczęście oprócz tego lubię również fantastykę i pod tym kontem książka okazała się całkiem przyjemna. Choć z początku, i jeszcze nie raz w jej trakcie, zdarzało mi się trochę gubić i klasycznie nie ogarniać - zwalam to na fakt debiutu - finalnie spędziłam czas całkiem satysfakcjonująco i w pewnym momencie dałam się nawet dość wciągnąć. Do tego mam słabość do zadziornych staruszek , więc dialogi tropiciela z jego leciwą opiekunką sprawiały mi szczerą przyjemność i wywoływały uśmiechy.

Podobała mi się też koncepcja świata cieni, ale zabrakło mi jakiegoś głębszego jej rozwinięcia. Może w kolejnym tomie?

Na końcu najważniejsze - książkę przesłuchałam w audio gdzie lektorem jest Filip Kosior, a wiadomo jak on czyta to od razu kilka gwiazdek wyżej dla każdej opowieści ;)

Mocno zaciekawiło mnie tutaj zapowiadane połączenie opowieści detektywistycznej w klimacie fantasy. Brzmiało to dość dobrze i intrygująco.

Niestety nie było to to na co miałam nadzieję. Niby o ten "detektywizm" zahaczało ale nie w sposób, który mógłby satysfakcjonować fana gatunku. Na szc...

Rozwiń Zwiń

Czasem nie potrzeba wiele treści by prawdziwie zachwycić zarówno młodszego jak i starszego czytelnika :). "Nocny rycerz" to właśnie taka nie pozorna, a wspaniała książeczka.

Coś co już na samym początku uderza w oczy, a raczej czule je pieści, to przepiękne duże ilustracje. Człowiek chce się w nie wpatrywać i oglądać każdy szczegół. Wspaniale pobudzają wyobraźnię, nic tylko czytać przed snem i śnić o zamkach i rycerzach :).

Treść jest tu skromna, działa jak wizualne uzupełnienie opowieści. Jest mądra i pouczająca w przesympatyczny sposób. Od samego początku nie da się nie kibicować małemu Sowiątku, podziwiając jego determinację i odwagę.

Ta książka z jednej strony uczy, delikatnie wskazując małemu czytelnikowi jak się nie poddawać, a z drugiej karmi głowę obrazami rozbudzając fantazję.

Osobiście jestem zachwycona, a i moja czterolatka również bardzo polubiła dzielnego Nocnego Rycerza ;)

Czasem nie potrzeba wiele treści by prawdziwie zachwycić zarówno młodszego jak i starszego czytelnika :). "Nocny rycerz" to właśnie taka nie pozorna, a wspaniała książeczka.

Coś co już na samym początku uderza w oczy, a raczej czule je pieści, to przepiękne duże ilustracje. Człowiek chce ...

Rozwiń Zwiń

Nie wielka ale bardzo fajnie napisana i wydana książeczka :). Na wstępie dostajemy wyjaśnienie czym jest pojęcie "kawaii" po czym przechodzimy do instrukcji jak rysować urocze kociaki. Autorka bardzo fajnie krok po kroku przeprowadza nas przez każdy z proponowanych rysunków, które same w sobie są bardzo prościutkie i słodkie. Dowiemy się jak pokazać różne wyrazy twarzy oraz narysować koty w zależności od rasy. Całość podzielona jest na rozdzialiki takie jak "Miłość" czy "Jedzenie" (tu będziemy tworzyć np. koci naleśniki czy kottucion).

Spędziłam bardzo sympatycznie czas, a pomysłów jak wykorzystać kocie obrazki wciąż przybywa w mojej głowie :)

To idealna propozycja zarówno dla młodszych jak i starszych i każdy bez względu na poziom umiejętności odnajdzie się tu i będzie naprawdę przyjemnie bawił :)

Nie wielka ale bardzo fajnie napisana i wydana książeczka :). Na wstępie dostajemy wyjaśnienie czym jest pojęcie "kawaii" po czym przechodzimy do instrukcji jak rysować urocze kociaki. Autorka bardzo fajnie krok po kroku przeprowadza nas przez każdy z proponowanych rysunków, które same w s...

Rozwiń Zwiń

Książka, która z jednej strony okazała się pewnym rozczarowaniem, z drugiej okazała się przyjemnie interesującym "czytadłem".

Rozczarowaniem było to, że spodziewałam się i nastawiłam na treść opartą i skupiającą się przede wszystkim na analizie stanów psychicznych morderców. Jakiś konkretnych przypadków, poddanym szczegółowej diagnozie, rozległemu opisowi co skłoniło ich do pewnych działań i ewentualnie u których z nich występowała choroba psychiczna. Błędnie myślałam, że książka będzie dotyczyć "zdrowych" przypadków i analizy ich wypaczeń. Tu natomiast mamy głównie opowieść o osobach chorych psychicznie oraz samą historię autora.

Dostaniemy tu przede wszystkim opowieść lekarza od jego początków, przez wszystkie etapy jakie musiał przejść do momentu, w którym jest obecnie. Wejdziemy na oddziały zamknięte i do więzień. Przyjrzymy się całkiem sporej ilości przypadków (niestety żadnemu z nich nie zostało poświęcone zbyt wiele miejsca) i dowiemy o całkiem sporym przekroju różnorakich zaburzeń.

Kiedy już zmieniłam nastawienie i przywykłam do tematu o jakim czytam, czytało mi się dobrze. Przystępny język, wtręty żartów (trochę czarny humor, który mnie akurat nie razi) sprawiał, że książka była przyjemną formą spędzenia czasu.

Książka, która z jednej strony okazała się pewnym rozczarowaniem, z drugiej okazała się przyjemnie interesującym "czytadłem".

Rozczarowaniem było to, że spodziewałam się i nastawiłam na treść opartą i skupiającą się przede wszystkim na analizie stanów psychicznych morderców. Jak...

Rozwiń Zwiń