Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugi tom pisanej w latach 1920-1923 powieści Sigrid Undset "Krystyna córka Lawransa" ma tytuł "Żona". Drugi tom jest dłuższy od pierwszego, ale równie świetny, równie wybitny. Składa się z trzech części. Część pierwsza pt "Owoc grzechu" opowiada o pierwszym okresie małżeństwa Krystyny z Erlendem. Cześć druga pt. "Husaby" mówi o dalszych losach, o kolejnych latach życia Krystyny i jej najbliższych, które związane były przede wszystkim z wymienioną posiadłością. Trzecia część ma tytuł "Erlend syn Mikołaja". Akcja tej części koncentruje się wokół Erlenda, czyli męża Krystyny, który zostaje spiskowcem, zostaje pozbawiony wolności i ociera się o śmierć.
Cóż dzieje się w tym tomie? Bardzo, bardzo dużo. Na przykład Krystyna rodzi kolejne dzieci, umierają jej ojciec i matka, a Erlend zostaje wtrącony do więzienia. Tej ostatni wątek jest niezwykle ciekawy, mówi o spisku, który miał doprowadzić do tego, aby Norwegia była znów w pełni niezależnym państwem, więc miał doprowadzić do zerwania unii ze Szwecją i miał za cel obalenie króla Magnusa. Tom warto przeczytać między innymi z tego powodu, ale tych powodów jest wiele. Widać, że autorka poprzedziła napisanie tej książki długimi, rozmaitymi studiami z zakresu historii, literatury, filozofii średniowiecznej (XIII i XIV wiek) Norwegii. Książka dopracowana niemal pod każdym względem. Od strony artystycznej oraz merytorycznej to zdecydowanie górna półka europejskich powieści historyczno-obyczajowych.
Prawie wszystko znów mi się podobało. Dialogi, sposób narracji, wątki obyczajowe i historyczne, akcja powieści itp. - wszystko zasługuje na noty najwyższe lub prawie najwyższe. Od razu sięgam po tom trzeci pt. "Krzyż". Myślę, że także będzie znakomity.

Drugi tom pisanej w latach 1920-1923 powieści Sigrid Undset "Krystyna córka Lawransa" ma tytuł "Żona". Drugi tom jest dłuższy od pierwszego, ale równie świetny, równie wybitny. Składa się z trzech części. Część pierwsza pt "Owoc grzechu" opowiada o pierwszym o...

Rozwiń

Zwiń

"Okazy w różnych odcieniach niebieskiego, różowego i fioletowego są cenione jako kamienie ozdobne, szczególnie wtedy, gdy dumortieryt występuje w spoiwie kwarcowym, ponieważ większa twardość decyduje o jego większej przydatności w jubilerstwie". Do siedemdziesiątego czwartego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz dumortierytu z Namibii. Numer bardzo ciekawy, wartościowy.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o dumortierycie. W dziale "Skamieniałości" znajdziemy najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Gady". Artykuł mówi głównie o budowie, ewolucji i systematyce gadów. Dział "Planeta Ziemia" reprezentuje dwustronicowy artykuł pt. "Kreda (II)". Artykuł opowiada o organizmach żywych żyjących w tytułowym okresie ery mezozoicznej. Także dwustronicowy artykuł odnajdziemy w dziale "Skamieniałości i człowiek". Artykuł pt. "Dinozauromania" mówi o różnych przejawach zainteresowania człowieka dinozaurami. W dziale "W podróży" czytelnik znajdzie jednostronicowy artykuł pt. "Jezioro Turkana". Artykuł zawiera informacje o znanych stanowiskach paleontologicznych zlokalizowanych wokół tytułowego afrykańskiego jeziora. Przedostatnia strona ukazuje i opisuje topaz. Ostatnia ukazuje i opisuje turkmenit.
Numer interesujący. Bardzo bogato ilustrowany. Przeczytałem z uwagą. Mogę wystawić ocenę wysoką, ale na pewno nie może być ona oceną maksymalną.

"Okazy w różnych odcieniach niebieskiego, różowego i fioletowego są cenione jako kamienie ozdobne, szczególnie wtedy, gdy dumortieryt występuje w spoiwie kwarcowym, ponieważ większa twardość decyduje o jego większej przydatności w jubilerstwie". Do siedemdziesiątego czwartego num...

Rozwiń

Zwiń

"Ojcze, matko, i wy byliście młodzi; czy już nie pamiętacie, że niełatwo ustrzec się przed tym grzechem, który z miłości się wiedzie?" To słowa głównej bohaterki, tytułowej Krystyny, która jest córką Lavransa. Grzechem w średniowiecznej Norwegii było np. obcowanie płciowe z mężczyzną bez ślubu. Krystyna ten czyn popełniła wielokrotnie, ale zawsze z miłości, tylko i wyłącznie z jednym, ukochanym mężczyzną. Z przystojnym, bardzo przez życie doświadczonym Erlendem.
Pierwszy tom z powieściowego tryptyku, który ma tytuł "Wianek" uważam za wspaniały pod niemal każdym możliwym względem, jest niemal doskonały. Poznajemy w nim główną bohaterkę, jej rodzinę i znajomych oraz otoczenie, w którym dorasta. Nie będąc jeszcze pełnoletnią i będąc już oficjalnie zaręczoną zakochuje się jednak w Erlendzie. Miłość to namiętna, wielka i wzajemna. Krystyna i Erlend swym uporem doprowadzają do zgody na ożenek, na który ojciec Krystyny po wielu miesiącach w końcu zezwoli. Pierwszy tom kończy się w chwili wesela. Co będzie dalej? Jakie będą losy Krystyny, Erlenda i ich bliskich? Mam nadzieję dowiedzieć się tego w tomie drugim, po który czym prędzej sięgam.
Wybitna książka. Oczekuję podobnego poziomu w tomie drugim pt. "Żona". Myślę, że się nie zawiodę. Zabieram się do lektury.

"Ojcze, matko, i wy byliście młodzi; czy już nie pamiętacie, że niełatwo ustrzec się przed tym grzechem, który z miłości się wiedzie?" To słowa głównej bohaterki, tytułowej Krystyny, która jest córką Lavransa. Grzechem w średniowiecznej Norwegii było np. obcowanie płciowe z mężcz...

Rozwiń

Zwiń

"Przed odkryciem pierwszych okazów w okolicy Mariupola, w dolinie Tarama na Ukrainie, nikt nie odróżniał taramitu od innych pokrewnych minerałów z grupy amfiboli, niezwykle do siebie podobnych". Do siedemdziesiątego trzeciego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz taramitu z Brazylii. Numer z wielką przyjemnością i pożytkiem przeczytałem.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o taramicie. W dziale "Skamieniałości" znajduje się najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Płazy". Artykuł mówi głównie o budowie, ewolucji, życiu i systematyce płazów. Dwustronicowy artykuł reprezentuje dział "Planeta Ziemia". Artykuł pt. "Kreda" opisuje trzeci okres ery mezozoicznej. W dziale "Skamieniałości i człowiek" czytelnik odnajdzie także dwustronicowy artykuł pt. "Żywe skamieniałości". Tytuł doskonale, w najkrótszy sposób określa treść artykułu, który między innymi traktuje o latimeriach, skrzypłoczach, hatteriach, dziobakach, miłorzębach i rekinach. Jednostronicowy artykuł znajdziemy w dziale "W podróży" Artykuł pt. "Skamieniały las" opowiada o słynnym, cennym, niezwykłym Parku Narodowym Skamieniałego Lasu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Przedostatnia strona ukazuje i opisuje tektyt. Ostatnia strona omawianego w tej opinii siedemdziesiątego trzeciego numeru ukazuje oraz opisuje interesujący, poszukiwany przez bardzo wielu kolekcjonerów minerał o nazwie tetraedryt.
Numer ciekawy. Znakomicie ilustrowany. Zawiera wiele wartych przeczytania faktów, informacji, ciekawostek.

"Przed odkryciem pierwszych okazów w okolicy Mariupola, w dolinie Tarama na Ukrainie, nikt nie odróżniał taramitu od innych pokrewnych minerałów z grupy amfiboli, niezwykle do siebie podobnych". Do siedemdziesiątego trzeciego numeru z serii "Minerały świata" został dołą...

Rozwiń

Zwiń

Ocena moja dotyczy wydania z serii "Biblioteka filozofów" (Hachette, 2010). To wydanie jest po trzykroć rewelacyjne, znakomite przynajmniej z trzech powodów. Po pierwsze zawiera niezwykle interesujący tytułowy "Komentarz do Ewangelii Jana" autorstwa Jana Szkota Eriugeny, który żył w dziewiątym wieku naszej ery. Po drugie zawiera niemniej świetną "Homilię do Prologu Ewangelii Jana". Po trzecie oba książkowe, wymienione wyżej dzieła są wspaniale przetłumaczone przez Agnieszkę Kijewską, która opatrzyła oba dzieła Eriugeny bardzo dobrymi komentarzami oraz napisała wyjątkowy, ciekawy, kilkudziesięciostronowy wstęp połączony z obszerną bibliografią. Wszystkie trzy elementy składowe książki oceniam łącznie następująco: 8/10. Ocena w pełni zasłużona.
"Sens literalny, jakkolwiek jest fundamentalny przy lekturze Biblii, musi zostać potraktowany jako punkt wyjścia, który należy przekroczyć". To zdanie ze wstępu tłumaczki znakomicie i najkrócej obrazuje intencje obu tekstów Eriugeny, które w książce zostały umieszczone. Autor chce objaśnić słowa zawarte w Ewangelii, chce je zinterpretować, wyszukać różnych korelacji i związków np. ze Starym Testamentem oraz przedstawić przy okazji swoje przemyślenia, które dotyczą tekstu z Nowego Testamentu oraz ukazać swoją filozofię, swój pogląd na tematy związane z religią, teologią, myślą chrześcijańską. Czyni to w sposób drobiazgowy, ale jednocześnie pasjonujący i na pewno osobę tematem zainteresowaną nie nudzi. Szkoda, że do naszych czasów nie zachował się pełny, cały tekst "Komentarza do Ewangelii Jana". Te fragmenty, które możemy dziś poznać są znakomite i zapewne całe dzieło takie było. Warto zapoznać się z tekstami Eriugeny oraz koniecznie wręcz należy przeczytać wspomniany już wstęp tłumaczki, który jest niezwykle udany.
Ocena wysoka to wręcz formalność z mojej strony. Po lekturze całej książki od razu wiedziałem, że nie może ona uzyskać niższej oceny niż 8/10. Świetna pozycja z filozoficznej serii Hachette.

Ocena moja dotyczy wydania z serii "Biblioteka filozofów" (Hachette, 2010). To wydanie jest po trzykroć rewelacyjne, znakomite przynajmniej z trzech powodów. Po pierwsze zawiera niezwykle interesujący tytułowy "Komentarz do Ewangelii Jana" autorstwa Jana Szkota Eriugeny...

Rozwiń

Zwiń

"Serpentyn ma duże znaczenie naukowe i gospodarcze; wielkie nagromadzenia tego minerału pozwalają na wykorzystanie go jako powierzchni roboczych i ozdobnych w budynkach, a także do wytwarzania ozdobnych figur". Do siedemdziesiątego drugiego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz serpentynu z Madagaskaru. Numer jest bardzo interesujący, miejscami nawet pasjonujący.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o serpentynie. W dziale "Skamieniałości" znalazł się najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Ryby". Artykuł mówi głównie o ewolucji i budowie ryb. Dział "Planeta Ziemia" reprezentuje dwustronicowy artykuł pt. "Jura". Artykuł opowiada o drugim okresie ery mezozoicznej. W dziale "Skamieniałości i człowiek" czytelnik odnajdzie także dwustronicowy artykuł pt. "Ewolucjonizm". Artykuł mówi o Darwinie, jego teorii, jego podróży na statku "Beagle" oraz o drugim uczonym zasłużonym zoologu brytyjskim. Ten uczony to Alfred Russel Wallace. Dział "W podróży" reprezentuje jednostronicowy artykuł pt. "Atapuerca". Artykuł mówi o sławnych stanowiskach paleontologicznych i archeologicznych zlokalizowanych w okolicy Burgos. Dwie ostatnie strony ukazują oraz opisują dwa minerały. Pierwszy z nich to tantalit, a drugi to taramit.
Ciekawe teksty, ilustracje, artykuły. Przeczytałem znów z dużym zainteresowaniem i przyjemnością. I o to chodzi, super.

"Serpentyn ma duże znaczenie naukowe i gospodarcze; wielkie nagromadzenia tego minerału pozwalają na wykorzystanie go jako powierzchni roboczych i ozdobnych w budynkach, a także do wytwarzania ozdobnych figur". Do siedemdziesiątego drugiego numeru z serii "Minerały świata&qu...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo ważna uwaga na początku opinii. Ta książka napisana jest przez człowieka głęboko wierzącego, który bezwarunkowo i niezachwianie wierzy w to, co opisuje Pismo Święte. Widać, że autor jest np. przekonany, że Jezus lub święty Piotr czynili cuda lub Chrystus to sam Bóg w ludzkiej postaci. Czuć to na każdym kroku w czasie czytania tej powieści. Osoba niewierząca (jak ja) musi wziąć to pod uwagę i powinna na czas lektury na bok odłożyć swój sceptycyzm oraz naukowe podejście do świata po to, aby w pełni docenić kunszt tej książki i w pełni dać się porwać w wir książkowych wydarzeń, który stworzył autor dzieła. Ja tak uczyniłem, pochyliłem się nad lekturą i z pełnym przekonaniem uważam tę powieść za wybitną.
"To jedna z tych książek, która po przeczytaniu jeszcze długo żyje w pamięci i wyobraźni czytelnika". To zdanie zaczerpnąłem z okładki jednego z wydań i w pełni się z nim zgadzam. Jest to po części kontynuacja słynnej i wspaniałej powieści pt. "Szata", gdyż pewne wątki, postacie, wydarzenia książkowe pojawiają się także w "Szacie" lub do niej bezpośrednio nawiązują. Można jednak śmiało przeczytać tę historyczno-religijno-filozoficzną powieść bez uprzedniego przeczytania wymienionego dzieła pt. "Szata". "Wielki Rybak" niewątpliwie oparty jest w dużej mierze na Nowym Testamencie, który stanowi główną, bazową, najważniejszą kanwę służącą autorowi do realizowania swego pomysłu na powieść. Douglas zrealizował ten pomysł w sposób śmiały, interesujący i zasługujący na pochwały oraz wysoką ocenę z mojej strony.
Kilkaset pasjonujących stron, które mnie zaciekawiło, które mnie zaintrygowało i wciągnęło. Bardzo udana powieść z nieprzeciętnymi bohaterami (historycznymi i fikcyjnymi). Czy przeczytać tę książkę? Odpowiem znów zdaniami z okładki: "Nie wahaj się dłużej!" i "Sprawdź! Przeczytaj książkę Douglasa!"

Bardzo ważna uwaga na początku opinii. Ta książka napisana jest przez człowieka głęboko wierzącego, który bezwarunkowo i niezachwianie wierzy w to, co opisuje Pismo Święte. Widać, że autor jest np. przekonany, że Jezus lub święty Piotr czynili cuda lub Chrystus to sam Bóg w ludzkiej postac...

Rozwiń

Zwiń