Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Heartstopprer porusza we mnie takie struny, o których istnieniu czasem nie miałam nawet pojęcia

Nie sięgam często po literaturę młodzieżową, tym dziwniejsze, że pewnego zimnego poranka wiele miesięcy temu przeczytałam w Legimi pierwszy tom. Przepadłam. Nigdy nie czytałam tak emocjonalnej powieści graficznej, tak głęboko dotykającej pewnych problemów. Nie wiem, jak Heartstopprer to robi, ale porusza momentami tak ciężkie tematy, jednocześnie nadal będąc bardzo komfortową historią.

A może wpadniesz po więcej recenzji na instagrama? Book_mosh_pit

Heartstopprer porusza we mnie takie struny, o których istnieniu czasem nie miałam nawet pojęcia

Nie sięgam często po literaturę młodzieżową, tym dziwniejsze, że pewnego zimnego poranka wiele miesięcy temu przeczytałam w Legimi pierwszy tom. Przepadłam. Nigdy nie czytałam tak emocjonalnej powieści graficznej, tak głęboko dotykającej pewnych problemów. Nie wiem, jak...

Nie rozumiem. Jak się nie ma nic do powiedzenia, to się nic nie mówi.

"Mama od tortur" to ujma dla całego true crime i reportażu.

Książka jest napakowana po brzegi kilkoma rzeczami, które stanowią o jej absolutnej porażce.

1. Rzeczy, których Gertrude dopuściła się na swojej podopiecznej są wystarczająco okrutne. Nie potrzebują napakowanych epitetami akapitów. Nie potrzebują sadystycznego grafomaństwa autora i jego powtarzalnych w strukturze opisów.

2. Autor tworzy historię złożoną ze słów innych osób, nie podając na podstawie czyich zeznań kreuje "opowieść"

3. Podawanie przemyśleń ofiary, którymi ta nigdy nie była w stanie się podzielić jest częstym zabiegiem w true crime. Tutaj Green używa jej jak jakiegoś obrzydliwego click baitu.

4. Nie ma strony reporterskiej. Nie ma niczego potwierdzającego wersję wydarzeń opisaną w książce. Green bierze cudzą tragedię i zbija na niej ogromny kapitał poprzez jak najmocniejsze opisanie tortur Sylvii.

Katastrofa.

Nie rozumiem. Jak się nie ma nic do powiedzenia, to się nic nie mówi.

"Mama od tortur" to ujma dla całego true crime i reportażu.

Książka jest napakowana po brzegi kilkoma rzeczami, które stanowią o jej absolutnej porażce.

1. Rzeczy, których Gertrude dopuściła się na swojej podopiecznej są wystarczająco okrutne. Nie potrzebują napakowanych epitetami akapitów. Nie...

Cały czas chciałam szczerze poznać fenomen Kinga i zobaczyć to, co tysiące fanów widzą w jego książkach. I znowu dostałam nudną, mało angażującą historię ze sztampowymi bohaterami i fabułą bez kręgosłupa.

Jest sobie Roland, umie w pif-paf, niby jest sprytny, ale jednak nie. Szuka jakiegoś typa i tytułowej Wieży. Nuda nuda nuda. Świat przedstawiony? Meh, wieje pustynią, jest sucho, jakieś tam demony, trochę magii. Inne postacie? Czy mogłabym poprosić kogoś ciekawego? Nie? Skończyli się? Och.

Przepraszam za tę gorycz, ale serio tak mnie wynudziła i poirytowała ta książka, że nie mogę napisać inaczej. Cóż, najwidoczniej King to absolutnie nie moje klimaty. Mówi się trudno i płynie się dalej 🐟

po więcej opinii zapraszam na instagrama: pani_johannes

Cały czas chciałam szczerze poznać fenomen Kinga i zobaczyć to, co tysiące fanów widzą w jego książkach. I znowu dostałam nudną, mało angażującą historię ze sztampowymi bohaterami i fabułą bez kręgosłupa.

Jest sobie Roland, umie w pif-paf, niby jest sprytny, ale jednak nie. Szuka jakiegoś typa i tytułowej Wieży. Nuda nuda nuda. Świat przedstawiony? Meh, wieje pustynią,...