Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wow!
"Ostatnia droga" to zdecydowanie najlepsza część cyklu z Anetą Nowak, a kto wie, czy nie całej tej neomilicyjnej sagi.
Jestem zaskoczony, bo wszystkie inne powieści Ćwirleja charakteryzowały się głównie obserwacjami obyczajowymi, świetnym humorem, ciekawymi dialogami, tak charakterystycznymi dla poznańskiej gwary. Wątki kryminalne nie były zbyt wyszukane i skomplikowane, a rozwiązanie zagadek było większości dziełem przypadków i absurdalnych zbiegów okoliczności.
Tym razem jednak autor napisał znakomity, trzymający w ogromnym napięciu sensacyjny kryminał, który czytało się z zapartym tchem. Być może sama kryminalna intryga nie była wyjątkowo finezyjna, ale z uwagi na niezwykle groźny i brutalny gang handlarzy żywym towarem takie niuanse schodziły na plan dalszy. W poprzednich powieściach główni bohaterowie wychodzili bez większego szwanku z potyczek z różnymi, mniej lub bardziej groźnymi przestępcami. Tu im się trochę oberwało, a niektórym nawet poważnie. I tym razem wreszcie rozwiązanie zagadki nie było dziełem absurdalnych zbiegów okoliczności, ale wyjątkowego zaangażowania wszystkich biorących udział w śledztwie. Oczywiście zabawnych sytuacji nie brakowało, ale tym razem nie były one dominujące...
Znakomita powieść, gorąco polecam!

Wow!
"Ostatnia droga" to zdecydowanie najlepsza część cyklu z Anetą Nowak, a kto wie, czy nie całej tej neomilicyjnej sagi.
Jestem zaskoczony, bo wszystkie inne powieści Ćwirleja charakteryzowały się głównie obserwacjami obyczajowymi, świetnym humorem, ciekawymi dialogami, tak ch...

Rozwiń

Zwiń

Wiele, wiele lat trzeba było czekać na kolejną powieść Terry'ego Hayesa - autora rewelacyjnego "Pielgrzyma". Od kilku lat "Rok szarańczy" był zapowiadany, co tylko podsycało ciekawość i zainteresowanie tych wszystkich, którzy czekali na kolejną powieść autora. I oto wreszcie ukazała się ta powieść...
Przejrzałem kilka opinii i ocen i muszę zauważyć spore rozczarowanie co niektórych czytelników. Widocznie spodziewali się czegoś zupełnie innego...
Mimo wielkiej objętości przeczytałem tę powieść w kilka dni, i muszę przyznać, że pochłonęła mnie całkowicie. To swoista odyseja niezłomnego agenta CIA Ridley'a Kane'a, który w iście Bondowskim stylu walczy z okrutnym złem. To sensacyjny thriller szpiegowski, który zawiera także sporą dawkę science fiction, co dla mnie było ogromnym zaskoczeniem.
Zresztą zaskoczeń w "Roku szarańczy" nie brakuje. Autor ma niezwykłą wyobraźnię i niesamowity dar pisania w sposób przykuwający uwagę.
Jednak "Rok szarańczy" z "Pielgrzymem" nie sposób porównać. To zupełnie inna powieść, choć samotnicze metody głównego bohatera są podobne. Być może dla niektórych podróże w czasie to zwykłe fantasmagorie, ale ja odebrałem to jako swoiste przesłanie. Na własnej skórze przekonujemy się, o klęskach nawiedzających ludzkość, ale czy można im zapobiec? Jesteśmy "jeźdźcami burzy", to my sami te klęski sprowadzamy przez swoją arogancję i zaniechania...
Mimo kontrowersyjnych ocen i takichże opinii, mnie powieść bardzo się spodobała. Lubię science fiction, więc ten element mi nie przeszkadzał, a całość przeczytałem z przyjemnością i ogromnym zainteresowaniem...

Wiele, wiele lat trzeba było czekać na kolejną powieść Terry'ego Hayesa - autora rewelacyjnego "Pielgrzyma". Od kilku lat "Rok szarańczy" był zapowiadany, co tylko podsycało ciekawość i zainteresowanie tych wszystkich, którzy czekali na kolejną powieść autora. I oto wre...

Rozwiń

Zwiń

Ależ ten Kościelny nabałaganił...
"Tranzyt" to pierwszy typowy political fiction tego autora. Napisał tę powieść w charakterystycznym dla siebie stylu. Mocno, dobitnie, wręcz brutalnie. Oczywiście to autor, który umie wzbudzić emocje, dlatego jego powieści są tak przejmujące.
Ale temat chyba go przerósł. Byłem zszokowany czytając o bezradności służb specjalnych w największych państwach Europy wobec hordy obdartusów z Bliskiego Wschodu. Panie Piotrze, to jest po prostu niemożliwe, by grupy muzułmańskich bojówkarzy opanowały nawet tak przesiąknięty islamskimi imigrantami kraj jak Francja. Zamieszki, samobójcze akty terroru - jak najbardziej. To przecież znamy doskonale z doniesień medialnych. Ale przecież po takich zamachach nawet Francja wie co robić, szuka terrorystów do upadłego i nie dopuszcza do kolejnych zamachów. Przynajmniej w najbliższym czasie. Do tego beznadziejna postawa rządów wobec zagrożenia. Arabusy rozpętują piekło, a ci się z nimi cackają jak z jajkiem.
Irytowały mnie płytkie opisy działania jednostek specjalnych, ich amatorszczyzna i beznadziejne zachowania. Rozumiem, że można zginąć podczas wykonywania misji, ale to, co pisał autor w "Tranzycie" jest po prostu nie do przyjęcia! Nawet w najbardziej upolitycznionych służbach!
Nie wiem, po co autor napisał t powieść. Ku przestrodze przed zalewem imigrantów z Bliskiego Wschodu? Przecież wiemy doskonale, że zdecydowana większość z nich to uchodźcy z terenów objętych działaniami wojennymi i różnymi innymi konfliktami. Wiemy doskonale, że wśród nich są radykalni islamiści, gotowi walczyć z niewiernymi. Ale wiemy też doskonale, że nikt nie puszcza ich samopas, by dokonywali zamachów. Jasne, że zagrożenie terroryzmem istnieje, ale to, że tak łatwo ISIS, Al-Kaida, czy jeszcze inne szemrane islamskie grupy mogą opanować pół Europy i wprowadzić kalifaty, czy jakieś inne poronione ustroje, to już olbrzymia przesada.
Nie mam pojęcia jak ocenić tę powieść. Z jednej strony wzbudza emocje i trzyma w napięciu, ale z drugiej to zwyczajny stek bzdur. Jakaś tragifarsa. Dlatego pozostawiam bez oceny...

Ależ ten Kościelny nabałaganił...
"Tranzyt" to pierwszy typowy political fiction tego autora. Napisał tę powieść w charakterystycznym dla siebie stylu. Mocno, dobitnie, wręcz brutalnie. Oczywiście to autor, który umie wzbudzić emocje, dlatego jego powieści są tak przejmujące.
Ale...

Rozwiń

Zwiń

Wow!
Ależ to była jazda! Przez piekło pierwszych dni wojny w Ukrainie dwoje młodych polskich agentów wywiadu zmuszonych jest do walki o przetrwanie, nie tylko przed wybuchami bomb i pocisków, ostrzałem karabinowym walczących wojsk na linii frontu, ale przede wszystkim przed psychopatycznym oficerem rosyjskiej Służby Wywiadu Zagranicznego Michaiłem Sawinem. To mściwy potwór, który zafundował naszym bohaterom prawdziwe piekło...
Powieść jest genialna! Aż trudno się było od niej oderwać. Niesamowita, pełna napięcia akcja pędząca na łeb na szyję w oszałamiającym tempie. Autor perfekcyjnie oddał emocje towarzyszące pierwszym dniom napaści Rosji na Ukrainę, a także przeżycia głównych bohaterów w samym centrum tego konfliktu. Ich gehenna zdawała się nie mieć końca, a czytając o ich przygodach, samemu cierpiało się katusze. Do tego polityczne tło wszystkich naszych służb specjalnych. Dowódcy z politycznego nadania, zdrajcy i zwyczajni idioci...
Oczywiście, zapewne autor tu i ówdzie przesadził z nieprawdopodobieństwem zdarzeń, ale wyszło to tylko na dobre dramaturgii tej powieści. Jestem zachwycony!
"Partnerzy. Początek", jak sugeruje drugi człon tytułu, to pierwsza odsłona niezwykłych przygód Basi Szymańskiej i jej partnera, Piotra Adamskiego (rewelacyjny duet!), i jak wyjaśnił autor w posłowiu, to nie jest jego pisarski debiut. Najpierw powstała "Dolina szpiegów" (równie wspaniała powieść), ale wydana została po "Partnerach". Z niecierpliwością będę więc oczekiwał kolejnego tomu tej brawurowej powieści, a także każdej innej tego autora.
Polecam gorąco!

Wow!
Ależ to była jazda! Przez piekło pierwszych dni wojny w Ukrainie dwoje młodych polskich agentów wywiadu zmuszonych jest do walki o przetrwanie, nie tylko przed wybuchami bomb i pocisków, ostrzałem karabinowym walczących wojsk na linii frontu, ale przede wszystkim przed psychopatycznym...

Rozwiń

Zwiń

Przeczytałem ostatnio kilka powieści Clive'a Cusslera, ale seria z Dirkiem Pittem jakoś mnie omijała. Tymczasem okazuje się, że jest równie świetna, jak nie lepsza, od pozostałych.
"Diabelskie morze" to pełna przygód sensacyjna powieść z Dirkiem Pittem i Alem Giordino w roli głównej. W równoległym wątku w głównych rolach występują dzieci Dirka Pitta - Dirk jr. i Summer. Muszę przyznać, że obydwa wątki okazały się pasjonujące. Pełne przygód i desperackich wyzwań, które czytało się z ogromnym zainteresowaniem. Pewnie, że mnóstwo w tym przesady, ale takie już są powieści Clive'a Cusslera i wszyscy jego wielbiciele wiedzą o tym doskonale. Autor wraz ze swym synem Dirkiem, współautorom tej powieści, jak zwykle wykazali się ogromną wiedzą techniczną, sprawiając, że opowiadane przez nich historie mają wiele realistycznych cech.
Mnie powieść bardzo się podobała, była wciągająca i przeczytałem ją błyskawicznie. Świetne tempo i pasjonująca akcja. Jedyne, co mnie raziło, to spora ilość błędów i literówek. Ale wydawnictwo Amber od dawna się tym nie przejmuje, więc nie ma sensu z tym walczyć...
Polecam gorąco wszystkim fanom przygody!

Przeczytałem ostatnio kilka powieści Clive'a Cusslera, ale seria z Dirkiem Pittem jakoś mnie omijała. Tymczasem okazuje się, że jest równie świetna, jak nie lepsza, od pozostałych.
"Diabelskie morze" to pełna przygód sensacyjna powieść z Dirkiem Pittem i Alem Giordino w roli głów...

Rozwiń

Zwiń

"Fabryka szpiegów" wbrew tytułowi nie jest powieścią szpiegowską. To raczej kryminalny thriller, gdzie śledztwo w sprawie tajnej szkoły rosyjskich nielegałów pod Wolsztynem prowadzi dziennikarz, Rafał Terlecki. To wielowątkowa powieść, w którym historia przeplata się z teraźniejszością. Autor wykazał się znakomitym kunsztem, odpowiednio dawkując informacje i łącząc poszczególne wątki w całość.
Trudno określić, na ile prawdziwe są informacje o tajnej szkole nielegałów pod Wolsztynem, ale nie ulega wątpliwości, że takie szkoły istniały. Od dziecka szkoliły przyszłych agentów, poprzez staranną selekcję wybierając najzdolniejsze jednostki. Później wysyłano takich osobników w świat, by niczym komputerowe wirusy penetrowały nie tylko służby wywiadowcze innych państw, ale też laboratoria naukowe i przełomowe odkrycia w nauce i medycynie. To była doskonale zorganizowana maszyneria, która działała od końca II wojny światowej, aż do upadku ZSRR. Ale zapewne część z tych wyhodowanych agentów działa do dzisiaj, czyniąc niepowetowane szkody w państwach, w których działają. Na chwałę Putina oczywiście...
Powieść jest rewelacyjna. Od początku przykuwa uwagę i świetnie się ją czyta. Od połowy mniej więcej trzyma w napięciu niczym rasowy thriller. Moja ocena byłaby jeszcze wyższa, ale to cudowne ocalenie... Zakończenie też wydaje mi się trochę zbyt rozwlekłe i nie do końca jednoznacznie dopowiedziane. Z drugiej strony jednak rosyjskie służby wiedzą doskonale, jak po sobie sprzątać. Są w tym mistrzami!
Gorąco polecam!

"Fabryka szpiegów" wbrew tytułowi nie jest powieścią szpiegowską. To raczej kryminalny thriller, gdzie śledztwo w sprawie tajnej szkoły rosyjskich nielegałów pod Wolsztynem prowadzi dziennikarz, Rafał Terlecki. To wielowątkowa powieść, w którym historia przeplata się z teraźniejs...

Rozwiń

Zwiń

Lubię Ryszarda Ćwirleja, ale seria z Marcinem Engelem zaczyna mnie coraz bardziej denerwować. Rozumiem intencje, dobry humor i zwariowane komedie, ale takiego steku bzdur, jak w "Rajskim zakątku" dawno nie czytałem. Owszem, z początku było to zabawne, ale tym razem pan Ryszard nieco przesadził z głupotą i naiwnością bohaterów tej powieści...
Żaden z bohaterów, no może poza Kamą, która jako jedyna potrafiła w miarę logicznie myśleć i się zachowywać, nie wzbudził mojej sympatii. Takie małe stadko kretynów. Jak w "Gangu Olsena" tylko jeszcze bardziej przesadnie...
Babcia Matylda tym razem też wypadła blado, a jej koleżanka z pokoju w uzdrowisku, pani Alina, to jakaś tragifarsa. Cierpiąca na starczą demencję i zaniki pamięci jedzie sobie samotnie do sanatorium kilkaset km od domu? Słabe to było.
Nie chce mi się dalej rozpisywać, od pewnego momentu powieść przestała mnie śmieszyć. O co chodziło w tym klasztornym interesie było wiadomo w zasadzie od początku. Sprawców też szybko można było się domyślić. I choć głównymi atutami powieści Ćwirleja nie są wątki kryminalne, a obyczajowe obserwacje i świetne dialogi, to tym razem nie wypadło to przekonująco, niestety.
Bardzo, bardzo przeciętnie...

Lubię Ryszarda Ćwirleja, ale seria z Marcinem Engelem zaczyna mnie coraz bardziej denerwować. Rozumiem intencje, dobry humor i zwariowane komedie, ale takiego steku bzdur, jak w "Rajskim zakątku" dawno nie czytałem. Owszem, z początku było to zabawne, ale tym razem pan Ryszard ni...

Rozwiń

Zwiń

Mieczysław Gorzka chcąc uwolnić się od schematu tylko jednego bohatera, napisał kilka innych powieści bez tej kultowej postaci. Ale trzeba przyznać, że niektórym daleko było do Cieni przeszłości i Wściekłych psów.
W "Nie Anioł" komisarz (teraz już nadkomisarz) Zakrzewski powraca i to całkiem w dobrym stylu. Kryminalna zagadka, którą miał do rozwiązania, była niezwykle trudna i skomplikowana. Ale tak jest zawsze, kiedy sprawcą zbrodni jest szaleniec, inteligentny psychopata, którego postępowanie jest nieprzewidywalne i wymykające się wszelkim standardom logicznego myślenia. Choć Zakrzewski jest tu pierwszoplanową postacią, dla mnie na równi z nim jest jego partnerka z wydziału, Karina Buczko. Wreszcie autor dał jej się wykazać i muszę przyznać, że zrobił to spektakularnie, a jej metody śledcze bardziej do mnie przemawiają, niż indywidualne "popisy" Zakrzewskiego. Do tego całkiem obiecująca postać Nowego - to niewątpliwe plusy tej powieści.
"Nie Anioł" to bardzo dobra powieść kryminalna i choć nie jest to thriller, który trzymałby w napięciu przez cały czas, to jednak była wciągająca i czytało się ją bardzo dobrze. Polecam gorąco!

Mieczysław Gorzka chcąc uwolnić się od schematu tylko jednego bohatera, napisał kilka innych powieści bez tej kultowej postaci. Ale trzeba przyznać, że niektórym daleko było do Cieni przeszłości i Wściekłych psów.
W "Nie Anioł" komisarz (teraz już nadkomisarz) Zakrzewski powraca ...

Rozwiń

Zwiń

W kolejnym tomie Orłów Imperium nastąpiły spore zmiany. Do "cywila" odszedł Macro, wierny przyjaciel Katona, który teraz musi radzić sobie sam. A kolejne zadanie, które otrzymał, było tak samo potwornie niebezpieczne, jak wszystkie inne, w których brali udział we dwoje, wzajemnie osłaniając sobie tyłki.
Tym razem Katon musiał udać się na Sardynię, by zaprowadzić porządek z bandami Brygantów, którzy nie mieli zamiaru podporządkowywać się rzymskiemu prawu. Do tego szerząca się zaraza i sercowe rozterki Katona...
Cóż tu dużo pisać, powieść równie znakomita, jak wszystkie poprzednie. Obfituje w mnóstwo niebezpiecznych przygód i realistycznych walk. Ogromną zaletą tego cyklu jest to, że autor w kolejnych tomach funduje nam wycieczki do różnych prowincji rzymskiego Imperium, a to jak doskonale wiemy, było bardzo rozległe. A im dalej od Rzymu, tym większe bezhołowie. Zarówno wśród miejscowej ludności, jak też strzegących prawa i porządku rzymskich żołnierzy. Prefekci prowincji bardziej dbali o własne interesy, niż interesy Cesarstwa. Tak samo było na Sardynii...
Przyznam, że trochę trudno jest przyzwyczaić się, że nie ma już centuriona Macro u boku Katona podczas niebezpiecznych misji, potyczek i eskapad. Ale coś mi się zdaje, że Macro jeszcze wróci, w takiej czy innej roli. Więc z niecierpliwością będę czekał na kolejny tom tego znakomitego cyklu.
Polecam gorąco!

W kolejnym tomie Orłów Imperium nastąpiły spore zmiany. Do "cywila" odszedł Macro, wierny przyjaciel Katona, który teraz musi radzić sobie sam. A kolejne zadanie, które otrzymał, było tak samo potwornie niebezpieczne, jak wszystkie inne, w których brali udział we dwoje, wzajemnie...

Rozwiń

Zwiń