Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przed rozpoczęciem tej trylogii po wszystkich opiniach, jakie widziałam, miałam co do niej bardzo duże oczekiwania… a później zderzyłam się z rzeczywistością. Ten tom to moje osobiste piekło, które podczas czytania całkowicie mnie pochłaniało. Nigdy, ale to NIGDY nie byłam tak poirytowana podczas czytania, bo tak naprawdę nie ma tutaj rzeczy, która by mnie nie irytowała. Mnogość i długość opisów w tej książce była wręcz zabójcza, i to do tego stopnia, że przy każdym opisie myślałam, że gorzej już nie będzie, a później okazywało się, że jednak rzeczywiście będzie. Ale nic mnie nigdy w życiu nie wyprowadzało tak z równowagi jak sam Nathaniel, w momencie jak on tylko się pojawiał to ja już byłam u kresu wytrzymałości, a jak tylko otwierał usta, to miałam ochotę walić głową w ścianę, byleby, tylko nie czytać scen z nim związanych, ten bohater wyciągnął ze mnie takie pokłady niechęci, o jakich do tej pory nie miałam pojęcia. I tak naprawdę jedyny plus całej tej historii to to, że momentami dało się to czytać bez załamania nerwowego. I gdyby nie to, że mam prawie całą trylogię już u siebie w domu to po tym, jak ten tom się kończy, to na pewno nie ruszyłabym już z żadnym kolejnym.