Doktor Anna

Początek trochę mnie nudził i na jakiś czas odłożyłam książkę ale później mega wciągnęła mnie historia Anny. Trochę przeszkadzały mi jednak wtracone rozdziały o Darwinie, Pasteurze i innych. Były owszem ciekawe historycznie ale ja umiescilabym je na początku książki by nie przerywać losów Anny

Początek trochę mnie nudził i na jakiś czas odłożyłam książkę ale później mega wciągnęła mnie historia Anny. Trochę przeszkadzały mi jednak wtracone rozdziały o Darwinie, Pasteurze i innych. Były owszem ciekawe historycznie ale ja umiescilabym je na początku książki by nie przerywać losów Anny

Druga część z serii ,,Uczniowie Hipokratesa". W moim mniemaniu jest dużo lepsza od pierwszej. W tym tomie poznajemy Annę Tomaszewicz, która musiała przejść długą drogę, aby spełnić swoje marzenie i leczyć ludzi. Czasy zaborów. Rosjanie nie uznają kobiet lekarzy. Nasza bohaterka do skutku próbuje przekonać towarzystwo medyczne i władze carskie, że też umie leczyć. Podoba mi się. To historia idealistki, która ma te odwagę wspinać się po drabinie własnych marzeń. Nieugięta, uparta z własnym etosem pracy. Jak nie pasuje, to wynocha!
Przy okazji poznajemy za sprawą pani Ałbeny sylwetki znanych ludzi, którzy rozwinęli medycynę. Jak Roentgen, Pasteur czy Lister.

Dodatkowo wzmianka o moich ulubionych pisarzach. Sienkiewicz, Prus miło czytać książkę, gdzie oni żyją i są bohaterami tej historii. Nawet gdy nie odgrywają znaczącej roli.

Jeszcze Anna, dobra doktorka. Szanuje wszystkich ludzi, dla niej służka Kasia jest równie dobra, jak przyjaciółka Grażyna, córka doktora Bogumiła. Nie ważne przecież hierarchie, pozycje społeczne, ale to jaki jesteś z serca.
Mówi przysłowie, możesz mieć pieniądze, możesz mieć uznanie, lecz jeśli nie masz dobrego serca, jesteś bezwartościowy. Coś w tym jest. Historia Anny i Kasi jest tego świetnym przykładem.

Jakie to dziwne, że jeszcze nie tak dawno kobiety musiały walczyć o równouprawnienie... Już sama deklaracja praw człowieka powinna te podziały sprzątnąć.

Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak przeczytać ostatni tom.

Druga część z serii ,,Uczniowie Hipokratesa". W moim mniemaniu jest dużo lepsza od pierwszej. W tym tomie poznajemy Annę Tomaszewicz, która musiała przejść długą drogę, aby spełnić swoje marzenie i leczyć ludzi. Czasy zaborów. Rosjanie nie uznają kobiet lekarzy. Nasza bohaterka do skutku próbuje przekonać towarzystwo medyczne i władze carskie, że też umie leczyć. Podoba mi...

Trylogia "Uczniowie Hippokratesa" Ałbeny Grabowskiej to godna podziwu kompilacja sfabularyzowanych opowieści o ludziach zasłużonych dla nauki. Dzięki "Uczniom..." jeszcze lepiej pojęłam i przyswoiłam historię medycyny, którą do tej pory zgłębiałam wyłącznie z publikacji popularnonaukowych. A co najważniejsze, dzięki trylogii umiejscowiłam na osi czasu krok po kroku znamienne pionierskie odkrycia w świecie biologii, chemii i medycyny!

Ałbena Grabowska, specjalista neurolog z doktoratem z epileptologii ma niesłychany dar snucia historii. Robi to fachowo, z wprawą i maestrią, mając szczególnie na uwadze fakty oraz wnikliwie trzymając się realiów panujących od lat 50. XIX wieku.

Misją trylogii "Uczniowie Hippokratesa" jest przybliżenie czytelnikowi historii lekarzy i lekarek. Pisarka gruntownie przedstawia m.in. trudne początki aseptyki czy znieczulenia, niechęć nobliwej kadry medycznej opornej wszelkim reformom oraz inne trudności, przed jakimi stawali polscy pionierzy medycyny, którzy spotykali się z ostracyzmem otoczenia, byli wyśmiewani i nie traktowani poważnie. Udowodnić swoją wartość mogli tylko poprzez niezłomność, upór, poświęcenie i ciężką pracę. Ałbena pokazuje nierówności płci, walkę kobiet o równouprawnienie oraz utrudnianie kobietom możliwości studiowania i wykonywania zawodu lekarza zarezerwowanego wówczas wyłącznie dla mężczyzn. Dobitnie przedstawia nierówności społeczne, konserwatyzm, utarte konwenanse klasowe oraz polskie realia pod zaborami.

Bohaterem głównym każdej części trylogii jest inna postać. W pierwszej jest nim doktor Bogumił, a lata fabuły przypadają na okres 2 połowy XIX wieku. W drugiej części charyzmatyczną główną bohaterką jest doktor Anna (Anna Tomaszewicz-Dobrska pierwsza dyplomowana polska lekarka, mentorka wszystkich ginekologów),a okres opowieści to koniec 70. XIX wieku. Ostatnia część przypada na okres II wojny światowej, a pierwsze skrzypce gra doktor Zosia.
Na uznanie zasługuje fakt, że opowieści przytoczone w książkach pisarka przeplata prawdziwymi historiami lekarzy, biologów oraz chemików, którzy mieli przełomowy wpływ na dzieje medycyny, m.in. Charles Darwin, Florence Nightingale, Louis Pasteur, Joseph Lister, Wilhelm Rontgen, Zygmunt Freund, Alois, Alzheimer, Kazimierz Funk czy Horace Wells. Dzięki temu można w pełni zrozumieć, z czym borykała się medycyna lat 1850-1945 oraz jak przełomowych odkryć dokonywali ówcześni lekarze klinicyści oraz naukowcy zdobywający wiedzę patrząc w okular mikroskopu bądź obserwując szalkę laboratoryjną.
Tym właśnie gigantom - "bękartom Hippokratesa" zawdzięczamy obecny poziom wiedzy medycznej.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Trylogia "Uczniowie Hippokratesa" Ałbeny Grabowskiej to godna podziwu kompilacja sfabularyzowanych opowieści o ludziach zasłużonych dla nauki. Dzięki "Uczniom..." jeszcze lepiej pojęłam i przyswoiłam historię medycyny, którą do tej pory zgłębiałam wyłącznie z publikacji popularnonaukowych. A co najważniejsze, dzięki trylogii umiejscowiłam na osi czasu krok po kroku...

Historia i medycyna, nie podejrzewałem, że aż tak mnie wciągnie!

Historia i medycyna, nie podejrzewałem, że aż tak mnie wciągnie!

Powiem tak: spodziewałam się pozycji w tonie mocno historycznym, a dostałam fabułę z historią i ... naprawdę mi się spodobała.
Świetnie skrojona postać głównej bohaterki.
Lubię ludzi, którzy wiedzą czego chcą i nie uciekają przed przeciwnościami, tylko je pokonują.
Cenię też zasady-człowiek z zasadami, kręgosłupem moralnym, to dla mnie KTOŚ.
Podziwiam pionierów-bez nich nie ma rozwoju.
Wszystkie te cechy ma doktor Anna i dlatego ją polubiłam.

Plusem opowieści są "wstawki" o innych wielkich osobach, których działalność i pasja przyczyniły się do rozwoju medycyny. Choć tutaj ze smutkiem odnotowałam, że Darwina zna każdy, a o Annie Tomaszewicz (główna bohaterka) słyszeli nieliczni...

W tej książce warto zwrócić uwagę na podejście rosyjskiego zaborcy do Polaków. Solą w oku dla niego jest wykształcenie, nauka, inicjatywa, rozwój... Doskonale widać to na przykładzie doktor Anny, ale nie tylko. No cóż-jak to się mówi? Głupim narodem łatwiej rządzić...

Powiem tak: spodziewałam się pozycji w tonie mocno historycznym, a dostałam fabułę z historią i ... naprawdę mi się spodobała.
Świetnie skrojona postać głównej bohaterki.
Lubię ludzi, którzy wiedzą czego chcą i nie uciekają przed przeciwnościami, tylko je pokonują.
Cenię też zasady-człowiek z zasadami, kręgosłupem moralnym, to dla mnie KTOŚ.
Podziwiam pionierów-bez nich...

DNF 35%

DNF 35%

Świetnie opowiedziana historia pionierki polskiej medycyny, która zrezygnowała z ambicji i badań naukowych, by prowadzić praktykę lekarską. Zanim do tego doszło, leczyła żony z haremu sułtana. Z tamtego okresu nie zostawiła żadnych notatek, więc autorka musiała nieco puścić wodze fantazji, by przybliżyć czytelniczkom kulisy pracy Anny Tomaszewicz. Wyszło zgrabnie i ciekawie, z wątkiem feministycznym przewijającym się przez całą powieść - kobieca solidarność i wsparcie, pomoc i dyskrecja, kiedy trzeba. Z czasem powieść zaczęła mnie irytować. Może dlatego że po połowie historia mocno przyspiesza i są kilkuletnie skoki chronologiczne. Nie zmienia to faktu, że książka była bardzo potrzebna, wzbogaca wiedzę i wzmacnia narodową dumę z wybitnych dokonań córek naszego narodu :)

Świetnie opowiedziana historia pionierki polskiej medycyny, która zrezygnowała z ambicji i badań naukowych, by prowadzić praktykę lekarską. Zanim do tego doszło, leczyła żony z haremu sułtana. Z tamtego okresu nie zostawiła żadnych notatek, więc autorka musiała nieco puścić wodze fantazji, by przybliżyć czytelniczkom kulisy pracy Anny Tomaszewicz. Wyszło zgrabnie i...

Druga część sagi medycznej . Świetne pożenienie faktów historycznych z beletrystyką. Z całą pewnością sięgnę po tom trzeci .

Druga część sagi medycznej . Świetne pożenienie faktów historycznych z beletrystyką. Z całą pewnością sięgnę po tom trzeci .

Lubicie powieści, które są oparte na faktach i opowiadają o życiu autentycznych osób?
Muszę przyznać, że ja akurat bardzo i zawsze podziwiam ogrom pracy, jaką autor musi włożyć w napisanie takiej powieści. W „Doktor Annie” Ałbena Grabowska przybliża nam postać Anny Tomaszewicz- pierwszej dyplomowanej lekarki praktykującej na ziemiach polskich. Jej historia jest niezwykle interesująca. Po ukończeniu studiów w Zurychu bohaterka ma problem z rozpoczęciem praktyki w Warszawie, a wszystko ze względu na jej płeć. Anna musi walczyć z uprzedzeniami, z oporem innych przed wprowadzanymi przez nią zasadami higieny oraz z zabobonami, które wciąż mają się dobrze i to nie tylko w najniższych warstwach społecznych.
Autorka dodatkowo wplotła w swoją powieść historie osób, które miały znaczący wpływ na rozwój medycyny. Jest to zabieg bardzo ciekawy i muszę przyznać, że te opowiadania przypadły mi do gustu. Stanowiły one wspaniałe tło dla głównego wątku, choć przy większości z nich czułam pewien niedosyt.
Książka jest drugim tomem cyklu Uczniowie Hippokratesa i z przyjemnością sięgnę po pozostałe! Co do kolejności czytania, to pewnie lepiej byłoby zacząć od części pierwszej, ale w żaden sposób nie przeszkadzało mi to w odbiorze książki.
Myślę, że „Doktor Anna” będzie idealnym wyborem dla miłośników powieści historycznych, pasjonatów medycyny oraz…feministek. Gorąco zachęcam do przeczytania!

Lubicie powieści, które są oparte na faktach i opowiadają o życiu autentycznych osób?
Muszę przyznać, że ja akurat bardzo i zawsze podziwiam ogrom pracy, jaką autor musi włożyć w napisanie takiej powieści. W „Doktor Annie” Ałbena Grabowska przybliża nam postać Anny Tomaszewicz- pierwszej dyplomowanej lekarki praktykującej na ziemiach polskich. Jej historia jest niezwykle...

Bardzo podobał mi się „Doktor Bogumił” i z przyjemnością donoszę, że „Doktor Anna” w niczym poprzedniemu tomowi nie ustępuje. Przy czym od razu dodam, że wcale nie trzeba znać historii Bogumiła, choć występuje on nawet w kolejnym epizodzie, to powieści napisane są tak, że można czytać je w dowolnej kolejności.

„Doktor Anna” opowiada o lekarce, która pragnie praktykować medycynę w czasach, gdy kobiet lekarzy po prostu nie ma. Na zachodzie dopiero szlak jest przecierany i Anna niejeden wysiłek będzie musiała podjąć, by cel swój osiągnąć. Anna Tomaszewicz-Dobrska jest tak w ogóle postacią historyczną, więc mamy tu super bonus - powieść historyczna poza scenerią przedstawia postać, o której nigdy nie słyszałem, a o której słyszeć powinniśmy wszyscy: pierwszej kobiecie z dyplomem lekarskim na ziemiach polskich w historii.

Jest zatem powieść o medycynie, ale i o emancypacji, w tle spotkamy i Sienkiewicza, i Prusa, i Orzeszkową czy Dąbrowską… A ponadto również masę innych ciekawych informacji, chociażby o tym jak wygląda harem sułtana w XIX wieku, doktor Anna staje bowiem przed koniecznością leczenia jego żon.

Świetna powieść, nie tylko dla fanów dobrych historii czy powieści historycznych. Za mało się mówi o Polkach, które torowały drogę kobietom do zdobywania najróżniejszych stanowisk, przecierały szlaki by dziś możliwość praktykowania przeróżnych profesji była tak oczywista dla obu płci. A droga do pełnego równouprawnienia daleka, promujmy więc tym bardziej prawdziwe bohaterki.

Bardzo podobał mi się „Doktor Bogumił” i z przyjemnością donoszę, że „Doktor Anna” w niczym poprzedniemu tomowi nie ustępuje. Przy czym od razu dodam, że wcale nie trzeba znać historii Bogumiła, choć występuje on nawet w kolejnym epizodzie, to powieści napisane są tak, że można czytać je w dowolnej kolejności.

„Doktor Anna” opowiada o lekarce, która pragnie praktykować...