Zbroja światła

Słyszałem wiele dobrego o książkach Ken'a Folleta oraz w szerszym kontekście o powieści historycznej. To jednak moje pierwsze podejście do tego gatunku. I już wiem, że nie ostatnie📚😉

Dlaczego ten tytuł? W pewnym stopniu to zasługa Iga Świątek 🤣 Serio, zobaczyłem u naszej mistrzyni ten tytuł i przypomniało mi to o istnieniu książek Folleta, którego po prostu kojarzyłem. Potem sprawdziłem, że Zbroja Światła jest czymś pomiędzy serią Filary Ziemi a serią Upadek Gigantów. A nie chciałem porywać się od razu na którąś z trylogii📚

Mamy więc wielowątkowa opowieść o mieście Kingsbridge, tym razem osadzoną na przełomie XVIII i XIX wieku, w czasach wojen napoleońskich i przemian rozpoczynających rewolucję przemysłową. Fikcyjne postaci czy miejsca są doskonale osadzone w realiach i klimacie tego czasu. Widać, że autor przykłada ogromną wagę do tego, by jak najwierniej pokazać świat, realia, postawy i sposób myślenia ludzi w opisywanym okresie.

To opowieść o sukiennikach, czyli branży od której obok kopalni, rozpoczęła się rewolucja przemysłowa. To również historia stosunków społecznych w okresie ich przemian. Pierwsze związki zawodowe, kapitalizm i związane z nim bogactwo i bieda, emancypacja kobiet, prawa wyborcze, trudne początki przemysłu opartego na pracy maszyn zamiast ludzi czy stosunki religijne w Anglii - to zagadnienia wplecione w fabułę książki.

Ponadto realia wojny, która burzy porządki a w sytuacji pola bitwy zrównuje ze sobą ludzi. Miłość, śmierć, sprawiedliwość i jej brak, dobrzy i źli ludzie.
Autor stworzył opowieść kompleksową, która uczy nas wiele o historii ale też o ludziach i ich postawach.
Dla mnie bardzo dobra opowieść. Chcę więcej, dlatego powieść historyczna innych autorów zagości u mnie nie raz

Słyszałem wiele dobrego o książkach Ken'a Folleta oraz w szerszym kontekście o powieści historycznej. To jednak moje pierwsze podejście do tego gatunku. I już wiem, że nie ostatnie📚😉

Dlaczego ten tytuł? W pewnym stopniu to zasługa Iga Świątek 🤣 Serio, zobaczyłem u naszej mistrzyni ten tytuł i przypomniało mi to o istnieniu książek Folleta, którego po prostu kojarzyłem....

Pełna recenzja tutaj -> https://rysava-czyta.blogspot.com/2024/05/recenzja-17-zbroja-swiata-ken-follett.html zapraszam!

W tym tomie – ostatnim w całym cyklu – Follet zabiera nas w przełom wieku XVIII i XIX. Kingsbridge i jego mieszkańcy mierzą się z blaskami oraz cieniami tzw. Drugiej rewolucji przemysłowej, która tylko dla niewielkiej części z nich jawi się jako coś pozytywnego. Robotnicy zaczynają głośno domagać się swoich praw, co nieszczególnie podoba się potężnym przedsiębiorcom, z radnym Hornbeam na czele.

W drugiej części książki wraz z dzielnymi żołnierzami z miasta przenosimy się do Francji. Tam jesteśmy świadkami walk i potyczek brutalnej wojny, którą Anglia toczy z armią Napoleona. Jest krwawo i przerażająco, ale to też moment, w którym bohaterowie mogą odpokutować dawne grzechy i udowodnić swoją odwagę.

Niestety, ta powieść to kolejny twór Folletta, który niczym nie odstaje od poprzednika. Zmienia się sceneria i imiona, ale to ciągle jeden i ten sam kotlet, którego autor odgrzewa od lat, nie serwując czytelnikom niczego odświeżającego. Dodajmy do tego słabo wykreowanych bohaterów i mamy przepis na…porażkę.

Nie mogę dać Follettowi jednej gwiazdki, bo wciąż wartym docenienia jest jego praca wykonywana przy researchu, poza tym autor ten potrafi pisać. Szkoda tylko, że wciąż pisze jedną i tę samą opowieść.

Specjalna gwiazdka honorowa za postać Sal Clitheroe, którą KOCHAM całym serduszkiem i która ratuje dla mnie tę książkę w wielu momentach.

Pełna recenzja tutaj -> https://rysava-czyta.blogspot.com/2024/05/recenzja-17-zbroja-swiata-ken-follett.html zapraszam!

W tym tomie – ostatnim w całym cyklu – Follet zabiera nas w przełom wieku XVIII i XIX. Kingsbridge i jego mieszkańcy mierzą się z blaskami oraz cieniami tzw. Drugiej rewolucji przemysłowej, która tylko dla niewielkiej części z nich jawi się jako coś...

Jestem bardzo zadowolona, że udało mi się skończyć tę książkę. Lubię bohaterów książki i ich troski, lubię te dobre, szczęśliwe zakończenia u Folletta. Podoba mi się, że autor porzuca wątki, żeby iść dalej w historii. Ale świetnie te porzucone wątki potrafi podsumować po latach w kilku zdaniach. W ten sposób czuję, że historia jest pełniejsza, że nic mnie nie ominęło w życiu bohaterów i wiem, jak potoczyły się ich losy.

Jestem bardzo zadowolona, że udało mi się skończyć tę książkę. Lubię bohaterów książki i ich troski, lubię te dobre, szczęśliwe zakończenia u Folletta. Podoba mi się, że autor porzuca wątki, żeby iść dalej w historii. Ale świetnie te porzucone wątki potrafi podsumować po latach w kilku zdaniach. W ten sposób czuję, że historia jest pełniejsza, że nic mnie nie ominęło w...

W ostatnim tomie dotyczącym historii miasteczka Kingsbridge akcja rozgrywa się pod koniec XVIII wieku, w czasach trwania rewolucji przemysłowej. Osoby rządzące Wielką Brytanią chcą z niej uczynić potęgę handlową. Europa natomiast jest w stanie wojny dzięki aktywności Napoleona Bonaparte. Uprzemysłowienie i wprowadzenie do procesów produkcyjnych pierwszych maszyn parowych rzeczywiście rewolucjonizuje system pracy i życie społeczne. Włókniarze, bo to ich gównie dotyczy ten temat, są zdani na samych siebie. Przędzarka Sal, tkacze David i Kit dzielnie walczą o przyszłość kolejnych pokoleń. O to, by nie były tyranizowane, ani uciskane. Każdy z nich zwyczajnie pragnie sprawiedliwości. Buntują się, pragną wolności słowa i dostatniego życia dla swych rodzin. Między innymi z takimi właśnie problemami borykają się tym razem bohaterowie powieści Folletta.

Lektura jest intrygująca, z wartką akcja, klimatyczna, z ciekawymi postaciami i bardzo szczegółowo, jak zwykle zresztą, zarysowanym tłem historycznym. Bardzo dobra powieść. Szkoda, że ostatnia… Polecam.

W ostatnim tomie dotyczącym historii miasteczka Kingsbridge akcja rozgrywa się pod koniec XVIII wieku, w czasach trwania rewolucji przemysłowej. Osoby rządzące Wielką Brytanią chcą z niej uczynić potęgę handlową. Europa natomiast jest w stanie wojny dzięki aktywności Napoleona Bonaparte. Uprzemysłowienie i wprowadzenie do procesów produkcyjnych pierwszych maszyn parowych...

Mimo tego, że cała seria Filarów Ziemi jest na jedno kopyto pisana przez co z części na część było coraz bardziej monotonne, a ta czyli czwarta część jest najbardziej monotonna i najmniej charakterystyczna, to mimo wszystko chiałem jej bronić, bo ogólnie nie żałuję czytania historii Kingsbridge, jednak przez ten męski, homoseksualny wątek miłosny, który czytałem z obrzydzeniem moja ocenia całości drastycznie spadła.

Mimo tego, że cała seria Filarów Ziemi jest na jedno kopyto pisana przez co z części na część było coraz bardziej monotonne, a ta czyli czwarta część jest najbardziej monotonna i najmniej charakterystyczna, to mimo wszystko chiałem jej bronić, bo ogólnie nie żałuję czytania historii Kingsbridge, jednak przez ten męski, homoseksualny wątek miłosny, który czytałem z...

Książka dobra, ale chyba najsłabsza z serii. A może dlatego, że niczym nie zaskakuje. Bohaterowie jacyś tacy płascy. Choć to pewnie bardzo niepoprawne politycznie to jednak uważam, że wątki homoseksualne wciśnięte trochę na siłę (jak w produkcjach netflixa) - tak jakby parytet hetero i homo musiał się zgadzać

Książka dobra, ale chyba najsłabsza z serii. A może dlatego, że niczym nie zaskakuje. Bohaterowie jacyś tacy płascy. Choć to pewnie bardzo niepoprawne politycznie to jednak uważam, że wątki homoseksualne wciśnięte trochę na siłę (jak w produkcjach netflixa) - tak jakby parytet hetero i homo musiał się zgadzać

Ulubiona seria.

Ulubiona seria.

Uwielbiam książki Kena Folletta, nigdy mnie wcześniej nie zawodził. Niestety tym razem przeżyłam rozczarowanie. Miałam wrażenie, jakbym czytała suche wypracowanie. Nie czułam też żadnej więzi z bohaterami. Pod koniec książki byłam już znudzona i czytałam bardziej z przymusu niż z chęci.

Uwielbiam książki Kena Folletta, nigdy mnie wcześniej nie zawodził. Niestety tym razem przeżyłam rozczarowanie. Miałam wrażenie, jakbym czytała suche wypracowanie. Nie czułam też żadnej więzi z bohaterami. Pod koniec książki byłam już znudzona i czytałam bardziej z przymusu niż z chęci.

Jako oddana i wierna czytelniczka Folletta dałam 8 ale nie wiem, czy ta książka jest aż tak dobra w rzeczywistości. To kolejna, bardzo podobna do poprzednich, powieść Folletta. Jeśli ktoś lubi ten styl czyli wielowątkowość, mnogość ciekawych nieliniowych bohaterów i wątki o sprawiedliwości społecznej to na pewno się nie zawiedzie. Nie jest to jednak jakaś pozycja, która szczególnie odznacza się w twórczości pisarza. Dla lubiących ten styl tak ale nie oznaczyłabym tego jako pozycja obowiązkowa.

Jako oddana i wierna czytelniczka Folletta dałam 8 ale nie wiem, czy ta książka jest aż tak dobra w rzeczywistości. To kolejna, bardzo podobna do poprzednich, powieść Folletta. Jeśli ktoś lubi ten styl czyli wielowątkowość, mnogość ciekawych nieliniowych bohaterów i wątki o sprawiedliwości społecznej to na pewno się nie zawiedzie. Nie jest to jednak jakaś pozycja, która...

Heh, kolejny tom cyklu o Kingsbridge jest jak czwarty sezon solidnego serialu. Z grubsza wiadomo, co się wydarzy, styl jest już dobrze znany, rozwiązania fabularne też, postaci niby nowe, ale zdają się bardzo znajome, a mimo to siadamy z kubłem popcornu i zasuwamy do czwartej nad ranem, bo produkcja jest wykonana z rozmachem, pełna wybornych plenerów, żywych dialogów, olśniewających kolorów i przygód, o których czyta się z zapartym tchem. I zwykle można przymknąć oko na to, że aktorzy/bohaterowie wyglądają i zachowują się tak, jakby wszystko działo się współcześnie, z uwzględnieniem bieżących spraw z telewizji, tyle że w dekoracjach z innej epoki. A może właśnie na tym polega przepis na sukces tych książek? Że widzimy w nich dzisiejszych siebie i swoich znajomych, tyle że poprzebieranych w historyczne kostiumy? No, w każdym razie czyta się to - oraz słucha tego w jak zwykle brawurowym wykonaniu pana Gosztyły - bardzo dobrze.

Heh, kolejny tom cyklu o Kingsbridge jest jak czwarty sezon solidnego serialu. Z grubsza wiadomo, co się wydarzy, styl jest już dobrze znany, rozwiązania fabularne też, postaci niby nowe, ale zdają się bardzo znajome, a mimo to siadamy z kubłem popcornu i zasuwamy do czwartej nad ranem, bo produkcja jest wykonana z rozmachem, pełna wybornych plenerów, żywych dialogów,...