Zbawca

Dla tych, którzy sięgając po ten tom, liczą jak ja na kontynuację zdarzeń z poprzedniego, mam niestety przykrą wiadomość, gdyż tak nie jest. Ten tom to osobna sprawa i inni bohaterowie. To trochę wprowadziło mnie w lekką dezorientacje kiedy zaczęłam czytać pierwsze rozdziały. Kiedy w końcu pogodziłam się z myślą, że to całkiem inna historia dałam się jej ponieść.

Nieszablonowa fabuła i realistyczność środowiska kryminalnego ułatwiła mi to zadanie. Uprzedzę jednakże, że w tej historii poruszany jest temat krzywdy dzieci, co nie dla każdego jest odpowiednim motywem. Nie jest to jednak bardzo makabryczny obraz tego motywu, więc myślę, że sięgając po tę pozycję, nie doznacie dużego uszczerbku na zdrowiu psychicznym.

Jeśli mowa o fabułę, to trzeba przyznać, że jest ona bardzo szybka i o ile nie miałabym z tym problemu, to jednak jej chaotyczność spowodowała mi lekkie trudności w trakcie czytania. Jednak jeśli tylko skupicie się na fabule, to nie powieniem być to aż tak duży problem.

Sam pomysł na rozwinięcie fabuły i włączenie w nią tematu sekty i seryjnego mordercy bardzo mnie zaintrygował i byłam bardzo ciekawa jej zakończenia. I o ile zakończenie, które otrzymałam,  było emocjonujące, o tyle nie dowiedziałam się z niego szczegółów. Samo zakończenie, jak w poprzednim tomie sugeruje kontynuację, ale czy ją dostaniemy? 

Wspomnieć należałoby również o bohaterach tej historii, którzy nie zyskali mojej sympatii. W porównaniu do poprzedniej książki Autora miałam wrażenie, że są jednowymiarowi. Owszem posiadali cechy charakterystyczne, które mocno się wybijały, określając ich jako bohaterów, ale w głównej mierze mnie drażniły swoim sposobem bycia i prezentowanymi zachowaniami.

Sama historia z pewnością zasługuje na danie jej szansy i myślę, że należy wyrobić sobie o niej własną opinię, gdyż to jak jest skonstruowana, spowoduje, że albo się ją pokocha, albo nie. Myślę natomiast, że warto dać jej, chociażby szansę, ze względu na to, iż napisana jest przez prawdziwego policjanta, dzięki czemu odczuwa się bardzo mocno realizm tej historii. 

Dla tych, którzy sięgając po ten tom, liczą jak ja na kontynuację zdarzeń z poprzedniego, mam niestety przykrą wiadomość, gdyż tak nie jest. Ten tom to osobna sprawa i inni bohaterowie. To trochę wprowadziło mnie w lekką dezorientacje kiedy zaczęłam czytać pierwsze rozdziały. Kiedy w końcu pogodziłam się z myślą, że to całkiem inna historia dałam się jej...

Zawsze z ciekawością podchodzę do kryminałów tworzonych przez ludzi z "branży". Mamy już na rynku książki policjantów, detektywów, prokuratorów i adwokatów, więc na ich podstawie możemy wysnuć dość jasny wniosek, że nie różnią się one fabularnie od tych, które zostały napisane przez ludzi mających inne doświadczenia zawodowe. Często autorzy mówią wprost o tym, że gdyby opisali po prostu realia swojej pracy, nie byłoby to dla czytelników zbyt atrakcyjne.
"Zbawca" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Krystiana Stolarza. Jego debiut miałam na uwadze i na pewno go nadrobię, gdyż mogę już teraz zdradzić, że odpowiada mi jego styl, a klątwa drugiej powieści po raz kolejny okazała się mitem.
To historia, z którą trudno się zmierzyć, ale zdecydowanie warto. Rozpoczyna się od mocnej sceny, a później wcale nie robi się łatwiej. Do sprawy kryminalnej odniosę się tylko ogólnie, by za wiele przypadkiem nie zdradzić. Podobało mi się to, jak prowadzona była narracja, jak stopniowo i w logiczny sposób kolejne elementy zaczynały łączyć się w całość, jedynego mankamentu mogłabym się dopatrywać w rozwiązaniu tego wątku. Zabrakło mi w nim tła psychologicznego i bardziej szczegółowego nakreślenia motywów. Wiem, że to mogłoby jeszcze bardziej podbić i tak wysoki ładunek emocjonalny tej książki, ale skoro czytelnik poradził sobie z całą fabułą, to i te detale by zniósł.
Dla mnie towarzystwo Julii Marzewskiej odegrało bardzo istotną rolę w zmierzeniu się ze śledztwem, które prowadziła. Cieszę się, że autor zdecydował się na wykreowanie właśnie takiej postaci - tak dalekiej od schematycznych policjantek, które bez kompleksów wkraczają w hermetyczny, męski świat i z arogancją wyrabiają sobie w nim znaczącą pozycję. Julia jest do bólu ludzka, świadoma tego, jak postrzegają ją koledzy, a zwłaszcza jej legendarny partner, ale nie walczy z tym, koncentruje się na swojej pracy i jednocześnie stara się poradzić sobie z powracającymi demonami.
Poświęciłam Marzewskiej tyle miejsca, ponieważ niewiele mogę napisać o wspomnianym już współprowadzącym tę sprawę. Marcin Rau jest już bohaterem typowym w ten najgorszy z możliwych sposobów, więc trudno, by wzbudzał pozytywny odbiór. Więcej sympatii zyskali z pewnością ci policjanci z drugiego planu, bo autor zadbał o to, by każdy jakoś się wyróżnił.
"Zbawca" to jeden z mocniejszych kryminałów, z jakimi zetknęłam się w ostatnim czasie. Brutalny i naturalistyczny, ale nie w przerysowany sposób i to właśnie ten realizm tak przeraża. Krystian Stolarz w osobistej przedmowie wspomina o tym, że pisanie jest dla niego formą terapii. Możemy być więc tylko wdzięczni, że się z nami dzieli jej efektami, a tym samym dostarcza nam znakomitego materiału do refleksji.
Moje 8/10.

Zawsze z ciekawością podchodzę do kryminałów tworzonych przez ludzi z "branży". Mamy już na rynku książki policjantów, detektywów, prokuratorów i adwokatów, więc na ich podstawie możemy wysnuć dość jasny wniosek, że nie różnią się one fabularnie od tych, które zostały napisane przez ludzi mających inne doświadczenia zawodowe. Często autorzy mówią wprost o tym, że gdyby...

"Zbawca" to druga książka autorstwa Krystiana Stolarza. Po tak bardzo dobrym debiucie (niestety nie miałam jeszcze okazji przeczytać ale nadrobię!) wiedziałam od początku, że to będzie bardzo dobra i mocna książka. Nie zawiodłam się!

Pewnego dnia do sali lekcyjnej wchodzi młody chłopak w białej szacie, który zaczyna strzelać do uczniów a na końcu do siebie chwilę przed wypowiadając tajemnicze słowa "Zbawca pragnie sprawiedliwości". Wkrótce pojawiają się kolejne dwie osoby w białych szatach wypowiadające te słowa przez próbą samobójczą. Sprawę do rozwiązania otrzymuje Julia Marzewska oraz Marcin Rau. W trakcie śledztwa okazuje się, że wszyscy wypowiadający te słowa to osoby zaginione sprzed lat. Wszystkie tropy wskazują na bardzo wpływowego mężczyznę, tym samym zaczyna się walka z czasem.
Czy policjantom uda się dopaść Zbawcę?
Kim okaże się Zbawca?

Historia na prawdę mocna, przepełniona brutalnymi scenami. Porusza temat wykorzystywania dzieci, opisy wykorzystywania dzieci są przerażające. Historia jest tak realistycznie napisana, że w pewnym momencie zastanawiałam się czy takiej historii u nas w Polsce nie było. Duet Marzewska i Rau idealny. Ciekawa jestem czy w kolejnych książkach też będą występować ponieważ Julia wydaje się bardzo tajemniczą osobą.

"Zbawca" to druga książka autorstwa Krystiana Stolarza. Po tak bardzo dobrym debiucie (niestety nie miałam jeszcze okazji przeczytać ale nadrobię!) wiedziałam od początku, że to będzie bardzo dobra i mocna książka. Nie zawiodłam się!

Pewnego dnia do sali lekcyjnej wchodzi młody chłopak w białej szacie, który zaczyna strzelać do uczniów a na końcu do siebie chwilę przed...

Ta historia rozpoczyna się mocnym, wręcz dramatycznym zdarzeniem. Pewnego dnia dochodzi w szkole do strzelanin. Młody człowiek odziany w białą szatę strzela bez opamiętania do uczniów. Na koniec wypowiada słowa: "Zbawca pragnie sprawiedliwości" i celując sobie w głowę oddaje ostatni strzał.

To zdanie: "Zbawca pragnie sprawiedliwości" jeszcze wiele razy pojawiło się w książce i długo po lekturze wybrzmiewało w mojej głowie.

Fabuła książki "Zbawca" w mojej ocenie, jest bardzo dobrym fundamentem pod scenariusz filmowy. Mięsisty, gęsty od bólu i tajemnic oraz przepełniony autentyzmem kryminał, który czyta się szybko. Autentyzm jest wynikiem tego, że książkę napisał policjant wydziału kryminalnego, który zna tę robotę od podszewki.

Mamy więc morderstwo w szkole. Następnie w różnych miejscach miasta pojawiają się kolejne dzieci w białych szatach, które giną w dziwnych i niezrozumiałych okolicznościach. Policyjny duet - Julia i Marcin próbują rozwiązać sprawę. Zaczyna się pościg za sprawcą – kimś kto w przeszłości porywał dzieci, a dziś uwalnia je w celu... No właśnie, w jakim celu?

Szybko wcieliłem się w rolę trzeciego policjanta i podjąłem trop, by poznać motywy sprawcy i przeciwdziałać kolejnym zbrodniom.

Bohaterowie są tutaj ukazani w przystępny sposób. Byli dla mnie jak znajomi. Autor zajrzał w głąb ludzkiej duszy, pogmerał w traumach z przeszłości i uwidocznił to w codziennym zmaganiu się bohaterów. Nie są oni superbohaterami, którzy "kłaniają się kulą" lecz ludźmi z krwi i kości, którym nie zawsze wszystko się układa jakby człowiek chciał. Takich bohaterów lubię, tak przedstawionych kupują.

Emocje zawsze są, a gdy w grę wchodzi krzywda dzieci to jest ich zdecydowanie więcej i bardziej wyniszczają. Stałem się świadkiem koszmaru, który pchał mnie w najgorsze odmęty duszy. Emocje buzowały. Przez głowę przelatywały setki myśli. Nieprzyjemne obrazy niczym rozpędzona ciężarówka uderzały w moją głowę powodując autodestrukcję.

"Zbawca" to wielowątkowa powieść kryminalna z ogromną ilością bólu i cierpienia; to koszmarna historia, która może się zdarzyć w każdej chwili obok nas; to wreszcie książka, która jest nieodkładalna, a jej zakończenie pozostawia w ogromnym osłupieniu.
Jeśli szukasz mocnej historii to jest to książka dla ciebie. Polecam! Czytaj!

Ta historia rozpoczyna się mocnym, wręcz dramatycznym zdarzeniem. Pewnego dnia dochodzi w szkole do strzelanin. Młody człowiek odziany w białą szatę strzela bez opamiętania do uczniów. Na koniec wypowiada słowa: "Zbawca pragnie sprawiedliwości" i celując sobie w głowę oddaje ostatni strzał.

To zdanie: "Zbawca pragnie sprawiedliwości" jeszcze wiele razy pojawiło się w...

Bardzo dobra książka, ja jej nie przeczytałam, ja dosłownie ją połknęłam! Z niecierpliwością czekam na część druga!

Bardzo dobra książka, ja jej nie przeczytałam, ja dosłownie ją połknęłam! Z niecierpliwością czekam na część druga!

Życie policjanta kryminalnego nie jest usłane różami. Codziennie styka się z obrazami i ludźmi, które na zawsze pozostają w jego pamięci, a to trwale też wpływa na psychikę. Trudno jest wykonywać ten zawód, a niemożliwym wręcz jest odcięcie się od niego po służbie, bo służba nigdy się nie kończy. Kosztem życia prywatnego i zdrowia psychicznego. Pamiętajmy o tym, kiedy nazbyt pochopnie znów będziemy ferować wyroki dotyczące policjantów.

Julia i Marcin wiodą prym w tej książce, z uwagi na prowadzone przez nich śledztwo. Julia, jako kobieta, nie ma łatwego życia w teoretycznie męskim zawodzie i jest niezwykle niedoceniana. W życiu prywatnym straciła już wiele i dokuczającą samotność próbuje zagłuszyć długimi godzinami służby. Jest nad wyraz przenikliwa i idealnie nadaje się na swoje stanowisko, ale sprawa, z którą się zmierzy, może przygnieść nawet o wiele bardziej doświadczonych. Marcin to stary wyjadacz, któremu nie podoba się napływ świeżej krwi i fakt, że nadal nie został awansowany. Jego małżeństwo to fikcja, a sam znajduje ukojenie w alkoholu. Pomimo tego ma to coś, co sprawia, że jest genialnym, choć leniwym gliną. Lecz jego umiejętności okażą się niezbędne dla rozwikłania sprawy.

„Zbawca” przenosi nas do Głogowa, gdzie dochodzi do brutalnego zbiorowego morderstwa, a kolejne samobójstwa psują już i tak zszarganą opinię policji. Jak na rasowy kryminał przystało jest brutalnie, a Autor nie boi poruszać się trudnych tematów. Opisy niektórych scen są naprawdę mocne i na pewno nie jest to książka skierowana do czytelników o słabych nerwach. Powieść porusza tematy dotyczące porwań dzieci, sekty, samobójstw, depresji, a także zdrowia psychicznego. Ponadto Autor za pomocą kreowanych postaci pokazuje, jak praca w policji może okazać się bagażem, którego upływ lat i ogromne ilości używek nie będą w stanie się pozbyć. Ogromnym atutem tej historii jest jej realizm, zwłaszcza jeśli chodzi o pracę policjantów i realia, w jakich funkcjonują. Nie znajdziemy tu lukrowania rzeczywistości, a obraz kreślony przez Pana Krystiana jest wręcz wstrząsający, a to dzięki warstwie obyczajowej, którą przemyślanie wplata do tej pozycji. Trzeba dodać, że narracja jest naprawdę autentyczna, wciągająca i sprawia, że książkę nie tylko się pochłania, ale też trudno się od niej oderwać, zwłaszcza że wprowadza w intrygujący, niebezpieczny, ale i specyficzny klimat zarówno sprawy, nad którą pracują policjanci, jak i ich życia na co dzień. Zdecydowanie jest to lektura godna polecenia dla fanów bardziej mrocznych powieści i mocnych wrażeń i zaręczam, że nie będziecie nią zawiedzeni – ja spędziłam z nią doskonały czas i z niecierpliwością czekam na więcej.

Życie policjanta kryminalnego nie jest usłane różami. Codziennie styka się z obrazami i ludźmi, które na zawsze pozostają w jego pamięci, a to trwale też wpływa na psychikę. Trudno jest wykonywać ten zawód, a niemożliwym wręcz jest odcięcie się od niego po służbie, bo służba nigdy się nie kończy. Kosztem życia prywatnego i zdrowia psychicznego. Pamiętajmy o tym, kiedy...

Pragniecie sprawiedliwości? Zbawca tak!

"Zbawca" to druga książka czynnego policjanta Krystiana Stolarza (Choć zastanawiam się czy to nie pseudonim 🫣).
Pierwszej jeszcze nie czytałam, zbyt późno zgłosiłam się do naboru recenzenckiego. Mimo to książka już czeka na swoją kolej.

📖 Do szkoły wbiega młody chłopak w białej szacie. Zaczyna strzelać do uczniów po czym wypowiada słowa: "Zbawca pragnie sprawiedliwości" następnie strzela sobie w głowę. Wkrótce dwie dziewczynki również w białych szatach wypowiadają identyczne słowa następnie próbują popełnić samobójstwo. Jest jeszcze coś niezwykle istotnego co ich łączy, cała trojka to dzieci zaginione przed laty.
Kim jest Zbawca i co działo się przez lata z porwanymi dziećmi?

Po pierwszej mocnej scenie pomyślałam sobie, gość czytał "Rage" Kinga, jednak dalsze strony pokazały, że jest to całkowicie inna historia z zupełnie odmiennym przesłaniem. Dodakowo przypomniałam sobie jedną z rozmów w której Krystian przyznał, że nie czytał jeszcze żadnej książki tego autora. Więc chyba od tej wypadało by zacząć drogi autorze. ☺️ Ale mam przykrą wiadomość, jest ona trudno dostępna. King zabronił wydawania tej książki ze względu na serię takich "scen" odgrywanych w szkołach po jej publikacji. Sprawcy często mówili, że ta książka była dla nich inspiracją. ☹️

Ale wróćmy do Zbawcy. Autor stworzył historię naprawdę mocną, szargającą uczuciami przede wszystkim rodziców, ale nie tylko. Krzywda dzieci jest czymś niewyobrażalnym, czymś czego kochający rodzice, oraz wszyscy ludzie zdrowi psychicznie nie są w stanie pojąć, ale jak widzimy w mediach niestety wciąż ma miejsce. Książka nie jest reportarzem jednak sam fakt, że napisał ją czynny policjant jeszcze bardziej szarga emocjami czytelnika. Pisanie dla autora jest formą terapii, w swojej pracy spotyka się z krzywdą ludzką którą każdemu zdrowemu człowiekowi trudno zrozumieć i trudno wymazać z pamięci.

Z jednej strony nie mogłam oderwać się o lektury, z drugiej zaś miałam ochotę rzucić książką o ścianę. Wzbudza ona wiele emocji, smutek, złość, niedowierzanie. Polecam ją czytelnikom o naprawdę mocnych nerwach.

Pragniecie sprawiedliwości? Zbawca tak!

"Zbawca" to druga książka czynnego policjanta Krystiana Stolarza (Choć zastanawiam się czy to nie pseudonim 🫣).
Pierwszej jeszcze nie czytałam, zbyt późno zgłosiłam się do naboru recenzenckiego. Mimo to książka już czeka na swoją kolej.

📖 Do szkoły wbiega młody chłopak w białej szacie. Zaczyna strzelać do uczniów po czym wypowiada...

"Zbawca" to wciągający thriller kryminalny, który zanurza czytelnika w mroczny świat zagadek i tajemnic. Krystian Stolarz, będący policjantem wydziału kryminalnego, wykorzystuje swoje doświadczenie zawodowe, aby stworzyć opowieść pełną autentyczności i napięcia.

Książka rozpoczyna się od szokującego incydentu, w którym młody chłopak strzela do przypadkowych uczniów, a następnie popełnia samobójstwo, wypowiadając tajemnicze słowa: „Zbawca pragnie sprawiedliwości”. To wydarzenie staje się punktem wyjścia dla detektywów Julii i Marcina, którzy próbują rozwikłać zagadkę.

Autor zręcznie prowadzi czytelnika przez zawiłą sieć wydarzeń, stopniowo odkrywając kolejne warstwy intrygi. Jego narracja jest dynamiczna i pełna zwrotów akcji, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Autor nie stroni od trudnych tematów, takich jak krzywda dzieci czy psychologiczne konsekwencje traumy, co dodaje powieści głębi.

Książka to także studium postaci gdzie autor skupia się na rozwoju swoich bohaterów, nadając im realistyczne cechy i motywacje. Julia i Marcin to postacie z krwi i kości, których osobiste demony wpływają na sposób prowadzenia śledztwa.

Podsumowując, "Zbawca" to doskonale skonstruowany kryminał, który zadowoli fanów gatunku poszukujących historii z mocnym przesłaniem i realistycznym odwzorowaniem pracy policji. Książka Krystiana Stolarza z pewnością zasługuje na uwagę i jest godna polecenia każdemu miłośnikowi literatury kryminalnej.

"Zbawca" to wciągający thriller kryminalny, który zanurza czytelnika w mroczny świat zagadek i tajemnic. Krystian Stolarz, będący policjantem wydziału kryminalnego, wykorzystuje swoje doświadczenie zawodowe, aby stworzyć opowieść pełną autentyczności i napięcia.

Książka rozpoczyna się od szokującego incydentu, w którym młody chłopak strzela do przypadkowych uczniów, a...

W szkole pojawia się chłopak w białej szacie, który strzela do innych, a na końcu do siebie.
Na jego klatce jest wypalony napis "OGAR".
Proste śledztwo polegające na odkryciu danych młodzieńca zmienia się w poszukiwania seryjniaka i wiele traum.
Od tej pory pojawiają się nowe dzieci, które są w bazie zaginionych sprzed lat. Każde z nich ma białą szatę, jest bose, ma liczne blizny na ciele oraz napis na klatce piersiowej. Każde z nich usiłuje odebrać sobie życie mówiąc "zbawca pragnie sprawiedliwości".
Kim jest zbawca?
Dlaczego w działa w taki sposób?

Kryminalni Julia i Marcin prowadzą tę sprawę jednak czy to będzie dla nich proste śledztwo, dzięki któremu osiągną awans?
On tego pragnie jednak jest tak negatywnie nastawiony do życia, że nie potrafi dostrzec nikogo dookoła. Ona jednak każdego dnia mierzy się ze swoimi demonami z poprzednich lat służby.
Niby pracują razem, ale tak naprawdę każde ściga Zbawcę sam. Czy komuś się uda?

Pierwszy raz miałam tak, że chciało mi się płakać przy książce tego gatunku. Od pierwszych stron dostałam bombę, której zegar nieustannie pikał i pobudzał bicie serca by na koniec czuć jak by ona wybuchła tylko nie tak do końca, bo jednak licznik wciąż odmierza czas.
Czuję się jak by mnie ktoś wyjął z betoniarki to serii pełnych obrotów.
Dawno nie czytałam książki, która wywołałaby na raz tyle emocji we mnie. I tu nie chodzi tylko o samą akcję.
Choć wiecie, że nie przepadam za książkami gdzie dzieciom dzieje się krzywda to tę przeczytałam i nie żałuję jednak zostanie ona ze mną na długo.

Emocje też towarzyszyły mi przy "poznawaniu" bohaterów. Napisałam to w cudzysłowie, bo Autor tak autentycznie ich wszystkich przedstawił, że miałam wrażenie iż znamy się od lat, a to są moi dawni przyjaciele. Każdy z nich ma swoje demony. Jeden związane z pracą, inny związane z życiem prywatnym, ale każdy je ma. Krystian nie ukrywa, że bohaterzy sobie z nimi nie radzą i szukają pomocy. Autor przedstawia też jak akcje policyjne odbijają się na psychice, a z życia wiem że często walczą z tym sami w ukryciu.

Zaczęłam wierzyć w magię, bo to nie jest możliwe by człowiek napisał coś tak dobrego (delikatnie powiedziane) już na początku swojej drogi kariery pisarskiej.

W szkole pojawia się chłopak w białej szacie, który strzela do innych, a na końcu do siebie.
Na jego klatce jest wypalony napis "OGAR".
Proste śledztwo polegające na odkryciu danych młodzieńca zmienia się w poszukiwania seryjniaka i wiele traum.
Od tej pory pojawiają się nowe dzieci, które są w bazie zaginionych sprzed lat. Każde z nich ma białą szatę, jest bose, ma...

"Zbawca" Krystiana Stolarza to kryminał, który od pierwszych stron wciąga czytelnika w mroczną i pełną napięcia historię, nie pozwalając ani na chwilę odetchnąć. Rozpoczyna się od szokującego incydentu: młody chłopak, ubrany w białą szatę, zaczyna strzelać do uczniów w szkole, po czym popełnia samobójstwo, wypowiadając wcześniej tajemnicze słowa: „Zbawca pragnie sprawiedliwości”. Wkrótce okazuje się, że chłopak był jednym z dzieci zaginionych kilka lat wcześniej. To wydarzenie staje się punktem wyjścia dla głównych bohaterów - Julii Marzewskiej i Marcina Rau, dwójki doświadczonych policjantów, którzy ruszają w brutalną podróż w poszukiwaniu odpowiedzi.

Julia i Marcin to postacie złożone, pełne osobistych demonów i wewnętrznych konfliktów. Julia, zmaga się z własnymi traumami, które wpływają na jej podejście do pracy. Z kolei Marcin jest ambitny, pragnie awansu i uznania, co często prowadzi do napięć między nimi. Ich relacja jest pełna napięć, ale również wzajemnego zrozumienia i wsparcia, co stanowi jeden z filarów narracji.

Krystian Stolarz, sam będący policjantem wydziału kryminalnego, doskonale oddaje realia pracy śledczej. Jego znajomość procedur policyjnych, psychologicznych zagadnień oraz trudów, z jakimi mierzą się funkcjonariusze na co dzień, dodaje książce autentyczności i głębi. Śledztwo, które prowadzą Julia i Marcin, okazuje się coraz bardziej skomplikowane. Pojawiają się kolejne dzieci w białych szatach, wypowiadające to samo tajemnicze zdanie: „Zbawca pragnie sprawiedliwości”. W tle rozgrywają się wstrząsające dramaty, których centrum stanowi tajemnicza sekta, wykorzystująca dzieci do swoich mrocznych celów.

Autor nie stroni od brutalnych i drastycznych opisów, które mogą być trudne do przyswojenia dla wrażliwszych czytelników. Przemoc, krzywda dzieci i ich cierpienie są przedstawione w sposób bezkompromisowy, co sprawia, że książka jest nie tylko kryminałem, ale także ważnym komentarzem społecznym. Stolarz umiejętnie buduje napięcie, a liczne zwroty akcji i plot twisty sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Każdy rozdział odkrywa nowe tajemnice, zmuszając do refleksji nad naturą zła i sprawiedliwości.

Śledztwo Julii i Marcina to także walka z biurokracją, ograniczeniami policji i własnymi słabościami. Autor nie idealizuje pracy funkcjonariuszy, ukazując ją jako pełną wyzwań i trudnych decyzji, często balansującą na granicy prawa. To właśnie ta bezkompromisowość i realizm sprawiają, że książka jest tak poruszająca i zapadająca w pamięć. Sceny są opisane z taką dokładnością, że można je niemalże zobaczyć przed oczami, co stanowi wyzwanie, ale również dowód talentu autora w kreowaniu żywych, sugestywnych obrazów.

Krystian Stolarz stworzył powieść, która zmusza do konfrontacji z najciemniejszymi aspektami ludzkiej egzystencji. "Zbawca" to nie tylko kryminał, ale także głęboki wgląd w psychikę zarówno sprawców, jak i tych, którzy stają na ich drodze. Książka jest emocjonalnie naładowana, trzymająca w napięciu i intensywna, co czyni ją wyjątkową na tle innych dzieł tego gatunku. Stolarz dostarcza historię, która nie pozwala o sobie zapomnieć, pozostawiając czytelnika z silnymi emocjami i wieloma pytaniami.

"Zbawca" to lektura dla tych, którzy są gotowi na emocjonalną jazdę bez trzymanki, pełną brutalności i trudnych tematów. To książka, która wymaga od czytelnika wiele, ale również wiele daje w zamian - niezapomniane wrażenia, głębokie przemyślenia i autentyczny wgląd w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki. Jeśli szukasz powieści, która poruszy najgłębsze struny emocji i zmusi do refleksji, "Zbawca" Krystiana Stolarza jest idealnym wyborem.

🌟Dziękuję Wydawnictwu Prószyński i Krystian Stolarz za egzemplarz recenzencki 🌟

"Zbawca" Krystiana Stolarza to kryminał, który od pierwszych stron wciąga czytelnika w mroczną i pełną napięcia historię, nie pozwalając ani na chwilę odetchnąć. Rozpoczyna się od szokującego incydentu: młody chłopak, ubrany w białą szatę, zaczyna strzelać do uczniów w szkole, po czym popełnia samobójstwo, wypowiadając wcześniej tajemnicze słowa: „Zbawca pragnie...