Ocalenie

Witajcie Kochani,

Czy zdarzyło się wam kiedyś być niezrozumianym? Czy kiedykolwiek gdy byliście chorzy usłyszeliście? Nie wymyślaj, wykąp się, zrób sobie coś dobrego do jedzenia i zapomnisz o chorobie? A czy kiedykolwiek taka terapia kogoś wyleczyła?

Zapraszam was do świata Amandy. Poznacie ją gdy jest małą dziewczynką. Gdy mierzy się z problemami jak każde dziecko, ale każdy jej problem jest bagatelizowany. Każdy opór czy sprzeciw oddałaby przez sąd dorosłych, a wszystko tylko dlatego, że jest dzieckiem. Wszystkie te momenty zostawały jak drobne blizny, które perliły się delikatnie gdzieś w jej wnętrzu by w końcu jedna po drugiej pękać i wysączać mroczną truciznę w zakamarki jej umysłu i zatruwać każdą szczęśliwą myśl dopóty dopóki nie okazało się, że ten potwór jest depresją.

Amanda nie miała pojęcia z jakim przeciwnikiem się mierzy kiedy walczyła z huraganem emocji, sprzecznymi uczuciami i ciągłym poczuciem nie bycia sobą. Lęk przed ciemnością wyłaniającą się z nikąd w jej pozornie idealnym ułożonym życiu, gdzie kariera , rodzina i relacje z ludźmi były doskonale nie powinien się pojawiać, tymczasem Amanda spadała w niebyt i kazdego dnia toczyła walkę o przetrwanie, będąc gotowa zapłacić każdą cenę by jej przeciwnik wreszcie odpuścił.

Czytając historię Amandy płakałam. Po pierwsze dlatego, że depresja już mi w życiu kogoś zabrała. Po drugie dlatego, że jest ktoś kto z nią walczy i wiem, że czasem ma już naprawdę dość, ale pcha ten głaz niczym Syzyf po raz kolejny. Po trzecie i najważniejsze - dlatego, że mimo, że staram się rozumieć, to Amanda pokazała mi jak bezradna jestem wobec tego z czym mierzą się osoby chore na depresje.

Natalia Raginia w tej książce pokazuje czego potrzebuje od nas osoba chora. Pokazuje też z czym osoba chora musi się zmierzyć. Ta książka powinna być podręcznikiem wsparcia dla osoby borykającej się nie tylko z depresją ale ogólnie z problemami zdrowia psychicznego. Bo to nie prawda, że zdrowie psychiczne jest mniej ważne, że można zjeść czekoladę albo zająć czymś myśli i jakoś to będzie.

Depresja to uśmiechnięty zabójca, uderzający wtedy gdy osoba chora sprawia wrażenie szczęśliwej. Bo jak mówią psychiatrzy - wtedy osoba chora ma siłe. W najgorszych momentach nie jest w stanie zrobić sobie krzywdy. Dlatego wspierajcie. Dbajcie i okazujcie wsparcie. Nie bagatelizujcie.

Witajcie Kochani,

Czy zdarzyło się wam kiedyś być niezrozumianym? Czy kiedykolwiek gdy byliście chorzy usłyszeliście? Nie wymyślaj, wykąp się, zrób sobie coś dobrego do jedzenia i zapomnisz o chorobie? A czy kiedykolwiek taka terapia kogoś wyleczyła?

Zapraszam was do świata Amandy. Poznacie ją gdy jest małą dziewczynką. Gdy mierzy się z problemami jak każde dziecko, ale...

Jak minął Wam dzień? Spotkało Was coś przyjemnego? Jak się czujecie? A ty Amando, jak się dziś czujesz? Opowiedz nam proszę swoją historię. Zacznijmy od początku, dobrze?

"Karana i raniona obojetnością stopniowo zaczynała wątpić w siebie, może rzeczywiście była zbyt mała, by się liczyć? Kim zatem była? Czy jej uczucia, marzenia i pragnienia w ogóle miały dla kogokolwiek znaczenie poza nią samą?"

Poznajcie Amandę, jako małą dziewczynkę. Przyjrzyjcie się jej codzienności. Błahym sprawom, ale i tym wszystkim dziecięcym problemom, które z czasem zaczęły stopniowo rosnąć, nawarstwiać się. Aż w końcu odcisnęły piętno i powróciły w dorosłym życiu - z dużo większą siłą.

Trudna relacja z rodzicami - brak uwagi, czułości, otwartości, uznania w ich oczach. Ciągłe poczucie, że jest niewystarczająca. To wszystko trapiło głowę dziecka przez bardzo długi czas. Czy tak powinno wyglądać beztroskie dzieciństwo małej dziewczynki?

Pozwólcie, aby Amanda przeprowadziła Was przez swoje życie. Dziecięce i dorosłe. Przez te wszystkie kręte ścieżki losu. Wprowadziła w ślepe zaułki, które sama odwiedziła. Wskazała drogę, którą trzeba przebyć więcej niż raz - od początku, od początku i od początku... Pozwólcie doprowadzić się do końca, do celu. Przekonajcie się, czy Amanda do niego dotarła. Bo jaki właściwie był jej cel?

"Stanęła w długim, wąskim korytarzu wśród snujących się wolno cieni w ludzkiej skórze, podobnych do jej odbicia w lustrze. Jakby doszli do pewnego momentu swojego życia i się zatrzymali. Zastygli z wymalowaną na nich historią. Za to ich oczy mówiły wiele. Dzieliły się bólem, niezrozumieniem, strachem. Obrazem ogromnego cierpienia, często też z niesprecyzowanym lękiem."

Oddajcie proszę głos Amandzie. Wysłuchajcie o straszliwym wewnętrznym bólu, który trawił ją nieustannie od bardzo dawna. O szalejących emocjach, z którymi nie potrafiła sobie poradzić. O poszukiwaniach sposobu, na ukojenie, na chwilę spokoju. Aby już nie bolało... aby cierpienie dobiegło końca. Amanda opowie Wam o kolejnych próbach zwalczania tego dziwnego, niezrozumiałego stanu, w jakim się znalazła. Postępach, których właściwie nie widziała. Pustce, nicości, mroku - pochłaniających ją coraz bardziej. O momentach krytycznych, w których gotowa była posunąć się naprawdę daleko. Do ostateczności? Bo choć z pozoru jej życie wyglądało wspaniale - pasje, praca, rodzina, przyjaciółka - to wewnątrz rozrastał się straszliwy intruz, zwany depresją.

Proszę, wyobraźcie sobie - dzień za dniem, problem narasta. Ile jeszcze i tak słaba już głowa jest w stanie pomieścić? Ile zmęczone nieustającym ciężarem barki, będą w stanie udźwignąć?

Przed Wami niezwykle poruszająca, chwytająca za serce i wyciskająca łzy historia. Historia o nierównej walce, o wielu próbach. Dotycząca naprawdę trudnego i ważnego tematu, jakim jest depresja. Historia o wzlotach i upadkach. Poddaniu się, ale i nadziei.

Na przykładzie głównej bohaterki Amandy, Autorka przedstawia nam problem depresji. Dokładnie opisuje stany, w jakie Amanda zupełnie nnieoczekiwanie wpadała. Zmieniające się nastroje. Wwiercające się w głowę ponure myśli i czarne scenariusze. Ten lęk... Uwierzcie. Natalia Raginia umiejętnie wprowadza czytelnika prosto do głowy naszej bohaterki i choć bardzo chcielibyśmy już stamtąd wyjść - ze strachu, z bezradności, z braku siły - to jednak nie możemy. Zupełnie jak Amanda. Niezwykły zabieg, który pozwala nam na własnej skórze odczuć tę zmienność, to wszystko z czym przyszło się mierzyć Amandzie. Bardzo wstrząsające i z całą pewnością niezapomniane przeżycie. Tak, przeżycie. To nie była zwykła lektura. To historia, którą trzeba przyjąć, przetrwać, przetrawić. I wyciągnąć z niej wielką lekcję. Osoby takie jak Amanda, mogą być wśród nas. Mogą być w naszym bliskim otoczeniu. A podstępna choroba może kryć się za miłym uśmiechem, dobrym słowem, szampańskim nastrojem. I może nie bylibyśmy w stanie odgadnąć, że dana na co dzień zabawna, pogodna osoba zmaga się z depresją. Bo przecież nie widać? A no właśnie...

Przedstawiam Wam tytuł wręcz obowiązkowy. I mam wielką nadzieję, że sięgnięcie po tę książkę. Czytajcie, udostępniajcie dalej. Zdecydowanie zasługuje na to, aby odkryło ją jak najwięcej czytelników.

Czy macie siłę zawalczyć o siebie, gdy pochłania was mrok? Czy jesteście w stanie się ocalić? Zakamarki umysłu bywają ciemne, a ścieżki myśli bardzo kręte, łatwo zabłądzić i zboczyć ze szlaku, którym chciałoby się podążać. Tuż za rogiem czyhają lęki, demony przeszłości, nicość… Jesteście ciekawi, jak w walce z samą sobą poradzi sobie Amanda? Nie zwlekajcie, sięgnijcie po Ocalenie!

Gorąco polecam!

(Cytaty zamieszczone w recenzji pochodzą z książki "Ocalenie" Natalia Raginia)

Jak minął Wam dzień? Spotkało Was coś przyjemnego? Jak się czujecie? A ty Amando, jak się dziś czujesz? Opowiedz nam proszę swoją historię. Zacznijmy od początku, dobrze?

"Karana i raniona obojetnością stopniowo zaczynała wątpić w siebie, może rzeczywiście była zbyt mała, by się liczyć? Kim zatem była? Czy jej uczucia, marzenia i pragnienia w ogóle miały dla kogokolwiek...

OCALENIE to nie tylko zwykle słowa na papierze.

To zdecydowanie podróż w głąb duszy Amandy, głównej bohaterki. Gwarantuję Ci, że TEJ historii szybko nie zapomnisz.

Dzięki tej historii odkryjesz świat emocji, tajemnic i nadziei, które zmieniają perspektywę życia.

OCALENIE to opowieść o walce, akceptacji i odkrywaniu swojej wewnętrznej siły w najtrudniejszych chwilach życia.
Tu słowa stają się mostem pomiędzy światem wewnętrznym a zewnętrznym bohaterki.

Ocalenie to poruszająca i wciągająca lektura, która zostanie z Wami na długo po przeczytaniu ostatniej strony. Poznajcie historię kobiety, Amandy, która na pierwszy rzut oka ma idealne życie. Jednak za tym fasadowym szczęściem kryje się prawdziwe zmaganie z niebezpieczną chorobą, walka z samą sobą.

Autorka z niezwykłą wrażliwością i empatią ukazuje, jak życie z depresją może wyglądać od wewnątrz. Depresja to próba utrzymania pozorów normalności w świecie, który nie zawsze rozumie Amandę. Przez pryzmat głównej bohaterki, czytelnicy mogą zobaczyć, jak głęboko depresja może wpływać na każdy aspekt życia – relacje rodzinne, zawodowe i osobiste.

OCALENIE to opowieść o sile, determinacji i nadziei. Autorka pokazuje, że nawet w najciemniejszych chwilach można znaleźć światełko nadziei i że warto szukać wsparcia i zrozumienia. Jest to pozycja obowiązkowa dla każdego z nas drodzy czytelnicy.

Dla mnie ta książka to krok w kierunku większej świadomości i empatii wobec osób zmagających się z depresją. To także doskonała okazja, aby zobaczyć, że nawet pozornie idealne życie może wcale nie byc takie idealne.

Polecam !

OCALENIE to nie tylko zwykle słowa na papierze.

To zdecydowanie podróż w głąb duszy Amandy, głównej bohaterki. Gwarantuję Ci, że TEJ historii szybko nie zapomnisz.

Dzięki tej historii odkryjesz świat emocji, tajemnic i nadziei, które zmieniają perspektywę życia.

OCALENIE to opowieść o walce, akceptacji i odkrywaniu swojej wewnętrznej siły w najtrudniejszych chwilach...

„… Ta podstępna franca przychodziła zawsze po cichu. Zwodząc i udając, że to nie ona. Kamuflując się pod osłoną zmęczenia. Czasem niewyspania, przepracowania, przeciągających się tygodniami. A potem nie chciała odejść przez wiele miesięcy…".
•
Depresja – tego pojęcia nikomu nie trzeba wyjaśniać. Każdy z nas ma w swoim otoczeniu osobę zmagającą się z tą podstępną chorobą lub sam jej doświadcza.
Dzisiaj chcę opowiedzieć Wam o Amandzie, której historię w znakomity, niezwykle emocjonalny sposób przedstawiła Natalia Raginia w swojej powieści „Ocalenie".
•
Amanda ma idealne życie. Świetna praca, mężczyzna kochający ją nad życie, przyjaciele. Patrząc z boku dostrzec można szczęśliwą, pełną życia kobietę. Nikt, jednak nie wie, że pod fasadą szczęścia, pod maską z wymalowanym uśmiechem Amanda toczy swój wewnętrzny bój. Walczy sama ze sobą, ze swoimi myślami, lękami i obawami. Coraz bardziej zagłębia się w mroczne zakamarki swojego umysłu kompletnie, zatracając rzeczywistość. Gubiąc się w tym, co tu i teraz, a tym, co jest tylko wytworem jej wyobraźni.
•
Czy jej nieme wołanie o pomoc zostanie zauważone? Czy Amandzie wystarczy sił by wyjść z mroku i podążyć ścieżką ocalenia?
•
Czytając tę książkę miałam czasami wrażenie, że autorka zagląda w moją głowę i spisuje wszystko to, co tam widzi. To była dla mnie niesamowicie trudna emocjonalnie podróż. Podróż, która wywołała wiele wspomnień zarówno tych dobrych, jak i tych, o których wolałabym nie pamiętać. Myślę, że nie tylko ja, ale również wielu z Was będzie w stanie w mniejszym lub większym stopniu utożsamić się z historią Amandy.
•
Ta książka pokazuje jak ogromny wpływ na psychikę człowieka ma dzieciństwo oraz relacje z rodzicami.
Od małej Amandy wymagano zbyt wiele. Krytykowano a rzadko, a w zasadzie nigdy nie chwalono. Szczędzono jej uczuć, przez co czuła się niekochana, niepotrzebna, samotna.
Amandzie odebrano dzieciństwo, zmuszając do tego by szybko dorosła. To na nią spadł obowiązek opieki nad młodszym rodzeństwem, kiedy tak naprawdę sama potrzebowała tej opieki. Te przeżycia głęboko zakorzeniły w niej lęk przed niepowodzeniem i strach przed skrzywdzeniem najbliższych. Kotłowanina myśli i niezrozumiałych dla niej wówczas emocji wywoływały wewnętrzny ból. Ból, który z biegiem lat przybierał na sile, doprowadzając ją niemal do obłędu. Pragnęła tylko jednego. Uwolnić się od niego. Przestać czuć…
•
Czasem przychodziły lepsze momenty. Chwile, w których przez pogrążoną w ciemności świadomość Amandy przebijało się światło. Wystarczył jednak jeden cios z zewnątrz by jej umysł ponownie pogrążył się w mroku.
Bardzo ważne było, że miała wokół siebie ludzi, którzy trwali przy niej nieustannie, nawet gdy próbowała ich odepchnąć. Miłość, którą jej okazywali poruszyła mnie dogłębnie.
•
Natalia Raginia prowadzi nas przez umysł człowieka zmagającego się z depresją. Pokazuje, jak głęboko się w nim zakorzenia i jak destrukcyjny ma na niego wpływ. Uświadamia, jak wiele lęków i bólu potrafi w sobie dusić i jak ważne jest by sobie uświadomić, że sami sobie z depresją nie poradzimy. By nie bać się poprosić o pomoc i ją przyjąć.
•
Dziękuję Natalia, że mogę być dumną patronką „Ocalenia". A Wy kochani pozwólcie Amandzie by opowiedziała wam swoją historię.

„… Ta podstępna franca przychodziła zawsze po cichu. Zwodząc i udając, że to nie ona. Kamuflując się pod osłoną zmęczenia. Czasem niewyspania, przepracowania, przeciągających się tygodniami. A potem nie chciała odejść przez wiele miesięcy…".
•
Depresja – tego pojęcia nikomu nie trzeba wyjaśniać. Każdy z nas ma w swoim otoczeniu osobę zmagającą się z tą podstępną chorobą lub...