Jesteśmy społecznością, która kocha książki

MOŻLIWE SPOILERY

Zazwyczaj bardzo starannie dobieram książki, które czytam i w większości przypadków jestem co najmniej nie rozczarowana :) W tym wypadku książka została wybrana jako pozycja do przeczytania na spotkanie book clubu organizowanego w moim mieście, więc została niejako mi narzucona, ale hej, od czego są book cluby, jak nie wychodzenia ze swojej literackiej strefy komforty....
W tym wypadku skończyło się na dużym dyskomforcie :)

Książka teoretycznie, tak jak tytuł wskazuje, opowiada o związku Cleo i Franka, który jednego dnia się poznają, a drugiego biorą ślub, bo w sumie są tacy crazy in love, mimo, że się kompletnie nie znają. No i jakby można przypuścić - coś zaczyna zgrzytać, bo okazuje się, że każde z nich ma jakieś issues, problemy z dzieciństwa a także z alkoholem czy narkotykami. I oni tak strasznie się kochają, ale nie mogą przestać się ranić :)

Tak, mój cynizm tutaj się wylewa hektolitrami, ale ta książka mnie do tego zmusiła. Dawno nie czytałam książki, której bohaterowie byliby mi tak bardzo obojętni, a jednocześnie tak bardzo mnie frustrowali swoimi poczynaniami. Ich się po prostu nie da lubić. Są snobami, stereotypowymi artystami (w większości), którzy prowadzą pretensjonalne rozmowy, żeby kilka stron dalej fantazjować o wpychaniu sobie czegoś kogoś do gardła :)

Może to moja niewrażliwość i ignorancja, ale ja naprawdę chyba nie miałam ochoty czytać przez 500 stron o ludziach, którzy są w sumie puści w środku, którzy chodzą na imprezki, ćpają, robią ostentacyjne próby samobójcze, które potem im służą za inspirację do wystawy :)

Książka napisana jest w sposób bardzo zwyczajny, jest to debiut autorki nad którym podobno siedziała 7 lat. No cóż, ale bo 7 lat za krótko albo za długo. I nie, nie chodzi mi o to, że bym napisała to lepiej, bo pewnie nie, ale styl tej książki można określić na poziomie licealnej prozy dla nastolatek, serio, jak się to czyta, to nie płynie się przez powieść, lecz czuje się jakby się skakało przez płotki - jest mega niekomfortowo.

Skoro mowa o języku i o stylu, to może słowo o tłumaczeniu, które według mnie jest co najmniej słabe, żeby nie powiedzieć przeciętne. "Po tysiąckroć tak!", "Błękitny Szafir"? Serio? :) Kto tak mówi po polsku?

Okey, widzę, że ta recenzja przechodzi w rant, więc może lepiej do sedna -

Ta książka jest czymś absolutnie miernym w opakowaniu ze złota, bo bądź co bądź okłada przykuwa, notabene, wzrok.
Jest to absolutny przerost formy nad treścią, jeśli brać pod uwagę pozytywne opinie na temat tej pozycji.

Nie jest to najgorsza książka, jaką przeczytałam, ale zdecydowania taką, którą zapomnę po tygodniu od przeczytania, bo nie wiem, co chciała mi powiedzieć, oprócz tego, że Polska to obrzydliwy zapyziały kraj, gdzie ludzie robią straszne rzeczy :) Na pewno nikomu nie polecę.

Chciałabym, żeby mi się podobało, tak jak mi się nie podobało :)

///26.05.2024///

MOŻLIWE SPOILERY

Zazwyczaj bardzo starannie dobieram książki, które czytam i w większości przypadków jestem co najmniej nie rozczarowana :) W tym wypadku książka została wybrana jako pozycja do przeczytania na spotkanie book clubu organizowanego w moim mieście, więc została niejako mi nar...

Rozwiń

Zwiń

Nie znałam autora ani wcześniej nie słyszałam o tej książce, ale oczywiście przyciągnęła mnie okładka - urocza, kolorowa i totalnie koreańska. Jako że powoli się zagłębiam w różne rodzaje literatury koreańskiej, wydała mi się na tyle cienka i prosta do przeczytania, że ją kupiłam (do przeczytania między jednym hard sci-fi a drugim :)).
W każdym razie nie oczekiwałam niczego, chociaż recenzje miała dobre, i się miło zaskoczyłam. Cała oś opowieści to tytułowy sklep całodobowy, którego właścicielką jest starsza pani. Pracuje ona tam sama, ale też potrzebuje do pomocy innych ludzi, bo sama nie daje rady. W międzyczasie poznaje w ciekawych okolicznościach mężczyznę imieniem Dokko, któremu zmienia życia i który zmienia życie jej a także innych osób...
W skrócie - jest to taka książka "ku pokrzepieniu serc". Jest tu trochę dramatu i smutku, ale książka udowadnia, że zawsze ostatecznie wyjdzie słońce i z nasza małą pomocą sprawy mogą wyjść na lepsze. Pokazuje też, że nie żyjemy tylko dla siebie, ale też dla innych i małe gesty, które dla nas mogą być czymś błahym, dla kogoś mogą mieć ogromne znaczenie. Jest to też opowieść o dawaniu drugich szans, o zaufaniu i o uprzedzeniach.
Podoba mi się jak wątki się przeplatają ze sobą i jak wszystko dąży do słodko-gorzkiego finału.
Książka pisana jest bardzo prostym, "codziennym" językiem, więc czyta się ją bardzo szybko. Ja ją połknęłam w 3 wieczory. Nie jest to pozycja dla wielbicieli wysokiej literatury, bo ona do niej nie należy, ale sprawia radość i zostawia ciepełko na serduszku. A czasem chodzi po prostu o to.

///20.04.2024///

Nie znałam autora ani wcześniej nie słyszałam o tej książce, ale oczywiście przyciągnęła mnie okładka - urocza, kolorowa i totalnie koreańska. Jako że powoli się zagłębiam w różne rodzaje literatury koreańskiej, wydała mi się na tyle cienka i prosta do przeczytania, że ją kupiłam (do przec...

Rozwiń

Zwiń

W sieci można spotkać opinie albo bardzo złe, albo bardzo dobre na temat zdolności pisarskich pana Cixin Liu. Wiele osób zarzuca mu, że nie potrafi pisać, język jest ciężki a postaci słabo zarysowane, z drugiej strony ludzie wychwalają jego oryginalność, zdolność wplatania solidnej porcji nauki do swoich książek. | w sumie po dłuższym zastanowieniu wszyscy mają rację, a odbiór książki zależy od tego, jakie mamy co do niej oczekiwania i jaki po prostu jest nasz gust literacki.
Po raz pierwszy zetknęłam się z nazwą "Problem Trzech Ciał" jakiś ponad rok temu, kiedy kolega wychwalał serię pod niebiosa i namawiał mnie do przeczytania książek. Wtedy polecanki przyjęłam, ale fakt faktem nie wykonałam niczego w kierunku przeczytania jakiejkolwiek z nich.
Dopiero w tym roku, kiedy okazało się, że wychodzi serial na Netflix, który miał całkiem szeroko zakrojoną kampanię reklamową postanowiłam dać temu wszystkiemu szansę.
Być może był to błąd, być może nie, ale najpierw obejrzałam serial. Mimo zdecydowanych oporów owego kolegi, który stwierdził, że zepsuję sobie tym zajebistą książkę i zaspojleruję najważniejsze rzeczy. Trochę tak było poniekąd, ale z perspektywy czasu wyszło to na dobre, bo zaciekawił mnie temat (kosmos, kosmici, hello!) a pozostał duży niedosyt, ponieważ serial chociaż bardzo się starał, to nie spełnił oczekiwań w wielu aspektach.
W tym przypadku sięgnęłam od razu po książkę no i to był dobry wybór, bo uzupełniłam sobie historię o wszystkie te informacje, które mi uciekły w serialu albo ich tam nie było. Co prawda być może mało tutaj rozbudowania postaci, niezwykłych zawiłych rozterek postaci etc, ale chyba nie o to tutaj chodzi. Da się poznać, że autor jest po prostu nerdem, zafascynowanym nauką i jej dobrymi i złymi aspektami. Autor skupia się tu głównie na naukowych aspektach, na spojrzeniu na ludzkość jako jednostkę niekoniecznie dobrą ani złą, na potencjalną katastrofę ze strony Obcych i na możliwe rozwiązania problemu w przypadku inwazji obcych. Coś, co zazwyczaj jest przedstawione w filmach i serialach jako totalne sci-fi - inwazja obcych wow wow co to by było, w tej książce nabiera jakiegoś bardziej realnego charakteru.
Zaczynasz się zastanawiać - a co jeśli autor ma rację i faktycznie pewnego pięknego dnia na progu naszej planety pojawią się obce cywilizacje, które niekoniecznie mogą mieć dobre zamiary. Jak to zmieni naszą cywilizację, jak to wpłynie na naszą psychikę? Autor zwraca uwagę na istotność nauki, na to jak nam jest potrzebna do rozwoju i co może się stać gdy jej zabraknie.
Rozumiem wszystkie głosy za i przeciw, ale w moim wypadku książka pozostawiła niedosyt i z pewnością sięgnę po kolejną część serii, żeby jeszcze bardziej porozkminiać nad złożonością świata i ludzi.

///14.04.2024///

W sieci można spotkać opinie albo bardzo złe, albo bardzo dobre na temat zdolności pisarskich pana Cixin Liu. Wiele osób zarzuca mu, że nie potrafi pisać, język jest ciężki a postaci słabo zarysowane, z drugiej strony ludzie wychwalają jego oryginalność, zdolność wplatania solidnej porcji ...

Rozwiń

Zwiń