Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sammy ma starszego brata którym się musi opiekować – ten cierpi na autyzm i czasem wpada w szał, potrzeba mu wtedy uspokojenie i zrozumiena potrzeb. Sammy kradnie po domach, od roku jest bezdomny, teraz ma 15 lat, zostawiony wraz z bratem przez brutalnego ojca u ciotki, która nie czuła się odpowiedzialna za wychowanie dzieci bandziora.
Po sprzeczce z bratem Sam włamuje się do domu dziwnej rodziny i początkowo zostaje wplątany w szereg zwyczajnych domowych zajęć, najpierw obowiązków i przyjemności ale także jedzenia i ciepła którego nigdy nie zaznał od swoich rodziców. Chłopak nie chce robić tego co robi, okradać i bić się, chce mieć swój własny dom. Jeśli wcześniej byłby gotowy zaufać rodzinie, w której przypadkowo się znalazł, być może nie cierpiał by tak bardzo.
Ale historia musi się wydziać.
Sam jest bohaterski i altruistyczny, są w nim pokłady dobra, a zło wynika tylko z wielkiej miłości i potrzeby dbania o brata.
Świetna młodzieżówka. O odpowiedzialności i wyborach, o szlachetności i bezinteresowności.
Książkę otrzymałam od wydawnictwa Books4YA – bardzo dziękuje za dobrą lekturę.

Sammy ma starszego brata którym się musi opiekować – ten cierpi na autyzm i czasem wpada w szał, potrzeba mu wtedy uspokojenie i zrozumiena potrzeb. Sammy kradnie po domach, od roku jest bezdomny, teraz ma 15 lat, zostawiony wraz z bratem przez brutalnego ojca u ciotki, która nie czuła si...

Rozwiń

Zwiń

Nazwałabym „Czerwone oleandry” takim trochę rodzinnym thrillerem. Wszystko jest zazębione w sobie i dramat dotyczy, tak naprawdę, jednej rodziny. Osoby, które się pojawiają też są jakoś ze sobą powiązane. Niby postronne wydarzenia też mają swoje zawiązanie w tajemnicach tej jednej rodziny.
Żal mam tylko za jeden nie rozwikłany wątek, czy brak wytłumaczenia postępowania i motywacji ofiary.
Nie znam autorki z wcześniejszych jej książek, ale tą bardzo dobrze się czytało – przyjemna, krótka, satysfakcjonująca lektura.

Nazwałabym „Czerwone oleandry” takim trochę rodzinnym thrillerem. Wszystko jest zazębione w sobie i dramat dotyczy, tak naprawdę, jednej rodziny. Osoby, które się pojawiają też są jakoś ze sobą powiązane. Niby postronne wydarzenia też mają swoje zawiązanie w tajemnicach tej jednej rodziny....

Rozwiń

Zwiń

Pustostany, pustka, nuda i drętwota. Taki jest stan. Przynajmniej ten opisywany. Dodam jeszcze, że opisywany na szaro i dość neurotycznie. Przytłaczająco.
Odebrałam Pustostany trochę jak próbę literacką i może nie będą za bardzo obiektywna, ale ciut dla mnie była bohaterka i jej opis wyjadania sąsiadom z lodówek, jedzenia resztek, przerabiania ubrań.

Pustostany, pustka, nuda i drętwota. Taki jest stan. Przynajmniej ten opisywany. Dodam jeszcze, że opisywany na szaro i dość neurotycznie. Przytłaczająco.
Odebrałam Pustostany trochę jak próbę literacką i może nie będą za bardzo obiektywna, ale ciut dla mnie była bohaterka i jej opis wyj...

Rozwiń

Zwiń

Ludzka pamięć jest dziwna.
Ludzie są dziwni, krzywdzą siebie samych i kochają zbyt mocno. Zawierzają wiernopoddańczo. Stawiają na ostrzu noża. Budują ściany, palą mosty, a chcieliby być tymi najlepszymi. Siebie stawiają na pierwszym miejscu, a powinni się schować w myszą dziurę.

Ludzka pamięć jest dziwna.
Ludzie są dziwni, krzywdzą siebie samych i kochają zbyt mocno. Zawierzają wiernopoddańczo. Stawiają na ostrzu noża. Budują ściany, palą mosty, a chcieliby być tymi najlepszymi. Siebie stawiają na pierwszym miejscu, a powinni się schować w myszą dziurę.

Niepokojąco dobra fabuła, drażniąco abstrakcyjny ale doskonały dialog. Tu dzieje się wszystko, bardzo silne, gwałtowne emocje stykają się z codziennością wakacyjną wolnych ludzi.
Bohaterowie mają czas i przestrzeń oraz pieniądze, na to żeby podczas nieustającego urlopu trochę popracować, trochę zaznać przyjemności. Przede wszystkim mają przestrzeń, na to żeby się nie ograniczać. Korzystają z tego. Wolność, którą dają sobie bez ograniczeń nawzajem, szkodzi im dosłownie, jakby bez ram nie było możliwe szczęście wieczne.
W powieści jest namiętność i zniszczenie. Dosłowne i mięsiste. W słowach, w krótkich zdaniach, rzeczowe. Dobre. Bardzo dobre.
Zawsze uważałam Hemingwaya za mistrza. A w nowych tłumaczeniach jest rewelacyjny i zachwyca ponownie, nie wiem czy nie bardziej!

Niepokojąco dobra fabuła, drażniąco abstrakcyjny ale doskonały dialog. Tu dzieje się wszystko, bardzo silne, gwałtowne emocje stykają się z codziennością wakacyjną wolnych ludzi.
Bohaterowie mają czas i przestrzeń oraz pieniądze, na to żeby podczas nieustającego urlopu trochę popracować, ...

Rozwiń

Zwiń

Zdecydowanie najlepsza z serii.
Książka i seria do czytania na jednym oddechu, bo inaczej nuży ciut.
Cardan i Jude przyciąganie i odpychanie, błędne decyzje, ktoś miał być mądry, był naiwny, a ktoś twardy i okazał się uczuciowy i wart miłości.
Powieść magiczna dla nastolatków, dość dobra dla rozrywki.

Zdecydowanie najlepsza z serii.
Książka i seria do czytania na jednym oddechu, bo inaczej nuży ciut.
Cardan i Jude przyciąganie i odpychanie, błędne decyzje, ktoś miał być mądry, był naiwny, a ktoś twardy i okazał się uczuciowy i wart miłości.
Powieść magiczna dla nastolatków, dość dobr...

Rozwiń

Zwiń