Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy zobaczyłam, że pojawiła się ta pozycja, od razu ją kupiłam i zaczęłam czytać. Z podekscytowaniem przeczytałam opis, w którym poznawałam znajome nazwy miejscowości z rodzinnych okolic. Ponadto, cały czas byłam pod wrażeniem "Kajś", a w tej pozycji upatrywałam podobnej narracji. Jak się okazuje, oczekiwania były słuszne, bo do samej inspiracji przyznaje się autor.
I teraz odnośnie wrażeń. Wstęp - fenomenalny! Autor opisywał zachowania, które dla mnie wydawały się normalne, a okazało się, że są typowe dla mojego regionu. Wstęp narobił mi smaku na więcej i się zawiodłam niestety. Książka rozczarowuje, opiera się przede wszystkim na historiach rodzinnych, według mnie w większości nijak nie będącymi typowymi dla tego obszaru. Pomiędzy historiami rodzinnymi, trochę ogólnych informacji, często nawet nie o regionie, a całym kraju, takich wypełniaczy książkowych sugerujących, że nie za bardzo autor ma o czym pisać. Po całej książce mam wrażenie, że nie ma nic szczególnego w tym naszym podlasko-mazowieckim pograniczu. Może tylko klękanie na jedno kolano przez mężczyzn... dla mnie ogromny zawód.
7/10 trochę na wyrost ze względu na tematykę.

Gdy zobaczyłam, że pojawiła się ta pozycja, od razu ją kupiłam i zaczęłam czytać. Z podekscytowaniem przeczytałam opis, w którym poznawałam znajome nazwy miejscowości z rodzinnych okolic. Ponadto, cały czas byłam pod wrażeniem "Kajś", a w tej pozycji upatrywałam podobnej narracji. Jak się okazuje, oczekiwania były słuszne, bo do samej inspiracji przyznaje się autor.
I...

Dla osób osób z depresją (wow - nie tylko ja mam takie myśli), dla osób bliskich osób z depresją (ok, teraz lepiej rozumiem jak czuje się, myśli osoba mi bliska), i po prostu dla wszystkich, którzy chcą przeczytać kawał dobrej literatury o współczesnym świecie i naszym w nim funkcjonowaniu.

Niektóre przemyślenia trochę na zasadzie - co mi leży na wątrobie - więc niekiedy trochę niezrozumiałe, zwłaszcza pod koniec książki. Jednak mimo wszystko - warto!

Dla osób osób z depresją (wow - nie tylko ja mam takie myśli), dla osób bliskich osób z depresją (ok, teraz lepiej rozumiem jak czuje się, myśli osoba mi bliska), i po prostu dla wszystkich, którzy chcą przeczytać kawał dobrej literatury o współczesnym świecie i naszym w nim funkcjonowaniu.

Niektóre przemyślenia trochę na zasadzie - co mi leży na wątrobie - więc niekiedy...

Po pierwszej części gotowa byłam dać 8, a może nawet 9. Wraz z trwaniem książki, ocena spadała, aby zatrzymać się na 7, chociaż po ostatnim fragmencie chętnie dałabym jeszcze niższą ocenę. Pierwszą część słuchałam z zapartym tchem. Może dlatego, że opisywała idyllę, która została zniszczona? Kolejne części to cierpienie i tytułowa pokuta. To wszystko jest dla mnie zrozumiałe. Ale końcówka... nie wiem co myśleć. I tak, jestem tym czytelnikiem, który chce wiedzieć "ale co się zdarzyło na prawdę".

Piszę recenzję na gorąco z rozgoryczeniem i żalem.

Po pierwszej części gotowa byłam dać 8, a może nawet 9. Wraz z trwaniem książki, ocena spadała, aby zatrzymać się na 7, chociaż po ostatnim fragmencie chętnie dałabym jeszcze niższą ocenę. Pierwszą część słuchałam z zapartym tchem. Może dlatego, że opisywała idyllę, która została zniszczona? Kolejne części to cierpienie i tytułowa pokuta. To wszystko jest dla mnie...