Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Max Czornyj jakiego nie znałam... Tym razem autor wybrał grono czytelników ok.10-12 roku życia. Piąta już część o przygodach Zagadkowych Detektywów, jest jednocześnie pierwszym, z którym miałam przyjemność się zapoznać.
Młody Eryk Deryło to chodzący omnibus - zawsze wie, jak wykorzystać swoją ,dosyć pokaźną jak na ten wiek, wiedzę i umiejętność analitycznego myślenia. Jak się okazuje ,niewinny biwak gdzieś w Bieszczdach, może przerodzić się w ekscytującą, nieraz wręcz mrożącą krew w żyłach przygodę. Zjawy, tajemnicze postaci znikające tak samo nagle jak się pojawiły, czy też zaginiony bez śladu starszy pan Deryło, to dopiero początek tej historii...
Sama książka nie jest zbyt obszerna -150 stron, to objętość w sam raz dla 10-latka(nie każdy wszak lubi opasłe tomiszcza). Twarda okładka i ładna szata graficzna przyciągają wzrok ,a ilustracje są doskonałym dopełnieniem i bodźcem pobudzającym wyobraźnię, plusem jest też słowniczek wyjaśniający trudne słowa i wyrażenia. Autor dozuje emocje i choć jest to zagadka z kategorii " trochę strasznie", to robi to z dużym wyczuciem. Samo umiejscowienie akcji w Bieszczadach, jest w sumie drugorzędne, bo tak na prawdę są one tam bardzo symbolicznie. Jak dla mnie mógłby być to każdy inny region naszego kraju. Duży druk, taki akurat dla młodych oczu to atut, a krótkie rozdziały pozwalają przerwać lekturę bez uczucia urwania w połowie zdania. Podsumowując - ciekawa seria, po którą sięgną z chęcią dorośli i dzieci aby miło spędzić czas nie tylko w deszczowy dzień.
Egzemplarz udostępniony mi przez wydawnictwo Filia - za co bardzo dziękuję.

Max Czornyj jakiego nie znałam... Tym razem autor wybrał grono czytelników ok.10-12 roku życia. Piąta już część o przygodach Zagadkowych Detektywów, jest jednocześnie pierwszym, z którym miałam przyjemność się zapoznać.
Młody Eryk Deryło to chodzący omnibus - zawsze wie, jak wykorzystać sw...

Rozwiń

Zwiń

"Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady..." Wydaje mi się, że po przeczytaniu tej powieści wiele osób zweryfikuje swoje marzenia. Brudny, po czystkach jakie zaprowadził w szeregach rządu, postanawia zaszyć się w niedostępnym rejonie naszych najpiękniejszych gór. Ponieważ jednak przyciąga kłopoty jak magnes neodymowy, już po kilku tygodniach okazuje się, że nie będzie to sielski wypoczynek: giną dwie młode turystki i wszystko wskazuje na to, że Igor widział je ostatni...Jeszcze żywe. Mroku przydaje fakt, że sąsiadem jest mrukliwy smolarz, a chata w której Brudny zamieszkał należała do bieszczadzkiej szeptuchy... Robi się ciekawie i trochę wieje grozą.
Sam pomysł fabuły jest ciekawy, w końcu mało które rejony naszego kraju łączą aż tyle krwawych historii ,tak w przeszłości dalszej jak i z czasów znacznie współcześniejszych. Wsie widma, zaginieni ludzie, historie mrożące krew w żyłach -a wszystko to naznaczone śladami rysich i niedźwiedzich pazurów ,oraz echem niosącym ponure wilcze wycie. Piękne ,turystyczne i malownicze Bieszczady ukazują tu znacznie mroczniejsze oblicze : okazują się hermetycznym zaściankiem, gdzie poplecznictwo, kumoterstwo i silna władza lokalnych "bonzów" ma powalające znaczenie. Czy trzeba było aż nieprzekupnego Brudnego ,aby otworzyć tę "puszkę Pandory"? Najwidoczniej....
Zarzuty, że książka jest przewidywalna nie są miarodajne( w końcu zdajemy sobie sprawę, że zaczynając tę powieść, autor ma zamiar wyjawić nam ,kto jest sprawcą. Kwestia ,czy ktoś domyślił się wcześniej czy później też jest ważna dla indywidualnych czytelników - przecież to nie zawody, kto udowodni coś autorowi. Ja przeczytałam z przyjemnością, a czy domyśliłam się kto?? Niech to zostanie moją słodką tajemnicą....

"Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady..." Wydaje mi się, że po przeczytaniu tej powieści wiele osób zweryfikuje swoje marzenia. Brudny, po czystkach jakie zaprowadził w szeregach rządu, postanawia zaszyć się w niedostępnym rejonie naszych najpiękniejszych gór. Ponieważ jednak ...

Rozwiń

Zwiń

Tym razem historia opowiedziana z perspektywy "jaśnie oświeconego moczymordy " Toniego. I mam dylemat: dialogi nadal porywają dosłownością i humorem, ale samo podejście szlachty do kolejnych wydarzeń...Nóż się otwiera w kieszeni. Przecież nie brak tej warstwie społecznej polotu i inteligencji, skąd więc ta "pomroczność jasna"??
Czy tak trudno zrozumieć fałsz, obłudę, okrucieństwo możnych i przekłamać to, co się widzi na własne oczy?? Toni jest zaślepiony uczuciem, a jednocześnie tak okrutny ,obcesowy i złośliwy, że nawet anioł dostałby nerwicy. Pojawiają się jakieś intrygi, wydumane problemy i kombinują wszyscy na potęgę. Zastanawia mnie też fakt, że kochający do nieprzytomności mężczyzna robi na siłę swojej ukochanej czarny piar, bo nie inaczej przedstawiają się plotki i bajdy o Katji jako strasznej czarownicy. Stos niemal sam się rozpala. Dziwna jest ta część, a mimo wszystko trudno się oderwać.

Tym razem historia opowiedziana z perspektywy "jaśnie oświeconego moczymordy " Toniego. I mam dylemat: dialogi nadal porywają dosłownością i humorem, ale samo podejście szlachty do kolejnych wydarzeń...Nóż się otwiera w kieszeni. Przecież nie brak tej warstwie społecznej polotu i...

Rozwiń

Zwiń

Świetna książka. Czyta się szybko( aż za szybko).
Lubię powieści tego gatunku: szeptuchy, zielarki, kobiety twarde, uparte w dążeniu do celu, ale jednocześnie pełne emocji, marzeń i nadziei.
Powieść momentami bardzo zabawna, co nie znaczy, że płytka i lekka. Styl autorki bardzo mi pasuje, więc nie poprzestanę na tej jednej pozycji.

Świetna książka. Czyta się szybko( aż za szybko).
Lubię powieści tego gatunku: szeptuchy, zielarki, kobiety twarde, uparte w dążeniu do celu, ale jednocześnie pełne emocji, marzeń i nadziei.
Powieść momentami bardzo zabawna, co nie znaczy, że płytka i lekka. Styl autorki bardzo mi pasuje...

Rozwiń

Zwiń

Czy talent to zaletą, czy przekleństwo ? Czy sam talent bezcwsparcia i zrozumienia wystarczy, aby być szczęśliwym?
Julia Krawiec po razvkolejny staje przed " morderczą" zagadką. Czy jej talent wystarczy aby ją rozwiązać? Wiele pytań, a odpowiedzi są ukryte w kolejnym tomie powieści Marty Zaborowskiej. Sieć kłamstw, ludzkie dramaty i zabójca, który ma jeden, sobie tylko znany cel...
Polecam.

Czy talent to zaletą, czy przekleństwo ? Czy sam talent bezcwsparcia i zrozumienia wystarczy, aby być szczęśliwym?
Julia Krawiec po razvkolejny staje przed " morderczą" zagadką. Czy jej talent wystarczy aby ją rozwiązać? Wiele pytań, a odpowiedzi są ukryte w kolejnym tomie powie...

Rozwiń

Zwiń