A. P. Mist

,,Byłem rozdarty pomiędzy tym, czego pragnąłem, a tym, co należało zrobić” Ach! Gdybym mogła połknęłabym książkę na raz, ale czas mi na to nie pozwolił. Musiałam dawkować sobie emocje aż przez 3 wieczory! Jednak ilekroć wracałam wieczorem do lektury, czułam ciepło rozlewające się po serduszku. Autorka zachwyciła mnie lekkością pióra, świetnie wykreowanymi bohaterami oraz emocjami! Historia opowiada o Ivory Blake, studentce ostatniego roku chemii, która próbuje popełnić samobójstwo i skoczyć z mostu. Ratuje ją Marcus Sordon, który daje jej swój płaszcz i ich drogi się rozchodzą. Po pół roku okazuje się, że Marcus Sordona to piętnaście lat starszy wykładowca chemii. Czy tych dwoje coś połączy? Jak potoczą się ich losy? Musicie przekonać się sami 🙌 ,,Początkowo walczyłem z obrazami w głowie, ale ona zawładnęła moim umysłem, jakby rzuciła na mnie urok” Ivory i Marcus to osoby, które mają na swoim koncie trudną przeszłość, która w dalszym ciągu wpływa na ich teraźniejsze życie. Autorka już na wstępie rzuca nas w akcję, w taką scenę, w której od razu coś się dzieje. Na dodatek robi to tak przyjemnym i lekkim stylem, że emocje sięgają zenitu. Mnie za każdym razem porywa jak rzeka. Chemia pomiędzy bohaterami jest wyczuwalna i hipnotyzująca, ujęła mnie ich burzliwa relacja. ,,Gdyby niebezpieczeństwo miało twarz, to byłby nim Marcus Sardon - mężczyzna, który swoją obecnością sprawiał, że drżałam. Ze strachu i podniecenia” A.P.Mist pięknie pisze o uczuciach, a jeszcze piękniej potrafi wpleść je w trudną fabułę. Ta historia szokuje i zaskakuje. Uczy życia, straty i radzenia sobie z nią. Nie spodziewałam się, że w tym niepozornym tytule może kryć się tyle bólu. W pewnym sensie ta książka mnie złamała. Wywołała wiele emocji i przede wszystkim łzy. Szczere i prawdziwe. Niezwykle podobało mi się poruszenie przez Autorkę ważnych tematów i skłonienie do refleksji nad prawidłowymi relacjami rodzinnymi. Co jeśli twój ojciec cię lekceważy, nieustannie krytykuje lub domaga się ciągłej uwagi? Czy martwisz się, że w końcu będziesz musiał zrezygnować z kontaktów z nim?  Czy marzysz o bliskiej osobie, z którą można otwarcie porozmawiać? W ,,Córce dziekana” zawarte są jedne z moich ulubionych motywów, czyli age gap i zakazana relacja, ale też trudniejsze, czyli trudne relacje rodzinne. Motyw profesora i studentki kształtuje całą fabułę. Połączenie niby klasyczne, ale jakże świetnie wykonane. Chłonęłam tę książkę strona za stroną i nie miałam najmniejszej ochoty, by odrywać się od lektury choćby na chwilę. ,,Córka dziekana” to moim zdaniem raj dla czytelników mających słabość do różnicy wieku i romansów z zakazaną relacją. Mam nadzieję, że gdy sięgniecie po tę książkę również odnajdziecie w nim taką radość z czytania 💛 Gwarantuję, że ta historia Was pochłonie, zaskoczy i da olbrzymią radość. Polecam!