Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tam, gdzie inne pary odczuwają nieustanną potrzebę dyskusji oraz diagnozowania i demaskowania siebie nawzajem w najdrobniejszych szczegółach, my wypełniliśmy pustkę, która powstała wskutek częściowego braku słów, idealnym obrazem drugiej osoby. Zamiast więc kłócić się, niosąc za sobą bagaż różnych wzorców kulturowych, milczymy w razie wątpliwości niesieni starofińską mądrością, że prawdziwych życiowych problemów, zwłaszcza tych w małżeństwie, nie rozwiąże żaden język tego świata.

Tam, gdzie inne pary odczuwają nieustanną potrzebę dyskusji oraz diagnozowania i demaskowania siebie nawzajem w najdrobniejszych szczegółach...

Przeważająca część ludzkości uroiła sobie, że komunikacja językowa sprzyja wzajemnemu zrozumieniu. Fin sądzi inaczej. Według niego sprawa przedstawia się raczej odwrotnie. Już sama potrzeba powiedzenia czegoś jest bezsprzecznym dowodem na to, że przestaliśmy się rozumieć, że najwidoczniej coś zakłóciło istniejącą jeszcze do niedawna harmonię.

Przeważająca część ludzkości uroiła sobie, że komunikacja językowa sprzyja wzajemnemu zrozumieniu. Fin sądzi inaczej. Według niego sprawa pr...

Nie - krzyczałem. - Nie chcę! Nie chcę wychodzić z Biblioteki Orma! Chcę tu zostać! Proszę! Król Cieni trzymał mnie w swym żelaznym uścisku i ciągnął poprzez sale Pałacu Cieni, mimo że broniłem się rękami i nogami. - Ostrzegałem cię, że te książki są niebezpieczne - powiedział. - Przeczytałeś już wystarczająco dużo z nich. - Nie - wrzeszczałem. - Przeczytałem dopiero ułamek. Nie miałem najmniejszego pojęcia, że takie książki istnieją. Muszę je wszystkie przeczytać! Wszystkie!

Nie - krzyczałem. - Nie chcę! Nie chcę wychodzić z Biblioteki Orma! Chcę tu zostać! Proszę! Król Cieni trzymał mnie w swym żelaznym uścisku ...

- Wiesz, jak długo siedziałeś w bibliotece? - spytał Homunkolos, ciągnąc mnie dalej. - Masz pojęcie? [..]Tydzień? Pięć tygodni? Siedem? Nie miałem pojęcia. - Ja też nie wiem tego dokładnie - powiedział Homunkolos. - Ale to musiały być ze dwa miesiące. - No i? Dwa miesiące. Dwa lata. Wszystko mi jedno! Muszę przeczytać te książki! - Musiałem zmuszać cię do jedzenia! - powiedział Homunkolos - Nie śpisz już. Nie myjesz się. Śmierdzisz jak świnia. - Wszystko mi jedno - powiedziałem hardo - Nie mam czasu. Muszę czytać. - Zaczytasz się na śmierć - ryknął Homunkolos - Musiałem cię stamtąd wyciągnąć.

- Wiesz, jak długo siedziałeś w bibliotece? - spytał Homunkolos, ciągnąc mnie dalej. - Masz pojęcie? [..]Tydzień? Pięć tygodni? Siedem? Nie ...

[...]Nie wiem tylko, co zrobić z tą zabójczą ciszą, z tym milczeniem, z którego w mękach urodziła się moja pogarda i zmęczenie ludźmi. Nie mogłem już z nimi wytrzymać, poczułem, jak mi odrywają ciało z przedramienia, jak pożerają mnie swoim niekończącym się gadaniem i pytaniami. Osaczali mnie, szukali czegoś, co im się należy, albo czegoś czego nie mogłem im dać.

[...]Nie wiem tylko, co zrobić z tą zabójczą ciszą, z tym milczeniem, z którego w mękach urodziła się moja pogarda i zmęczenie ludźmi. Nie m...