Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie sądziłam, że książka opowiadająca o przyszłości pełnej robotów i sztucznej inteligencji może mnie tak wiele nauczyć o człowieczeństwie…

„Piękni lśniący ludzie” to historia opowiadająca o amerykańskim chłopaku, który w bardzo młodym wieku został prawdziwym geniuszem technologicznym. O jego dzieło biją się największe firmy. Ale sam John ma problem z akceptacją i wiarą w siebie. Zupełnie niespodziewanie zakochuje się w dziewczynie, która pracuje w małej Tokijskiej kawiarni. Tyle, że skrywa ona pewien sekret, który może zmienić wszystko.

John i kelnerka Neotnia to postacie, których życie nie mogłoby być bardziej różne . Ale mimo to ich rodzącą się relacja jest niezwykła. Podczas gdy on ucieka od przeszłości, ona patrzy w przyszłość. Idealnie się dopełniają i uczą się nawzajem.

Ta książka została napisana w piękny sposób. W każdym słowie widać ogromny kunszt pisarski autora. A zakończenie może rozedrzeć serce. Słodko-gorzkie, pełne melancholii i zadumy. Ale równocześnie idealnie oddające sens i głowy zamysł tej historii.

To była zapadająca w pamięć podróż przez Tokio przyszłości. Do świata, w którym nie istnieją żadne ograniczenia technologiczne. Gdzie fake newsy i ataki cybernetyczne są groźniejsze niż fizyczna wojna. Ale z drugiej strony „Piękni lśniący ludzie” to opowieść o szukaniu swojej tożsamości. O przyjaźni, zaufaniu, uprzedzeniach i stracie. To książka piękna, emocjonalna i skłaniająca do myślenia. To historia pokazująca ile zła może wyrządzić technologia w niepowołanych rękach i jak wiele jesteśmy w stanie poświęcić dla tych, których kochamy. Ale też o wierze w człowieczeństwo i moralności. Prawdziwy miks gatunkowy, który na pewno Was zachwyci.

Nigdy nie sądziłam, że książka opowiadająca o przyszłości pełnej robotów i sztucznej inteligencji może mnie tak wiele nauczyć o człowieczeństwie…

„Piękni lśniący ludzie” to historia opowiadająca o amerykańskim chłopaku, który w bardzo młodym wieku został prawdziwym geniuszem technologiczn...

Rozwiń

Zwiń

Jimena ma zaledwie 17 lat, kiedy cały jej świat legł w gruzach. Właśnie dowiedziała się, że jest nielegalną imigrantką. Przybyła wraz z rodzicami do Stanów na wizie, której ważność dawno się już skończyła. Dziewczyna nie wyobraża sobie deportacji i powrotu do Peru, bo to Amerykę uważa za swoją ojczyznę. Szuka więc sposobu, że dostać prawo legalnego pobytu. Jedynym wyjściem okazuje się ślub z Amerykaninem. Teraz musi znaleźć kandydata na przyszłego męża. Idealnym kandydatem zdaje się jej szkolny kolega i sąsiad Vitaly. Tyle tylko, że chłopak ma swoje plany na przyszłość i odmawia Jimenie. To jednak nie powstrzymuje jej w dalszych poszukiwaniach kandydata.

Czuć, że jest to książka skierowana do młodszej młodzieży (14+). Ale ta cała otoczka słodkiej historii romantycznej przedstawia też ważne problemy społeczne. Jimena odkrywa swoją tożsamość narodową, działanie systemu imigranckiego, niebezpieczeństwo randkowania internetowego.

Jimena jest postacią, której nie da się nie lubić. Zamiast książek woli iść na imprezy i więcej czasu poświęca na dbanie o swój wygląd niż odrabianie prac domowych. Przy tym jest pełna energii, dowcipna i odważna. Vitaly jest jej kompletnym przeciwieństwem. Cichy, spokojny, skupiony na swojej przyszłości. Ale razem się dopełniają. Obserwowanie ich relacji było urocze.

Nie jest to książka bez wad. Zakończenie pozostawiało dla mnie wiele do życzenia. Miałam wrażenie, że zostało napisane w pośpiechu bez przemyślenia niektórych kwestii. Jest to książka typowo młodzieżowa, więc akcja momentami została mocno uproszczona. Ale jest to idealna lektura, jeśli szukacie książki, która wyciągnie Was z zastoju czytelniczego. Krótkie rozdziały, zabawnie opisane sceny randek z portalu randkowego i niezwykle urocze postacie sprawią, że połknięcie „Powiedz tak” w zastraszającym tempie.

Jimena ma zaledwie 17 lat, kiedy cały jej świat legł w gruzach. Właśnie dowiedziała się, że jest nielegalną imigrantką. Przybyła wraz z rodzicami do Stanów na wizie, której ważność dawno się już skończyła. Dziewczyna nie wyobraża sobie deportacji i powrotu do Peru, bo to Amerykę uważa za s...

Rozwiń

Zwiń

Czy złamane serce można na nowo posklejać? Jak dalej żyć, kiedy ci, których kochamy już odeszli?

Życie Ember legło w gruzach. Na progu domu stanęli żołnierze. To znak, że jej tata nie wróci już do domu z kolejnej misji wojskowej. I chociaż od dziecka wiedziała, że może to kiedyś nastąpić, nie przypuszczała, że to się naprawdę stanie. Kiedy jej mama i młodsze rodzeństwo są w rozsypce, Ember bierze odpowiedzialność za rodzinę. Niespodziewanie w jej życiu pojawia się Josh. Chłopak zdaje się ją ratować z opresji, wspiera i pomaga. Tylko czy Ember może sobie na to pozwolić?

Rebbeca Yarros przedstawiła trudny proces żałoby. Każdy z bohaterów inaczej radzi sobie ze stratą, bólem i zagubieniem. Wszystkie to opisała w bardzo realistyczny i poruszający sposób. Kiedy sięgałam po tę książkę, kompletnie nie spodziewałam się aż takiej głębi emocji. Autorka doprawiła to szczyptą romansu, delikatnego erotyku i wyszła książka niemal idealna.

Żeby była jasność. To nadal jest książka z gatunku new adult i ma swoje schematy. Do niektórych zachowań głównej bohaterki można by się było przyczepić. Ale ponad te schematy wybija się lekcja życia – czasami okrutnego, odbierającego nadzieję, a czasami pełnego wiary w przyszłość.

Nie chcę Wam zdradzić za dużo, bo uważam, że im mniej wiedzie tym lepiej. Nie chcę Was pozbawić zaskoczeń, które ja odczuwałam już od pierwszych stron i które mogą zakończyć się wybuchem głośnego, niekontrolowanego płaczu.

Czy złamane serce można na nowo posklejać? Jak dalej żyć, kiedy ci, których kochamy już odeszli?

Życie Ember legło w gruzach. Na progu domu stanęli żołnierze. To znak, że jej tata nie wróci już do domu z kolejnej misji wojskowej. I chociaż od dziecka wiedziała, że może to kiedyś nastąpić,...

Rozwiń

Zwiń

Za każdym razem, kiedy sięgam po kolejny tom z serii, mam pewne obawy. Czy kontynuacja dorówna pierwszej części? Czy tajemnice zostaną rozwiązane? Jak zostanie poprowadzony finał?

„Stowarzyszenie srok” to dylogia, w której bliżej poznacie ekskluzywną szkołę z internatem. W Illumen Hall tajemnice są starannie ukrywane, a uczniowie nie mogą nikomu zaufać. Wszystko zaczyna się od imprezy szkolnej na zakończenie roku. Wtedy jedna z uczennic zostaje znaleziona martwa. Nie wszyscy wierzą, że to był tylko nieszczęśliwy wypadek. Ivy i Audrey rozpoczynają własne śledztwo...

Niewątpliwym plusem tych książek jest łatwość w ich czytaniu. Od samego początku książki wciągają czytelnika i wprowadzają atmosferę niepokoju. Akcja jest bardzo płynna, a podział narracji na dwie bohaterki, dodaje dynamiczności. Współpraca dwóch autorów nad książką nie jest łatwa, ale w tym wypadku, wszystko się udało.

Audrey i Ivy to bohaterki, które wraz z rozwojem historii bardzo się zmieniają. Od niemal naiwnych dziewczyn przekształcają się w postaci szare, niemal mroczne, pełne podejrzeń i wątpliwości. Śmierć ich koleżanki znacząco wpłynęła na ich świat, nie pozwalając im spocząć.

To dylogia skierowana do młodzieży, ale trudno mi jednoznacznie podać wiek czytelnika. Poruszane są trudne tematy jak śmierć, depresja czy znęcanie się w szkole. Z drugiej strony zrównoważone jest to dość lekkim i przyjemnym językiem.

Zakończenie „Two for joy” wbiło mnie w fotel. Bo choć myślałam, że dobrze wiem, jak ta historia się skończy, to autorki wywróciły moją wizję do góry nogami. Cały czas o nim myślę i żałuję, że „Stowarzyszenie srok” to tylko dylogia i akcja nie zostanie dalej pociągnięta. Bo choć zakończenie było bardzo satysfakcjonujące, to z chęcią poznałabym dalsze losy Stowarzyszenia srok.

Za każdym razem, kiedy sięgam po kolejny tom z serii, mam pewne obawy. Czy kontynuacja dorówna pierwszej części? Czy tajemnice zostaną rozwiązane? Jak zostanie poprowadzony finał?

„Stowarzyszenie srok” to dylogia, w której bliżej poznacie ekskluzywną szkołę z internatem. W Illumen Hall ta...

Rozwiń

Zwiń

Czy są tu fani motywu dark academia? Przedstawiam wam „W tych szacownych murach”, czyli antologię, w której znajdziecie 12 historii, pełnych mroku i tajemnic. 🏫🕯️🗝️

Nie należę do fanów opowiadań. Zdecydowanie wolę dłuższe formy, bardziej rozbudowane. Dlatego na tę antologię patrzę jako na całość. I muszę przyznać, że wszyscy autorzy opowiadań uchwycili samą esencję estetyki dark academia. Znajdziemy tu tajemnice, poczucie lęku i niepewność. Niektóre opowiadania są mroczniejsze, a inne z kolei będą idealne dla tych, którzy dopiero zaczynają sięgać po literaturę z nurtu dark academia.

W antologii znajdziemy ogromny przekrój autorów - od tych bardziej znanych jak M.L. Rio czy Olivie Blake, jak i tych mniej znanych. Dzięki temu twórczość niektórych autorów dodałam na TBR, bo tak spodobały mi się ich opowiadania. Każde z opowiadań jest inne, porusza inne tematy. Każde z nich wywołało u mnie też inne odczucia. Przy niektórych czułam zaintrygowania, ale niektórym udało się wywołać u mnie ciarki.

Moi ulubieńcy:
- Weekend u Bertie
- Okrutne następstwa
- Fobos

Czy są tu fani motywu dark academia? Przedstawiam wam „W tych szacownych murach”, czyli antologię, w której znajdziecie 12 historii, pełnych mroku i tajemnic. 🏫🕯️🗝️

Nie należę do fanów opowiadań. Zdecydowanie wolę dłuższe formy, bardziej rozbudowane. Dlatego na tę antologię patrzę jako na...

Rozwiń

Zwiń

Jak to jest kogoś kochać i wiedzieć, że ta miłość ma datę końcową? Że po ślubie nie ma wcale „i żyli długo i szczęśliwie”, a jest walka o każdy wspólny dzień? Jak nauczyć się żyć ze świadomością, że każdy dzień może być tym ostatnim?

Taka miłość jak Lauren i Josha nie zdarza się często. Szaleńczo zakochani, młodzi, świeżo po ślubie. I wtedy znienacka przychodzi prawdziwy cios. Lauren jest chora. Na IPF nie ma lekarstwa. Z każdym kolejnym dniem jej choroba postępuje, płuca odmawiają posłuszeństwa. Jej odejście jest kwestią kilku lat. To nieuniknione. Po swojej śmierci Lauren pozostawię dla Josha listy. 12 na każdy miesiąc życia bez niej. Wierzy, że oswoją go one z jej odejściem i pozwolą przejść przez żałobę.

To nie była łatwa lektura. Powiedzieć, że jest emocjonalna, to jak niemal nic nie powiedzieć. Oczami Laury doświadczamy, jak radzi sobie z rzeczywistością, w której umiera. Przechodzi przez trudny proces, najpierw zaprzeczenia, a w końcu akceptacji swojego zbyt krótkiego życia. Jednocześnie doświadczamy straty z perspektywy Josha. Jego złości, zgorzknienia, strachu i nieporadności. I zestawienie tych dwóch perspektyw łamie serce.

Na całe szczęście Kristan Higgins stworzyła niesamowicie uroczą i lekko ekscentryczną obsadę drugoplanowych postaci, które dodają książce humoru. Dzięki nim pojawiają się nie tylko łzy smutku, ale również łzy radości.

„Zdejmij z nieba księżyc” to szalenie poruszająca i chwytająca ze serce lektura. Pokazująca jak wygląda prawdziwa miłość i wszystkie jej odcienie. Przygotujcie się na smutek, ale też szczęśliwe momenty. Po prostu poznajcie Lauren i Josha.

Jak to jest kogoś kochać i wiedzieć, że ta miłość ma datę końcową? Że po ślubie nie ma wcale „i żyli długo i szczęśliwie”, a jest walka o każdy wspólny dzień? Jak nauczyć się żyć ze świadomością, że każdy dzień może być tym ostatnim?

Taka miłość jak Lauren i Josha nie zdarza się często. S...

Rozwiń

Zwiń

Witajcie w akademii Everfall. Miejscu pełnym magii śmierci, tajemnic i wielkich emocji.

Zoey z utęsknieniem czeka na przebudzenie swojej mocy. Wierzy, że tak jak matka będzie uzdrowicielką. Jednak w noc szkolnego balu, jej magia wszystkim się ukazuje. Jej moc powiązana jest z magią śmierci. Dziewczyna jest banshee i przewiduje śmierć kolegi ze szkoły. Jej świat kompletnie stanął na głowie. Stara się oswoić ze swoimi nowymi zdolnościami, ale śmierć chłopaka nie daje jej spokoju. Zaczyna prowadzić własne śledztwo i odkrywa, że każdy w szkole skrywa jakieś tajemnice...

Styl pisania Mony Kasten urzekł mnie już od pierwszych stron. Wszystkie wydarzenia opisuje w taki sposób, że przenosi czytelnika w środek akcji i pozwala mu odczuć wszystkie emocje bohaterów. Nawet nie zauważyłam, że mijały kolejne strony, a ja przybliżałam się do zakończenia.

Lubię, kiedy autorzy czerpią z bogactwa mitologii. Mona Kasten postanowiła przybliżyć nam mitologię celtycką, niezbyt często wybieraną przez pisarzy. I było to szalenie ciekawe. Razem z Zoey poznajemy wierzenia, system magiczny i jej magiczne możliwości.

Jedyny minus jaki mogę wskazać, to relacja romantyczna. Bardzo żałuję, że było jej tak mało. To typowy slowburn, który ma swoje uzasadnienie w historii i rozwoju postaci. Jest to zdecydowanie dobry początek czegoś, co będzie mogło się rozwinąć w kolejnym tomie serii.

Jeśli lubicie książki z wątkiem akademii, magią i delikatnym romansem, to „Fallen Princess” to coś dla Was. A ja Wam polecam tę książkę z całego serca!

P.S.: To wydanie to wizualna uczta dla oczu!

Witajcie w akademii Everfall. Miejscu pełnym magii śmierci, tajemnic i wielkich emocji.

Zoey z utęsknieniem czeka na przebudzenie swojej mocy. Wierzy, że tak jak matka będzie uzdrowicielką. Jednak w noc szkolnego balu, jej magia wszystkim się ukazuje. Jej moc powiązana jest z magią śmierc...

Rozwiń

Zwiń

Są takie historie, które niezmiennie doprowadzają mnie do łez. Historie życiowe, pokazujące wszystkie jego odcienie. I właśnie taką historią jest ta opisana w „All in. Serce ze szkła”.

Kacey Dawson jest gitarzystką w słynnym girlsbandzie. Jednak sława niesie ze sobą pewne demony. Dziewczyna robi wszystko, żeby zapomnieć o swoich rodzicach, pogrążając się coraz mocniej w chaosie i bólu. Dopiero poznanie kierowcy limuzyny, Jonaha Fletchera, wyrywa ją z tego stanu. Nawiązują przyjaźń, dzięki której oboje zdają sobie sprawę, że w życiu chodzi o coś więcej. Kacey zdaje sobie sprawę, że powinna spełniać swoje marzenia, a Jonah uświadomił sobie, że nigdy nie zaznał prawdziwej miłości.

Właściwie od samego początku wiemy, jak zakończy się ta historia. Ale jednak jakaś mała cząstka mnie miała nadzieję, że nadejdzie cud i coś się zmieni. I mimo świadomości co nas czeka na ostatnich stronach książki, nic nie mogło mnie przygotować na to, jaki ból poczuję i ile łez wyleję.
Emma Scott sprawiła, że zakochałam się w Kacey i Jonahu, ich wspólnej historii. A kiedy całkowicie się w nią zaangażowałam, wbiła nóż w moje serce. To była boleśnie piękna lektura.

„All in. Serce ze szkła” to jedna z tych historii, które sprawiają, że jest się wdzięcznym za każdą chwilę, którą mamy. Ale mimo to, jej moralizatorski wydźwięk nie przytłacza, a zachęca do życia pełną piersią.

Są takie historie, które niezmiennie doprowadzają mnie do łez. Historie życiowe, pokazujące wszystkie jego odcienie. I właśnie taką historią jest ta opisana w „All in. Serce ze szkła”.

Kacey Dawson jest gitarzystką w słynnym girlsbandzie. Jednak sława niesie ze sobą pewne demony. Dziewczy...

Rozwiń

Zwiń

Królestwo, w którym magia jest zakazana. Jeden tron. I księżniczki, które są bliźniaczkami, ale nie mają pojęcia o swoim istnieniu.

Rose została wychowana na przyszłą królową. Od dziecka przyswajała kolejne lekcji historii, manier i sztuki. Wierzy, że jej rodzice zostali zabici przez czarownice, dlatego podczas swojego panowania chce je całkowicie zniszczyć. Skradziona z pałacu zaraz po urodzeniu Wren, jest jej bliźniaczką. Jest czarownicą i chce przywrócić swojemu gatunkowi należyty szacunek. Ma jeden cel. Zająć miejsce swojej siostry, założyć królewską koronę i zaprowadzić nowe rządy czarownic w królestwie.

Fabuła jest prowadzona z dwóch perspektyw. Minimalnie bardziej wolałam czytać rozdziały z perspektywy Wren, ale oba były dobrze poprowadzone. Rose odbyła prawdziwą podróż, by odkryć kim tak naprawdę jest, jaka jest jej historia i dziedzictwo. Z kolei Wren ma bardzo sarkastyczną i uszczypliwą osobowość, która nie raz wpędzała ją w kłopoty. Siostry idealnie się dopełniają i razem tworzą mieszankę wybuchową.

Momentami brakowało mi trochę magii. System magiczny jest jednym z fundamentów „Bliźniaczych koron”, ale nie był on rozbudowany. Poznaliśmy pewne podstawy i mam nadzieję, że w kolejnym tomie poznamy więcej szczegółów. W książce pojawia się też wątek romantyczny, a nawet dwa. Byłam zaskoczona, jak bardzo przypadły mi do gustu. Nie były one tylko dodatkiem, a faktycznie dodawały wiele do fabuły, napędzały akcję. Jestem ciekawa jak dalej się one rozwiną.

„Bliźniacze korony” to typowa fantastyka dla młodzieży, pełna humoru, dobrej zabawy i nagłych zwrotów akcji. I uwielbiałam absolutnie każdą minutę z czytania tej książki. To była czysta przyjemność. A zakończenie wbiło mnie w fotel. Potrzebuję 2 tomu najlepiej na wczoraj!

Królestwo, w którym magia jest zakazana. Jeden tron. I księżniczki, które są bliźniaczkami, ale nie mają pojęcia o swoim istnieniu.

Rose została wychowana na przyszłą królową. Od dziecka przyswajała kolejne lekcji historii, manier i sztuki. Wierzy, że jej rodzice zostali zabici przez czar...

Rozwiń

Zwiń