Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy tom liczy sobie blisko 900 stron i po dłuższej przerwie nie tylko go dokończyłem, ale sięgnąłem po drugi, który swego czasu miałem przyjemność objąć patronatem medialnym i który również po przerwanej lekturze czytam ponownie od początku.

24 czerwca przypadać będzie 110 rocznica urodzin Jana Kozielewskiego, którego świat zapamiętał pod innym nazwiskiem. Tutaj mniej lub bardziej wyszukana opinia, czy recenzja w żadem sposób nie odda doskonałości tego Dzieła, któremu z czystym sumieniem wypada podarować dziesięć gwiazdek.

Prawdą jest stwierdzenie, że takiej publikacji, takiej biografii nigdy wcześniej nie było i nigdy już nie będzie. A czyta się ją jak najlepszą powieść!

Pierwszy tom liczy sobie blisko 900 stron i po dłuższej przerwie nie tylko go dokończyłem, ale sięgnąłem po drugi, który swego czasu miałem przyjemność objąć patronatem medialnym i który również po przerwanej lekturze czytam ponownie od początku.

24 czerwca przypadać będzie 110 rocznica ...

Rozwiń

Zwiń

Tak naprawdę bez IV rozbioru Polski i wspólnej granicy niemiecko-sowieckiej nigdy nie byłoby tego wszystkiego, do czego później doszło. Los Polski podzieliły później kraje bałtyckie - Litwa, Łotwa, Estonia, rumuńska Besarabia. Jedynie Finlandia przeciwstawiła się czerwonym „wyzwolicielom”.

Słowa uznania należą się autorowi za rzetelną, obszerną i uważną analizę sytuacji Polski we wrześniu 1939 roku, jak też później. Konsekwencje podziału pomiędzy III Rzeszę i Sowietów, Katyń, niszczenie narodu polskiego przez jednych, jak też przez drugich.

Zabrakło jednak określonego spojrzenia wstecz i tego wszystkiego, co działo się w Europie na długo przed 1939 rokiem. To bez wątpienia nakreśliłoby jeszcze dobitniej wizerunek Hitlera, ale też Stalina. (...)

https://bit.ly/1001ksiazek

Tak naprawdę bez IV rozbioru Polski i wspólnej granicy niemiecko-sowieckiej nigdy nie byłoby tego wszystkiego, do czego później doszło. Los Polski podzieliły później kraje bałtyckie - Litwa, Łotwa, Estonia, rumuńska Besarabia. Jedynie Finlandia przeciwstawiła się czerwonym „wyzwolicielom”....

Rozwiń

Zwiń

Ta niekonwencjonalna forma przekazu, ta wyjątkowa ze wszech miar forma narracji, ta świadomość kilku bytów mentalnych w jedynym ciele, to nie zdarza się często, to zdarza się od wielkiego dzwonu, to wreszcie sprawia, że jest to powieść dobra, doskonała, czy wręcz wybitna. I nie są to słowa na wyrost, bo nie potrzeba ich wiele, aby ciemne, mroczne macki zaczęły nas obłapiać powodując dziwne, bliżej nieokreślone uczucie osaczenia.

Są różne stany emocji, intensywności myśli, pragnień i doznań. Tutaj ten stan trudnym jest tak do końca do zdefiniowana, określenia i pokazania. Tutaj również odwieczna trauma ciążąca nad miasteczkiem zaczyna jeszcze bardziej przygniatać i dusić, gdy giną trzy starsze kobiety, a na światło dzienne wychodzi jedno złowieszcze słowo – I N S T Y T U T. (...)

https://bit.ly/1001ksiazek

Ta niekonwencjonalna forma przekazu, ta wyjątkowa ze wszech miar forma narracji, ta świadomość kilku bytów mentalnych w jedynym ciele, to nie zdarza się często, to zdarza się od wielkiego dzwonu, to wreszcie sprawia, że jest to powieść dobra, doskonała, czy wręcz wybitna. I nie są to słowa...

Rozwiń

Zwiń

Krystyna Skarbek, Elżbieta Zawacka, te dwa nazwiska są dosyć znane i o tych paniach zapewne jesteśmy w stanie coś powiedzieć. Coś słyszeliśmy, coś przeczytaliśmy, coś gdzieś nam wpadło w oko. 

Ale jakże wiele jest tych bezimiennych bohaterek okresu ostatniej wojny i czasów powojennych. Młodych dziewczyn, którym okoliczności i wydarzenia historyczne bardzo szybko odebrały wiek młodzieńcy, niewinność, ambitne plany na przyszłość. Niewiarygodnie szybko musiały podejmować życiowe decyzje, od których zależało życie nie tylko ich, bo to nie było najważniejsze, ale życie bliskich, rodziny, kolegów z organizacji, w których walczyły.

Łukasz Modelski w swojej książce „Dziewczyny wojenne“ dokonał czegoś niezwykłego. Dotarł do wielu bezimiennych bohaterek, do młodych dziewczyn okresu wojny i zebrał wyjątkowe, szczere, dosadne, szczegółowe, interesujące wspomnienia i relacje. Wysłuchał wspomnień kobiet, które u kresu swego życia sięgnęły w przeszłość z odwagą wracając do chwil trudnych, dramatycznych, do chwil bólu, cierpienia, terroru, do działań Niemców, Rosjan, ale też Polaków. Nadał bezimiennym bohaterkom imiona i nazwiska, podkreślił doniosłość ich dokonań. Ostatecznie pokazał sylwetki jedenastu z nich, zróżnicowane pod względem pochodzenia, wykształcenia, miejsca zamieszkania i działania w czasie wojny. (...)

https://bit.ly/1001ksiazek

Krystyna Skarbek, Elżbieta Zawacka, te dwa nazwiska są dosyć znane i o tych paniach zapewne jesteśmy w stanie coś powiedzieć. Coś słyszeliśmy, coś przeczytaliśmy, coś gdzieś nam wpadło w oko. 

Ale jakże wiele jest tych bezimiennych bohaterek okresu ostatniej wojny i czasów powojennych. Mł...

Rozwiń

Zwiń