Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest tak słabe, że brak mi słów. Na podstawie tylu zachwytów nad tą książką spodziewałam się pasjonującej lektury i jakże się zawiodłam! Początek był jeszcze całkiem interesujący, ale im dalej, tym gorzej. Wielokrotnie walczyłam ze sobą, żeby nie zrezygnować z dalszego czytania, bo liczyłam na to, że coś się rozkręci, ale ostatnie 100 stron tylko przekartkowałam, bo nie byłam w stanie przez nie przebrnąć. Akcja galopuje, każdy rozdział to przeskok o kilka lat, a o tym, co się w międzyczasie wydarzyło, dowiadujemy się tylko ze zwięzłych wzmianek. Mnóstwo niepotrzebnych, pourywanych wątków, zbędnych postaci, których pod koniec było już tyle, że zaczęłam się gubić, kto jest kto. Lakoniczne opisy poszczególnych wydarzeń, nie budzące we mnie absolutnie żadnych emocji. Jak już kilka osób wspomniało tutaj w swoich opiniach, powieść mniej więcej od połowy przypomina jedynie konspekt, szkic. Dla mnie to ogromny zawód i poczucie straconego czasu, no i kolejny dowód na to, żeby przy wyborze lektur absolutnie nie kierować się opiniami z internetu.

To jest tak słabe, że brak mi słów. Na podstawie tylu zachwytów nad tą książką spodziewałam się pasjonującej lektury i jakże się zawiodłam! Początek był jeszcze całkiem interesujący, ale im dalej, tym gorzej. Wielokrotnie walczyłam ze sobą, żeby nie zrezygnować z dalszego czytania, bo licz...

Rozwiń

Zwiń

Przystępnie napisany poradnik przedstawiający podstawy życia według filozofii stoickiej. Idealny dla kogoś, kto dopiero zaczyna swoją przygodę ze stoicyzmem. Co prawda mniej więcej od połowy książki miałam wrażenie, że czytam w kółko to samo, ale może to dobrze, bo takie ciągłe powtarzanie najważniejszych kwestii na pewno pomaga w ich zapamiętaniu.

Przystępnie napisany poradnik przedstawiający podstawy życia według filozofii stoickiej. Idealny dla kogoś, kto dopiero zaczyna swoją przygodę ze stoicyzmem. Co prawda mniej więcej od połowy książki miałam wrażenie, że czytam w kółko to samo, ale może to dobrze, bo takie ciągłe powtarzanie...

Rozwiń

Zwiń

Nie oceniam, bo pierwsze kilkadziesiąt stron tak mnie znudziło, że postanowiłam porzucić dalszą lekturę i poświęcić mój cenny czas na coś bardziej wartościowego.

Nie oceniam, bo pierwsze kilkadziesiąt stron tak mnie znudziło, że postanowiłam porzucić dalszą lekturę i poświęcić mój cenny czas na coś bardziej wartościowego.

Po znakomitej "Prawdzie o sprawie..." spodziewałam się co prawda czegoś lepszego, ale nie czuję się zawiedziona. "Księga rodu z Baltimore" to jednak nie jest thriller, a raczej pełna tajemnic obyczajówka o przyjaźni, przywiązaniu, utracie najbliższych osób i tęsknocie za tym, co bezpowrotnie przeminęło. Do mniej więcej 3/4 książki trochę się nudziłam i trochę też irytowało mnie to ciągłe wzmiankowanie o Tragedii i innych tajemnicach, do których rozwiązania przez większą część książki nic nas nie przybliżało. Jednak końcówka mocno mnie wciągnęła i zrobiła spore wrażenie, także moje ostateczne wrażenie jest pozytywne.

Po znakomitej "Prawdzie o sprawie..." spodziewałam się co prawda czegoś lepszego, ale nie czuję się zawiedziona. "Księga rodu z Baltimore" to jednak nie jest thriller, a raczej pełna tajemnic obyczajówka o przyjaźni, przywiązaniu, utracie najbliższych osób i tęsknocie z...

Rozwiń

Zwiń